عدالت خدا
عدالت خدا
|
(01/08/2021)
در سومین دعای خدمات صبح، كاهن از خدا درخواست می كند که "خدايا،
به ما عدالت خود ، احکام خود و اطاعت از خودت را بیاموز ..." ما
اغلب در خدمات پرستش مشترک مان درخواست های مشابهی را خطاب به خدا
ارائه می کنیم. و این ، طبق فرمان خداوند است كه ، "اول ملكوت خدا
و عدالت او را بطلبيد، آنگاه همه اینها براى شما مزيد خواهد
شد" (متی 6: 33). خداوند اهمیت فراوانى برای كسب عدالت قائل است،
همانطور که این امر به وضوح آشکار است که او آن را در یکی از
خوشابحالان خود قرار داده است: "خوشابحال کسانی که گرسنه و تشنه
عدالت هستند" (متى 5: 6). این بدان معناست که خوشابحال کسانی
که نه تنها به دنبال عدالت هستند، بلکه آنها مانند گرسنگان و
تشنگان مضطرب هستند ، که در جستجوی یافتن آب و غذا برای رفع گرسنگی
و تشنگی خود مى باشند.
به راستی ، در مورد ما: آیا چنین گرسنگی و تشنگی را برای عدالت
خدا احساس می کنیم؟
با
این حال ، منظور ما از عبارت "عدالت خدا" چیست؟
عدالت خدا در کتاب مقدس معانی مختلفی دارد ، مانند: رواج اراده خدا
؛ مجموع فضایل ؛ توجیه ، یعنی عنايت خدا به انسان براى تبرئه و
رهایی او از گناهانش؛ نجاتى که از طریق ایمان به مسیح نجات دهنده
ارائه می شود. بياييد امروز تمرکز خود را بر مفهوم اعطای عدالت
از جانب خدا متمرکز کنیم.
از آنچه گاهی اوقات می شنویم ، به نظر می رسد در مورد مفهوم عدالت
خدا سردرگمی وجود دارد. بسیاری از مردم ، حتی مسیحیان ، تحت تأثیر
عدالت انسانی ، نحوه عملکرد دادگاه های دولتی یک کشور ، دادرسی های
نظام کیفری و همه موارد مربوطه ، فكر مى كنند براى اينكه خدا عادل
باشد باید از اصول نظام عدالت بشری پیروی کند. اگر او این کار را
نکند ، مردم خدا را به بی عدالتی متهم می کنند!
با این حال ، از
همين ابتدا ، باید روشن کنیم که عدالت خدا با عدالت انسانی
متفاوت است. یک قاضی برجسته ، که براى دهه ها از شاگردان قديس
پورفیریوس معاصر ما بود، موضوع را اینگونه بیان کرد: عدالت
انسانی یک "بازپرداخت کننده" است يعنى اينکه مى گويد بسته به
نوع و میزان نقض قانون ، مجازاتی معادل با قانون مجازات و قوانین
معادل آن اعمال می شود؛ در حالی که عدالت خدا یک "ترميم کننده"
است ، یعنی اينكه نه مجازات ، بلکه شفا دادن غیرقانونی و
بازسازى کسی که قانون خدا را در رابطه سابق خود با او نقض کرده
است. این را می توان به آسانی فهمید اگر در نظر بگیریم که، هر چقدر
هم که شخص به طور جدى كارى غیرقانونی و گناهی مرتکب شود، وقتی با
توبه ای صادقانه در حضور پدر روحانى خود اعتراف کند، خدا او را می
بخشد.
قديس
پائیسیوس می گفت: عدالت انسانی می گوید: آیا تو اشتباه کرده ای؟ تو
باید مجازات شوی. عدالت خدا می گوید: آیا تو اشتباه خود را قبول
دارى و توبه می کنی؟ تو بخشیده مى شوى. ما در دست خدا هستیم ، که
تماما محبت است.
قاضی ما مهربان و خیرخواه است. او به دنبال چیزی نیست تا ما را
محکوم کند؛ برعکس ، او به دنبال چیزی، و لحظه ای است، تا ما را
توجیه کند. (قديس تئوفان خلوت نشين).
عدالت خدا توجیه ، معافیت و رهایی از گناهان است که از طرف خدا عطا
شده است. عدالت خدا خيرخواهى و احسان است ، زیرا اين رحمتی است که
به عادل تقدیم می شود (قديس نکتاریوس).
بنابراین ، وقتی ما خدا را به عنوان انتقام جوى سخت گیر برای
اشتباهات و گناهان خود می بینیم ، تصویر خدا را مخدوش می کنیم؛ و
این شکلى است که ما او را به فرزندان خود نشان می دهیم. وقتی کودک
کاری را انجام می دهد که چندان خوب نيست و اشتباه است ، ما به او
می گوییم: "خدا تو را به خاطر کارهایی که کردی دوست ندارد!" یا به
کسی که در حق ما بی انصافی کرده است می گوییم: "خدا تو را به خاطر
کاری که کردی می سوزاند!" خدا هرگز از دوست داشتن ما دست نمی کشد.
او ما را مجازات نمی کند؛ او به ما اينطور می آموزد تا ما به سوی
او بازگردیم و از مواهب او لذت ببریم!
برادران و خواهران محبوب من! پس از همه اینها ، شاید ما باید
دیدگاه های خود را در مورد عدالت دوباره مورد بررسی قرار دهیم؟
شاید ما باید عدالت را با چشم خدا ببينيم تا با چشم انسانى؟ قديس
پائیسیوس یک مثال ساده را برای درک اين تفاوت به ما ارائه داد:
بیایید فرض كنيم
که دو مرد پشت یک میز برای غذا خوردن نشسته اند و در جلوی آنها
بشقابی با ده زردآلو وجود دارد. اگر یکی از آنها بگوید: ما دو نفر
هستیم و ده تا زردآلو است؛ بنابراین ، پنج سهم برای هر یک از ما
است. بدين ترتيب او پنج تاى آنها را می خورد و پنج تای دیگر را به
دیگری می دهد. این مرد عدالت انسانی را اعمال می کند؛ او مردِ
عدالت انسانی است. این حق بشری است که ما برای مطالبه آن به دادگاه
ها می شتابیم. با این حال ، اگر این مرد ببیند که آن مرد دیگر
زردآلو را خيلى دوست دارد و به او نشان دهد که علاقه خاصی به آن
ندارد ، فقط یکی را بگیرد و به مرد دیگر بگوید: "برادر، بقیه را
بگیر چون من علاقه خاصی به آنها ندارم"، سپس این مرد دارای عدالت
الهی است زيرا كه ترجیح می دهد در حق خود بى انصافى كند. با این
حال ، به دلیل این عدالت الهی ، فداكارى او پاداش زیادی از جانب
خدا دارد.
عدالت مسیحی می تواند در برابر ضعف شخص دیگر زمانی که جداگانه است
و هدف آن نفع دیگری است به تحملى نامحدود برسد.
در هر عمل خود بياييد که خداوند مان را الگوی خود قرار دهیم: وقتی
به او توهین می شد عصبانی نمی شد؛ و هنگامی که آنها بر او آب دهان
انداختند، اعتراض نکرد؛ و وقتى رنج مى برد تهدید نمی کرد. او در
سکوت و صبر همه چیز را تحمل می کرد. و يك چیز دیگر، حتی مهمترين:
او در برابر پدر خود بهانه هایی برای کسانی که او را آزار می دادند
می یافت و به او التماس می كرد که آنها را ببخشد: "پدر ، ايشان را
ببخش ، زیرا كه نمی دانند چه می کنند" (لوقا 23:
34)
(قديس پائیسیوس).
باشد که همه ما خود را از ذهنیت بشری رها کرده و عدالت خدا را بدست
آوریم!
~ متروپوليتن سوتيريوس از پيسيديه
|
