موعظه درباره شرايط پيرامون میلاد مسیح
|
(8.1.1963)
به نام پدر و پسر و روح القدس!
تمام شرایط پیرامون تولد خداوند عیسی مسیح برای ما معنای عمیقی
دارد. قبلاً در مورد آنها شنیده اید: اين آخور کثیف پر از انواع
حيوانات تصویری از وضعیت ذهنی بشر است که در زمان ظهور منجی در آن
قرار داشت. این آخور کثیف ناپاک تصویر قلب ماست که مملو از همه
زشتی ها و صفات متعلق به شیطان است. پرخوری، مستی، زنا، ناپاکی،
غرور، بطالت، نکوهش، نفرت از یکدیگر - همه اینها از صفات شیطان است
و همه اینها در دل ما لانه می کند. اما پروردگار مهربان از این
ناپاکی بیزاری نجست و اکنون نیز از آن بیزاری نمی جوید، زمانی که
ما صمیمانه به ناپاکی خود اعتراف کنیم به سراغ ما می آید، زمانى كه
برای آن سوگواری می کنیم، از خداوند التماس می کنیم که به ما رحم
کند، او اين لانه کثیف را پاك مى سازد. روح ما، همانطور که به آن
را فرا خوانده شده ايم معبد خداست، چنانكه پولس رسول مى فرمايد:
"شما معبد خدا هستید و روح خدا در شما ساکن است" (اول قرنتیان 3:
16).
در اینجا یک شرایط دیگرى وجود دارد. شبانان شب ها مراقب گله های
خود بودند. آنها نخوابیدند. و هنگامی که منجی متولد شد، فرشته
خداوند بر آنها ظاهر شد و شادی بزرگی را اعلام کرد، تولد منجی
جهان، خداوند عیسی مسیح را اعلام کرد. به زودی آنها خود نوزاد الهی
را دیدند. اين چه مفهومی داره؟
اگر ما مراقب دل‌ها، ذهن‌ها، و تمایلات‌مان، بر نوعی «گله» افکار،
احساسات و غیره‌مان باشيم، چنان‌که شبانان شب‌ها مراقب گله‌های خود
بودند، آن‌وقت ما نیز لایق این مى شويم و تجلی فرشتگان خدا، و خود
خداوند بر ما ظاهر می شود. زیرا هر که با تمام دل به درگاه خداوند
مناجات کند و به شایستگی در راز مقدس عشاء ربانى شريك شود، به بزرگ
ترین رحمت خداوند مفتخر می شود: «هر که جسد مرا می خورد و خون مرا
می نوشد در من می ماند و من در او » (یوحنا
3:
56) - این همان چیزی است که خداوند وعده می دهد.
همانطور که چوپان ها از گوسفندان مراقبت می کردند، ما باید مراقب
اعمال، گفتار، افکار و احساسات خود باشیم. و همانطور که آن چوپانان
گرگ ها و دزدان را راندند، ما نیز باید هر فکر بد، هر احساس بد، هر
آرزوی بد را از دل خود بیرون كنيم و فقط نيكى را بكاريم. بنابراین،
ما از نظر روحی مانند شبانان انجیل می شویم، و فرشتگان خدا بر ما
ظاهر می شوند، همانطور که بر قديسين ظاهر می شوند، آنها ما را تسلی
می دهند، روح ما را پاک می سازند و قلب ما را از يك لانه کثیف
تبديل به معبد خدا می كنند. که در آن، روح خدا با پدر و پسر در آن
ساكن می شود.
یکی دیگر از شرایط شب ميلاد، ستاره بیت لحم است. مجوسیان از شرق،
در انتظار تولد پادشاه یهودیان، با دیدن ستاره، راهی سفری طولانی و
بسیار دشوار در آن زمان شدند تا به پادشاه تازه متولد شده برسند،
او را پرستش کنند و از دلی پاک هدایایی برای او بیاورند.
این ستاره خدا همچنین هر مسیحی را هدایت می کند. خداوند مراقب هر
یک از ماست. هیچ کس توسط خداوند رها نشده است. همانطور که یک مادر
به فرزندان خود ترحم می کند، همانطور که ما در هنگام بیماری همه
اعضای بدنمان رنج می برد، خداوند نیز برای هر فرد، هر گناهکاری
ترحم می فرمايد. و خداوند خوشحال می شود و تمام آسمان از تبدیل و
نجات هر شخص شاد می شود. خداوند می فرمايد: «به سبب توبه يك گنهكار
شادی عظيمى در آسمان رخ می دهد» (لوقا 15: 7).
همانطور که خداوند مجوسيان را با یک ستاره هدایت کرد و ابتدا به
اورشلیم و سپس به همان مکانی که منجی در آن بود هدایت نمود، او به
تدریج هر یک از ما را به رستگاری هدایت می کند.
اگر به زندگی خود، به ویژه به سالهای گذشته توجه كنيم، می بينيم که
خداوند چگونه به ما عنایت می کند: در مورد رفاه زمینی، اگر برای ما
مفید باشد و در مورد نجات ابدی روح ما. برای اثبات این موضوع می
توان مثال های زیادی ذکر کرد.
خود منجی در انجیل می گوید که بدون اراده خدا یک مو از سر انسان
نمی افتد - خداوند از نزدیک هر یک از ما را زیر نظر دارد ،
بنابراین خدا برای هر گناهکار ناامید نجات را می خواهد. خداوند
رهبری می کند، شرایط را به گونه ای ترتیب می دهد که نجات یک فرد
آسان ترین باشد. در اینجا یک مثال وجود دارد. زن مؤمنى ازدواج کرد.
معلوم شد که شوهر او مست، بی دین، و مردى بدرفتار است، او به همسرش
توهین می کند، بدرفتاری می کند و بچه ها را بد تربيت می کند. و
بنابراین خداوند، با شکیبایی، سرانجام شوهر را از این زندگى زن حذف
می کند: یا خودش می رود، یا می میرد و به این ترتیب، به مادر این
فرصت را می دهد که فرزندان خود را به عنوان مسیحیان واقعی بزرگ
کند.
گاهی انسان در چنین شرایطی قرار می گیرد که در یک شهر، در یک مکان
معین، نمی توان او را نجات داد. و سپس خداوند ترتیبی می دهد که این
شخص یا این خانواده نیاز به جاى ديگرى نقل مکان كنند. كه مؤمنان در
آنجا ملاقات می کنند، با او دوست می شوند و به تقویت ایمان او کمک
می کنند. در آنجا، شاید، یک کلیسا در این نزدیکی وجود داشته باشد،
یا یک فرد با ایمان روحانى که به این خانواده کمک می کند به آنها
نزديك شود تا نجات یابند.
به زندگی گذشته خود نگاه کنید و خواهید دید که خداوند چقدر برای
آسان کردن نجات ما كار می كند. مثال ديگر مردی است که از مستی رنج
می برد، فاسد بود. تمام اوقات فراغت خود را به دنبال لذت در مستی و
فساد می گذراند. پروردگار مهربان این را می بیند، حیف خانواده اش،
حیف این شخص هم. با او چه کنیم؟ خداوند چنان بیماری برای او می
فرستد که دیگر حتی به ودکا یا فسق فکر هم نمی کند. برعکس، او شروع
به فکر کردن به زندگی گذشته می کند، در مورد بی معنی بودن آن، شروع
به توبه کردن از گناهان خود می کند، آنها را اعتراف می کند و
بنابراین نجات می یابد.
بنابراین، در بسیاری از موارد، می توان به مشیت مستمر خداوند برای
هر فرد، برای هر خانواده پی برد. هنگامی که رویدادی، به ویژه غم
انگیز، رخ می دهد، ما اغلب نمی فهمیم چرا چنين اتفاق افتاده است،
اغلب غر می زنیم: چرا خداوند آتش یا بیماری را فرستاد، چرا فقدان
چیزهای ضروری، و وقتی بعداً به زندگی گذشته خود نگاه می کنیم، ما
خواهیم دید که چگونه خداوند مهربان بود، زیرا او خردمندانه به نجات
ما کمک کرد. هر فردی ستاره خود را دارد، شرایط او به خداوند عیسی
مسیح منتهی می شود، به نجات دهنده ما منتهی می شود، که ما را پاک
می کند، ما را می بخشد، تقدیس می کند، صحنه تولد قلب ما را به معبد
خدا تبدیل می کند.
بنابراین، ما باید به خداوند ایمان داشته باشیم و از طرف خود در
رستگاری خود سهیم باشیم: برای سپاسگزاری از خداوند، برای تجسم او و
برای رنج او كه به خاطر ما متحمل شد، و برای مشیت دائمی او برای
ما، باید عشق متقابل خود را نشان دهیم. با انجام احکام مقدس او را
دوست بداریم. ... اگر آنها را برآورده نکنیم، خداوند مجبور است
شرایط خاصی را برای ما بفرستد تا ما را مجبور به تغییر عقیده کند،
و ما را مجبور به توبه سازد.
خداوند نمی تواند بیش از این عشق را به بشریت بدهد، كه پسر یگانه
خود را بفرستد تا در میان كل دنیا بیاید، در میان مردم ناپاک،
شرور، و ظالم زندگی کند، تا انواع آزارها و سپس مرگ بر صلیب را
برای ما تحمل کند، تا ما نجات يابيم.
خداوند این فداکاری را کرد، با آرزوی اینکه ما کمی قدر آن را
بدانیم، خداوند را شکر کنیم، عشق متقابل خود را نسبت به او نشان
دهیم، با تلاش برای نجات خود، خود را مجبور به انجام احکام او
کنیم، یا در هر صورت، با توبه خالصانه، پشیمانی از گناهانمان. و با
اشک هایی که مى گويد خداوندا مدام اراده تو را زیر پا می گذارم،
مدام از تو دور می شوم، جنایات خود را از تو پنهان می كنم.
بیایید از نجات دهنده خود تشکر کنیم که به زمین آمد و برای ما رنج
کشید. هنگامی که خداوند غمها و بیماری ها را برای ما می فرستد غر
نزنیم، زیرا این ستاره ما است که ما را به نجات می رساند.
بیایید خود را وادار کنیم که کلام خدا را بخوانیم و از آن اطاعت
کنیم، زیرا خداوند می گوید خوشا به حال کسانی که کلام خدا را می
شنوند و آن را انجام می دهند (لوقا 8 :21). آنها ملکوت خدا را به
ارث خواهند برد، در جمع مقدسین، همراه مادر خدا خواهند ماند،
فرزندان خدا و شرکت کنندگان در سعادت ابدی خواهند بود.
آمین.
~ راهب اعظم نيكون
|
