پدر اعتراف گيرنده و فرد توبه کننده

(17.7.2022)

 همانطور که برای درمان بیماری های جسمی به پزشک متخصص متوسل می شویم، همچنین برای جراحات روحی، کلیسای مادر مهربان ما، مقرر کرده است که به پزشکان روحانی متوسل شویم که اولین آنها اسقف است.  اما از آنجا که امکان پذیرفتن همه مسیحیان منطقه اسقف نشين خود برای او وجود ندارد، اسقف كاهنان مناسبی را انتخاب می کند و اجازه و برکت خود را برای اعتراف مومنان به آنها می دهد. ارتباط ساده مؤمنان با پدر روحانی را می توان در هر زمان برای دریافت نصیحت یا هر چیز دیگری انجام داد. اما وقتی مؤمن می خواهد اعتراف کند تا آمرزش گناهان را دریافت کند، آنگاه راز توبه - اعتراف انجام می شود. مؤمن از طریق این راز، اسرار روح خود را با اخلاص و با روحیه توبه باز می نمايد و در پیشگاه پدر روحانی به همه گناهان خود اعتراف می کند.  پدر روحانی در پایان دستورات لازم را می دهد و وقتى اعتراف کامل شد دعای آمرزش گناهان را می خواند و شخص اعتراف کننده از گناهان خود پاک می شود و حياتش احيا می شود.

همه ما می دانیم که خداوند پس از رستاخیز خود نیز توصیه کرد که این راز توبه برگزار شود زیرا به شاگردان خود قدرت بخشش گناهان را داد. «روح القدس را بيابيد، گناهان آنانى را كه ببخشید، بر آنان بخشیده می‌شود و آنانى را که نابخشوده بگذاريد، نابخشوده خواهد ماند»(یوحنا 20 :22-23). این اقتدار از طریق راز کهانت به جانشینان رسولان مقدس یعنی اسقف ها و کاهنان منتقل می شود.

مؤمن در طول اعتراف خود هیچ گناهی را که مرتکب شده از پدر روحانی پنهان نمی کند. او سعی نمی کند خود را توجیه کند. او تقصیر اتفاقات بد را گردن دیگران نمی‌اندازد، بلکه فقط خودش را مقصر می‌داند. او اسامی ديگران مرتبط با گناهان خود را ذکر نمی کند. او عموماً سعی می کند اعترافش مختصر و بدون توضیح جزئيات، باشد. و اين فقط به فدیه گناهان محدود می شود. مشاوره و نصيحت در اموری با ماهیت متفاوت، مشاغل حرفه ای، غم و اندوه و غیره ربطی به اعتراف ندارد و علاوه بر آن زمان را طولانی می کند، در حالی که دیگران نیز ممکن است منتظر اعتراف باشند.

برخی می پرسند: چند وقت یک بار باید به اعتراف بروم؟ همانطور که وقتی به بیماری مبتلا می شویم به پزشک مراجعه می کنیم، به همین ترتیب وقتی مرتکب گناهی جدی می شویم که ما را از دريافت عشاء ربانى باز می دارد به نزد پدر روحانی می رویم تا اعتراف کنیم. پدر روحانی دستورات ویژه ای در این مورد به ما خواهد داد. با این حال، باید بدانیم که طبق سنت ارتدوكس، همه مسیحیان موظف نیستند، هر بار که برای دريافت عشاء مقدس ربانى آماده می شوند، اعتراف کنند، البته تا زمانی که از آخرین اعتراف خود مرتکب گناه بزرگی نشده باشند. برای گناهان کوچکتر که همه ما هر روز و بارها بدون اینکه بدانیم مرتکب می شویم، با دعاهاى جماعت مقدس در كليسا قبل از عشاء الهی از خدا می خواهیم که ما را ببخشد. پدر روحانی، ما را با جزئیات بیشتری در این مورد نیز راهنمایی خواهد کرد.

 در صورت امکان، خوب است که ارتباط خود را با پدر روحانی اى که انتخاب کرده ایم حفظ کنیم. بنابراین، او وضعیت روحی ما را بهتر می‌شناسد و مؤثرتر به ما کمک می‌کند.

پدیده غم انگیزی که در رابطه پدر روحانی و فرد توبه کننده مشاهده می شود، دلبستگی ناسالم توبه کننده به پدر روحانی است. طبیعی است که اعتراف کننده نسبت به پدر روحانی خود که به عنوان یک پدر مهربان با نور روح القدس در کمک به توبه کننده تا رسیدن به هدف نهایی خود یعنی تقدیس او تلاش می کند، احترام عمیق داشته باشد و سپاسگزاری کند. اما در مواردی تحسین توبه کنندگان از شخص پدر روحانی به حد اغراق می رسد، به طوری که مسیح را فراموش می کنند و همه چیز را به شخص پدر روحانی کاریزماتیک خود نسبت می دهند. ما نباید فراموش کنیم که: "هر بخشندگى نيكو و هر عطاى کامل از پدر نورها نازل می شود" (یعقوب 1: 17). خدا از طریق عطيه کهانتی که به پدر روحانی داده شده است، دعای پدر روحانی را به نفع توبه‌کننده اجابت می‌کند، هر بار او را روشن می‌سازد که طبق خواست خدا به نفع توبه‌کننده عمل کند. بنابراین، در اینجا نیز خدا است که می بخشد، شفای روحانى می دهد و توبه کننده را دوباره احيا می کند. اسقف یا كاهن صرفاً ابزاری هستند که از طریق آنها خداوند فیض رهایی بخش خود را فراهم می کند و كار نجات ما را انجام می دهد. بنابراین ما باید به پدر روحانی خود احترام بگذاریم و از او قدردانی کنیم و از نصایح او اطاعت کنیم، اما حتی بیشتر باید از خداوند سپاسگزار باشیم که به واسطه پدر روحانی مان فیض نجات بخش و همه برکات خود را به ما عنایت می کند.

دومین پیامد ناخوشایند دلبستگی ناسالم توبه کنندگان به پدر روحانی این است که خود شخص مسئولیت حل مشکلات زندگی روزمره خود (حرفه ای، مالی، خانوادگی، تحصیلی و غیره) را بر عهده نمی گیرد و براى هر چيزى منتظر تصمیم گیری پدر روحانى خود است. همانطور که می دانیم پدر روحانی یک جادوگر نیست که ما از او سؤال کنیم و پاسخ را دریافت کنیم و سپس فقط آنجا را ترک کنیم. امکان ندارد پدر روحانی برای انواع مسائلی که مربوط به هر توبه کننده است راه حل ارائه دهد. بالاخره خدا او را به این دلیل نفرستاده است. مأموریت او اجرای راز توبه-اعتراف و تربیت مؤمنان بر اساس مسیح است.

برادران و خواهران عزیزم، راز توبه-اعتراف به عنوان راز بشردوستانه کلیسا و به عنوان غسل تعمید دوم شناخته شده است، زیرا با آن از هر گناهی پاک می شویم و پاكى و خلوصى را که با تعمید مقدس به دست آورده ایم، دوباره دريافت می كنيم. بیایید هر زمان که وجدانمان ما را برای تخطی از اراده خدا بررسی می کند، در آمدن با توبه و فروتنی به نزد پدر روحانی درنگ نکنیم. نجات ما از این طریق تأمین می شود. آمین

~ متروپوليتن سوتيريوس از پيسيديه