"بياييد خود را به مسیح خدایمان بسپاريم"
"بياييد خود را به مسیح خدایمان بسپاريم"
|
(4.7.2021)
بيشترين خطابه ای که مكررا از کلیسا كه مومنان در خدمات روزانه آن
شرکت می کنند شنيده مى شود این است: "بیایید خويشتن و یکدیگر و
تمام زندگی خود را به مسیح خدایمان بسپاريم." برگزاركننده این
را چندین بار می گوید (حتی تا ده بار در هنگام دعاى صبح و مراسم
ليتورگى الهی) ، و برخى ممکن است تعجب کنند: چرا اين اینقدر تکرار
می شود؟
پاسخ این سوال ساده است، همانطور که تکرار آن نشان می دهد، مهم است
که شخص کل زندگی خود را به خدا و خداوند ما عیسی مسیح بسپارد.
تمایل به انجام این کار در جاهای دیگر در مراسم ليتورگى الهی
نيزبيان شده است ، درست در دعای قبل از دعای خداوند نیز بیان مى
كنيم: "اى ارباب مهربان، تمام زندگی و امید خود را به تو می
سپاریم ..." با ابراز این تعهد به خداوند با این کلمات و موارد
دیگر ، تصدیق می کنیم که هیچ چیز از خودمان نداریم. همانطور که
قديس پولس رسول می نویسد ، همه آنچه که ما هستیم (بدن ، روح و جان)
متعلق به خداست (نگاه کنید به اول قرنتیان 5: 15-20). ما مخلوقات
خدا هستیم و حتی وقتی بشریت به خالق خود روی آورد، همانطور که قديس
پولس روشنگر تکرار می کند ، اين پسر خداى ما بود كه دوباره ما را
با قیمت خون گرانبهای خود بازگرداند (نگاه کنید به 1 قرنتیان 6:
19
-20 و 7:
23). فقط به این دلیل که
ما به خدا تعلق داریم ، این بدان معنا نیست که خداوند ما را مجبور
می کند که به او نزدیک شویم. او می خواهد رابطه ما با او آزادانه
انتخاب شود ، از این نظر است که ما تصمیم می گیریم (و طبق آن عمل
می کنیم) که "تمام زندگی خود" را به دستان قادر و دلسوز او
بسپاریم.
متأسفانه ، غالباً اتفاق می افتد که ما در سختی هایی که در زندگی
داریم خدا را فراموش مى کنیم. بشریت به جای روی آوردن به او ، سعی
می کند به تنهایی با مشکلات و اندوه زندگی روبرو شود. این فقط رنج
را افزایش می دهد و وقتی نمی توانند تسكين يا راه حلى بيابند ،
امیدشان را از دست می دهند.
برای آن دسته از مسیحیانی که ایمان و اعتماد خود را به پروردگار
خیرخواه گذاشته اند، با انجام هر آنچه در هر موقعیتی می توانند
انجام دهند ، نتیجه متفاوتی را مشاهده مى كنند. با تسلیم کامل خود
در برابر اراده الهی خدا ، ما به جای ناامیدی آرامش می يابيم. خدای
تماما مهربان ما همیشه در کنار ما خواهد بود!
قديس پطرس رسول کلمات قدرتمندی را به ما ارائه می دهد: همه چیز را
به خداوند بسپاريد، "زیرا او به فكر شما است" (نگاه کنید به 1 پطرس
5: 7). به عبارت دیگر ، نگران نباشید! خداوند بشریت را عمیقاً دوست
دارد و نسبت به مشکلات ما بی تفاوت نیست. کتاب مقدس ، چه عهد عتیق
و چه عهد جدید ، پر از مداخله معجزه آسای خداوند در زندگی
انسانهایی است که با خطر ، گرسنگی ، خشکسالی ، بی عدالتی ، دشمنان
و هر نوع آزمایش دیگری روبرو شده اند. عبور از دریای سرخ توسط بنی
اسرائیل را به ياد آوريم؛ مانا و بلدرچین هایی که خداوند به مدت 40
سال هر روز از آسمان می فرستاد. و پنج قرص نان و دو ماهی که خداوند
ما عیسی مسیح آنها را برکت داد و آنها را تكثير نمود به طوری که
پنج هزار مرد (همراه با زنان و کودکان بی شماری) غذا خوردند و سير
شدند ، حتی سبدها از آنها باقی مانده بود! همه این کارها ، نه به
درخواست مردم ، بلکه به این دلیل بود که خداوند نیازهای مردم خود
را خود مى دید ، و این کار را انجام داد زیرا "او به فكر ما است".
سپردن "خويشتن و یکدیگر" نه تنها به معنای خود ماست ، بلکه
به معناى کسانی که در اطراف ما هستند و با آنها ارتباط داریم که
شامل فرزندان ، خانواده و همسایگان ماست. این بدان معناست که ما به
محبت و مشیت خدا اعتماد کامل داریم و ایمان داریم که مسیح ، خدای
ما ، ما را از هر طوفانی هدایت خواهد کرد. وقتی به خدای تماما
مهربان پناه می بریم ، رنج ما برطرف می شود ، و او همه چیز را به
بهترین شکل ممکن حل می کند.
با این حال ، باید گفت که اغلب لازم است که ما صبر و حوصله به خرج
دهیم و نسبت به آنچه خداوند برای ما انجام می دهد ، توجه کنیم.
وقتی خدا در رهایی ما از يك شرایط دشوار تأخیر می کند ، این بدان
معنا نیست که او ما را فراموش کرده است. برخلاف انسانها ، خدا هرگز
فراموش نمی کند. آنچه در اینجا اتفاق می افتد این است که خدا منتظر
زمان مناسب برای مداخله است ، که اين بیشترین منفعت را برای ما
داشته باشد. وقتی مشکلات ما طاقت فرسا به نظر می رسد ، نباید مضطرب
شویم ، بلکه در عوض سخن خداوند ما عیسی مسیح را به ياد آوريم:
"چیزهایی که برای انسان غیرممکن است ، برای خدا ممکن است" (لوقا
18:
27).
هیچ چیز برای خداى متعال دشوار نیست.
اگر این فکر را داشته باشیم که خدا ما را رها کرده و هیچ کاری
انجام نمی دهد ، پس باید به درون خود نگاه کنیم و تأمل کنیم که آیا
این عدم ایمان و اعتماد خود ما به خدا است که مانع عمل فیض او می
شود. واقعاً غم انگیز است ، که ما از قدرت الهی کمک می گیریم و به
دلیل ضعف ، جهل یا عدم ایمان مان ، قادر به پذيرش یا تأیید نعمت
های عشق والاى خداوند نیستیم.
خواهران و برادران محبوب من! هر وقت این خطابه برگذار كننده را می
شنویم كه، "بياييد خويشتن و یکدیگر و تمام زندگی خود را به مسیح
خدایمان بسپاريم" ، بياييد مطمئن شویم که خودمان را - با همه
اضطراب ها ، ترس ها ، رنج ها و نیازها- به مسيح مى سپاريم؛ و
بگذارید او همه اینها را حل کند ، به هر روش ممكنى که او تصمیم مى
گيرد عمل كند.
~ متروپوليتن سوتيريوس از پيسيديه
|
