موعظه در یکشنبه ارتدوکسی  |
موعظه در یکشنبه ارتدوکسی
|
امروز، در این اولین یکشنبه از روزۀ بزرگ، کلیسای مقدس ما پیروزی
ارتدوکس را جشن می گیرد. این بزرگداشتِ پیروزی ایمان راستین در
مقابل بدعت ها و سایر دشمنان است. به همین دلیل است که این روز
"یکشنبه ارتدوکسی" نامیده می شود.
ما از عهد جدید و تاریخ می دانیم که بسیاری از نیروها به کلیسا
حمله کرده اند. ابتدا یهودیان بودند که مسیح را رد و محکوم کردند و
به تعقیب شاگردان وی ادامه دادند. این کار به مدت 40 سال ادامه
یافت ، تا زمانی که رومی ها اورشلیم و ملت یهود را نابود کردند.
سپس امپراطوران بت پرست روم ، 300 سال مسیحیان را تعقیب کردند و
کشتند. در همین زمان ، از روزهای رسولان ، بدعت گذاران دکترین و
آموزه های دروغین را به جامعه مسیحیت وارد کردند، و در بین
ایمانداران تفرقه می انداختند. این سم حتی به تخت سلطنتی رسید ، به
این ترتیب اسقف های ارتدوکس ، کاهنان ، راهبان و دیگران که برای
تصحیح آموزه های کلیسا وفادار بودند ، زندانی ، شکنجه و تبعید
شدند. آخرین آزار و اذیت کلیسا توسط بدعت گذاران توسط آیکون شکنان
انجام شد و این بیش از یک قرن به طول انجامید. حتی تصمیمات هفتمین
شورای کلیسایی جهانی در سال 787 میلادی آنها را متوقف نکرد. هنوز
مارس 843 میلادی نگذشته بود که ملکه قدیس تئودورا شورایی را در تحت
نظر پاتریارخ قسطنطنیه قدیس متودیوس تشکیل داد ، که سرانجام دوره
آیکون شکنان به پایان رسید. با این شورای بزرگ ، تصمیمات هفتمین
شورای کلیسایی جهانی مجددا تأیید شد ، آیکون های مقدس دوباره به
جایگاه مناسب خود بازگشتند و مقرر شد این رویداد (و پیروزی کلی
ایمان) هر ساله در اولین یکشنبه روزه بزرگ جشن گرفته شود.
برادران و خواهران من ، كلیسای ارتدوکس تاكنون برای قرن ها سخت و
طولانی مبارزه کرده است، حتی تا به امروز. هیچ کس تاکنون به مانند
کلیسا مورد تعرض قرار نگرفته است ، اما او هرگز شکست نخورده است ،
زیرا کلیسا خود مسیح است. کلیسا بدن مسیح است (به کولسیان 1 :24
مراجعه نمایید). "مسیح سر کلیسا است" (افسسیان 5 :23) و آن را
هدایت و رهبری می کند. و همانطور که خداوند وعده داده است ، کلیسا
شکست ناپذیر است: "ابواب جهنم بر آن استیلا نخواهند یافت" (متی 16:
18). بزرگترین "سلاح" ما ایمان ارتدوکس است: "این غلبه ای که دنیا
را مغلوب ساخته است، ایمان ماست" (اول یوحنا 5: 4). ایمان ما غلبۀ
انجیل بر همه دشمنان است. این غلبه مسیح است که توسط كلیسای خدا
بدعت گذارها را، یعنی كسانی را كه مانند گرگ های درنده برای از بین
بردن گله او آمده بودند را در همه اعصار شکست داده است. کلیسا که
توسط ایمان ارتدوکس محفوظ مانده است ، 2000 سال است که برای محافظت
از آموزه های مسیح و سنت های مقدس مبارزه می کند. به همین دلیل است
که مسیحیان ارتدوکس، ارتدکسی خود را جشن می گیرند! ما آن را احساس
می کنیم و هیچ افتخاری بزرگتر از عضویت در کلیسای ارتدوکس وجود
ندارد. هیچ راهی امن تر برای نجات ابدی ما وجود ندارد. در این فضای
جشن ، ما کسانی را که مبارزه کردند را فراموش نمی کنیم: تبعیدیون،
شکنجه شده گان و شهدا. در طول آیین مقدس آیکون های مقدس ، ما با
گرامی داشت یاد این مدافعان ارتدوکس از ایشان قدردانی می کنیم.
آنها با نوشته ها ، دعاها و رنجهای خردمندانه خود ، آموزه های
كلیسای ارتدوکس مقدس را تأیید كردند. در عین حال ، ما از این
شاهدان و سربازان مسیح می خواهیم که برای ما نزد خدا شفاعت کنند،
تا باشد که ما ایمان و زندگی آنها را دنبال کنیم.
این وظیفه ماست ، هم روحانیت و هم افراد غیر روحانی ، برای ادامه
مبارزه خود و غیرت برای حفظ ارتدوکسی. متأسفانه ، حتی امروز کسانی
نیز هستند که با ایمان مسیحی مخالف هستند. بدعت ها همچنان گسترش
یافته و خداوند ما عیسی مسیح با کلیسای مقدس او مورد حمله و بدنامی
قرار می گیرد. قدیس پطرس رسول به ما می گوید: "از تهدیدات ایشان
ترسان و مضطرب نشوید. بلکه خداوند مسیح را در قلب های خود تقدیس
نمایید و پیوسته آماده باشید تا هر که سبب امیدی را که دارید از
شما بپرسد، دفاع کنید، لیکن با حلم و ترس. و ضمیر خود را نیکو
بدارید "(اول پطرس 3: 14-16). این کلمات بسیار مهم هستند؛ اول از
همه "دفاع كنید". به همین دلیل است كه كتاب مقدس به طور مداوم مورد
مطالعه قرار می گیرد ، به همراه كتاب های مرتبط كه حقایق انجیل
مقدس را تفسیر می كنند ، تا همه ما بدانیم كه چگونه زندگی خود را
زندگی كنیم. ثانیاً ، رسول مقدس به ما توصیه می كند که "ضمیر نیک"
داشته باشیم. این به چه معناست؟ ما باید از بار سنگین گناه بر حذر
باشیم. ضمیر یا همان وجدان ما به ما کمک می کند تا ببینیم چه کاری
را باید انجام دهیم و آن باید پاک باشد. اگر ما به این روش عمل
کنیم ، آنگاه افراد دیگر خواهند دید که ما آنچه را می گوییم انجام
می دهیم و جدی هستیم. اگر مردمان ببینند مسیحیان همانطور که تعلیم
می دهند زندگی نمی کنند و یکدیگر را محبت نمی نمایند، آنگاه با این
دو رویی آنها از کلیسا دور می شوند و بهانه هایی برای بد نام کردن
آن دارند.
باشد که ما از این محافظان ارتدوکسی در حفظ ایمان راستین سرمشق
بگیریم و الگوی خوبی برای زندگی مسیحیان فراهم کنیم.
~ متروپوليتن
پيسيديه، سوتيريوس
|
