|
پاتریارخی جهانی برای پاسکای مقدس  |
پاتریارخی جهانی
برای پاسکای مقدس
|
بارتولومئو
توسط رحمت خدا
اسقف اعظم
کونستانتینوپول جدید رومی
و پاتریارک جهانی
به محضر کلیسا:
فیض، صلح و رحمت از جانب مسیح برخاسته در جلال با همه شما باشد
* * *
عزیزترین برادر در
سلسله مراتب و فرزندان محبوب در خداوند ،
با رسیدن به پاسکای
مقدس و شریک شدن در شادی رستاخیز ، ما خداوند جلال را ستایش می
کنیم که مرگ با مرگ پایمال کرد و با خود تمام نسل آدم را برخیزاند
و همه دروازه های فردوس را برای ما باز کرد.
رستاخيز باشکوه مسیح
تأیید می کند که آنچه در زندگی دنیا حاکم است ، مرگ نیست ، بلکه
منجی ای است که سلطه مرگ را منسوخ کرد. که قبلاً به عنوان کلمه
بدون جسم بر ما شناخته شده بود و متعاقباً به عنوان کلمه ای که به
خاطر عشق به بشریت ، جسم گرفت ، که به عنوان انسان مُرد و با قدرت
به عنوان خدا قیام کرد ، او نجات دهنده ای است که مجدداً در جلال
برای تحقق رستگاری الهی باز خواهد گشت.
رمز و راز و تجربه
رستاخیز، هسته اصلی زندگی کلیسایی را تشکیل می دهد. عبادت درخشان ،
اسرار مقدس ، زندگی در دعا ، روزه و ریاضت ، خدمت روحانی و شاهدی
نیک در جهان - همه اینها از عطر و بوی شاد پاسکال نشات می گیرد.
زندگی ایمانداران در کلیسا روزانه یک پاسکا ، "یک شادی از بالا" ،
"شادی نجات" و همچنین "نجات به عنوان شادی" است.
به همین دلیل خدمات
هفته مقدس و بزرگ، غم انگیز نیست بلکه پر از قدرت پیروز رستاخیز
است. در آنجا متوجه می شویم که صلیب حرف آخر را در برنامه نجات
بشریت و جهان ندارد. این پیش از این در روز شنبه ایلعازر اعلام شده
است. برخاستن از مرگ برای دوست صمیمی مسیح ، پیشگویی از "رستاخیز
مشترک" است. سرود "امروز بر چوب [صلیب] آویخته شد" در فراخوان به
اوج می رسد ،" رستاخیز باشکوه خود را به ما نیز نشان بده". قبل از
اپیتافیوس، ما می سراییم "من به مصائب تو می بالم ، من تدفین تو را
به همراه رستاخیزت ستایش می کنم." و در حین خدمت پاسکال ، ما بطور
صریح و دقیق معنای صلیب را اعلام می کنیم: "زیرا ، اینک ، از طریق
صلیب ، شادی به تمام جهان رسیده است."
"روز منتخب و مقدس"
پاسکا طلوع "روز هشتم" اولین میوه "خلقت جدید" است. تجربه رستاخیز
خود ما ، "معجزه بزرگ نجات من" است. این تأیید زنده از آن چیزی است
که خداوند متحمل آن شد و به خاطر ما به مرگ راهی شد و برای ما از
مردگان برخاست، "برای ما رستاخیزی برای قرون بی حد و مرز از پیش
آماده کرد". در طول دوره پاسکال ، ما با شعرهای بی نظیر معنای
انسان شناختی رستاخیز پر تلالوی مسیح ، عید فصح (عبور) بشر از برده
داری تا آزادی واقعی ، "پیش روی و صعود از پایین به بالا و به
سرزمین وعده" را می سراییم. این تجدید نجات بخش در مسیح در کلیسا
به عنوان یک گسترش پویای خون و بدن مقدس مسیح در جهان تحقق می یابد
، به مانند "گفتن حقیقت در محبت" به عنوان سینرگیا(مشاركت) با خدا
برای تبدیل و تحول جهان ، تا که جهان رستگار شود، تصویری از تحقق
مکاشفه نهایی محبت الهی در ملکوت زمان آخر. زندگی در خداوند قیام
کرده به معنای اعلام بشارت "تا به انتهای زمین" به روش رسولان است. این
شهادت دادن در عمل فیض ظاهر شده و انتظار "خلقت جدید" است که در آن
"مرگ دیگر نخواهد بود ، دیگر سوگواری ، گریه و درد وجود نخواهد
داشت." (مکاشفه 21: 4)
ایمان به رستاخیز
مسیح و در هم-رستاخیز بودن خود ما ، وجود دردناک مرگ ، درد و صلیب
را در زندگی دنیا انکار نمی کند. ما واقعیت ناگوار را سرکوب نمی
کنیم یا از طریق ایمان ، یک اطمینان روانشناختی قبل از مرگ ، برای
خودمان تضمین کنیم. با این حال ، ما می دانیم که زندگی کنونی، کلیت
تمام زندگی نیست ، بلکه ما در اینجا "ساکن" هستیم ، که ما متعلق به
مسیح هستیم و به پادشاهی ابدی او سفر می کنیم. وجود درد و مرگ ، هر
چقدر هم که ملموس باشد ، واقعیت نهایی را تشکیل نمی دهد. این در
فسخ قطعی مرگ نهفته است. در پادشاهی خدا نه درد و نه مرگ وجود دارد
، بلکه زندگی بی پایان است. ما "در برابر صلیب گرانبهای تو" می
خوانیم ،" مرگ برای وجود انسان وحشتناک است. اما پس از مصائب پر
شکوه تو ، بشر برای مرگ وحشتناک است." ایمان به مسیح به ما قدرت ،
استقامت و صبر برای تحمل آزمایش ها اعطا می کند. مسیح کسی است که
"ما را از هر بیماری شفا می بخشد و ما را از مرگ رهایی می دهد." او
کسی است که برای ما رنج کشیده است و به ما نشان داده است که خدا
"همیشه برای ما" است، و محبت خدا به ما ذاتاً به حقیقت خدا تعلق
دارد. این صدای امیدوارکننده از عشق الهی در سخنان مسیح طنین انداز
است وقتی که به مفلوج گفت "فرزندم ، خاطر جمع باش" (متی 9: 2) و به
زن با موضوع خون ریزی گفت "دخترم ، خاطر جمع باش"، در سخن او قبل
از مصائب اش که "خاطر جمع دارید؛ زیرا که من بر جهان غالب شده ام
"(یوحنا 16: 33)، و به رسول زندانی شده امتها ، که به مرگ تهدید
شده بود ،" ای پولس خاطر جمع باش "(اعمال 23: 11).
همه گیری فعلی کرونا
ویروس جدید نشان داده است که چقدر ما به عنوان انسان شکننده هستیم
، چقدر به راحتی تحت تسلط ترس و ناامیدی قرار می گیریم ، چقدر دانش
و اعتماد به نفس ما ضعیف است ، چقدر این پندار قدیمی است که مرگ
واقعه ای در پایان زندگی است و فراموش کردن یا سرکوب مرگ راهی
مناسب برای مقابله با آن است. شرایط محدود ثابت می کند که ما قادر
نیستیم به طور قاطع وجود خود را اداره کنیم ، وقتی که ما معتقدیم
مرگ یک واقعیت شکست ناپذیر و مرز غیر قابل عبور است. ماندن انسان
بدون امید به ابدیت دشوار است. این امید در قلب همه پزشکان ،
پرستاران ، داوطلبان ، اهدا کنندگان و همه کسانی که سخاوتمندانه از
برادران و خواهران رنج دیده خود با روحیه ایثار ، تقدیر و عشق
حمایت می کنند ، زندگی می کند. در این بحران وصف ناپذیر ، آنها
رستاخیز و امید را می تابانند. آنها "سامری های نیکو" هستند که ،
با به معرض خطر انداختن جان خود ، روغن و شراب را بر روی زخم ها
میریزند. آنها "قیروانی های" امروزی در راه جلجتای کسانی هستند
که در معرض بیماری هستند.
محترم ترین سلسله
مراتب و عزیزترین فرزندان خداوند، با این اندیشه ها ، ما نام
خداوند قیام کرده را که بالاتر از همه نام ها قرار دارد ، تجلیل می
نماییم ، منبع زندگی از نور خود او است که جهان را با نور رستاخیزش
روشن می کند. و ما از او ، پزشک روح و بدن مان ، که به ما زندگی و
رستاخیز عطا می کند ، استدعا می کنیم تا در محبت وصف ناشدنی خود ،
با تمکین نژاد بشر، باشد که نعمت گرانبهای سلامتی را به ما عطا کند
و قدم های ما را در راه مستقیم هدایت فرماید. باشد که هدیه الهی
آزادی ما را در جهان عطا فرماید، که حاکی از کمال آن در ملکوت
آسمانی پدر و پسر و روح القدس است.
مسیح برخاسته است!
† بارتولومئو از کونستانتینوپول
|
