|
کلمۀ خدا (بخش اول)
|
|
در دعاها و سرودهای مراسم لیتورگی الهی و همچنین سایر خدمات مقدس، شخص دوم
تثلیث اقدس، پسر خدا، "لوگوس" نامیده می شود؛ مانند سرودهای "یگانه پسر
مولود و کلمۀ (لوگوس) خدا، هستى جاودان ...") ، یا "... تو که پر جلال تر
از سرافین هستی ، که بدون هیچ فسادی کلمۀ (لوگوس) خدا را به دنیا آوردی
..."
آیا تا به حال از
خود پرسیده ایم ، چرا پسر خدا لوگوس (کلمه) نامیده می شود؟ نگاه عمیق تر به
متن های نیایشی کلیسای ما بسیار آموزنده است ، زیرا آنها با نَفَس روح
القدس نوشته شده اند و حاوی حکمت گرانبهایی برای همه ما هستند. اگر به
سادگی آنها را بشنویم هنگامی که آنها خوانده یا سراییده می شوند بدون
فهمیدن معنای آنها، فایده ای ندارد. ما به فردی تشنه شباهت داریم که در
کنار چشمه آب شیرین قدم می زند، اما قدم زدن خود را ادامه می دهد و برای
نوشیدن متوقف نمی شود. آنها صدای آب را می شنوند، اما از آنجا می گذرند، و
بنابراین تشنه می مانند.
معنای عمیقی در
اصطلاح لوگوس (کلمه) وجود دارد که کلیسا از آن استفاده می کند. به این فکر
کنید: قدیس یوحنای انجیل نگار ، انجیل خود را با همین کلمه آغاز می کند:
"در ابتدا کلمه [لوگوس] بود" و وی ادامه می دهد: "و کلمه نزد خدا بود و
کلمه خدا بود. او همان در ابتدا نزد خدا بود. همه چیز به واسطه او آفریده
شد و بدون او چیزی از موجودات، وجود نیافت »(یوحنا 1: 1-3). این کلمه کیست؟
همانطور که همه ما می دانیم ، انجیل نگاره الهام یافته از خدا به وضوح نشان
می دهد که کلمه، پسر خداست ، که خدای سه گانه همه چیز را به واسطۀ او خلق
کرد.
این آیات اول انجیل
(یوحنای قدیس) به اولین آیات کتاب پیدایش در عهد عتیق برمی گردد: "در ابتدا
خدا آسمان و زمین را آفرید." به دنبال آن ، چگونگی آفرینش آنها توسط خدا
توضیح داده می شود: "سپس خدا گفت ، 'روشنایی بشود' ؛ و روشنایی شد"(پیدایش
1: 3). پس از این ، و درست قبل از هر عمل خلقت ، عبارت "سپس خدا گفت" تکرار
می شود. "سپس خدا گفت ..." و خورشید ، ستاره ها ، زمین ، درختان ، گیاهان ،
ماهیان دریاها و حیوانات زمین خلق شدند. معناى "خدا گفت" در کتاب مقدس
چیست؟ آیا خدا دهانی دارد که صدایی از آن خارج شود؟
در اینجاست که باید
توضیح دهیم که ، برای کمک به ما در درک این مفاهیم والا ، کتاب مقدس از
"عبارات انسان شناسانه" استفاده می کند. به عبارت دیگر، از تصاویر و ایده
هایی که ذهن انسان می تواند درک کند، استفاده مى نمايد(مانند این نمونه).
انجیل می گوید كلمه؛ در کتاب پیدایش از فعل "گفت" استفاده شده است؛ برای یک
انسان ، هر دو این کلمات یک چیز را بیان می کنند: كلمۀ خلاق خدا که از جانب
كلمه-خدا، پسر خدا مى آيد. همچنين این عبارت را می توان در مزامیر (اما به
سبک شاعرانه) یافت: "با كلام خداوند آسمانها ساخته شد" (مزامیر 32 [33]:
6). این دقیقاً همان چیزی است که ما در اعتراف به ایمان اعلام مى كنيم: "من
ايمان دارم ... به خداوند يكتا، عیسی مسیح ، پسر يگانه خدا، مولود ازلى
پدر- که همه چیز از طريق او هستى يافت."
در اینجا به یاد
داشته باشیم که پسر خدا همیشه مطابق با خواست و ارادۀ خداى-پدر عمل می کند.
این نیز همان چیزی است که در خلقت جهان اتفاق افتاده است. در اولين بخش
اعتراف به ایمان، ما اعتقاد به " خداى يكتا ، پدر قادر مطلق ، آفريدگار
آسمان و زمین و هر آنچه پيدا و ناپیداست" را اظهار مى داريم. بنابراین
خداى-پدر همه چیز را "از طریق پسر خود ، كلمه-خدا" خلق كرد و با روح القدس
(و در آن) زندگی را به آنها ارائه داد. هر سه شخص در آفرينش جهان با هم کار
کردند و نتیجه فوق العاده بود. کتاب مقدس به ما می گوید که وقتی کار خلقت
به اتمام رسید "خدا هر آنچه را که ساخته بود دید و همانا بسیار نيكو بود"
(پیدایش 1: 31). هرچه خدا خلق کند کامل است!
داوود نبی و پادشاه
، در مزامیر زیبای خود که در هر مراسم دعای غروب می شنویم ، پس از توصیف
چشمگیر عظمت آفرینش ، با سخنان تحسین آمیز به پایان می رساند: "خداوندا،
اعمال تو بسیار شکوهمند است. جمیع آنها را به حکمت کرده ای ... جلال خداوند
تا ابدلاباد است ». (مزامیر 103 [104]: 24 و 31).
خواهران و برادران
عزیزم ، هنگامی که می شنویم خداوند ما عیسی مسیح در کلیسای ما به عنوان
کلمۀ خدا خوانده می شود ، بیایید هر یک از ما، با سپاس، به یاد داشته باشیم
که او همچنین ما انسانها را به روشی منحصر به فرد آفریده است. او ویژگی های
خاص و توانایی لذت بردن از زیبایی آفرینش خود را به ما داده است. بیایید
فراموش نکنیم که کلمه خدا این جهان را با حکمت بی نهایت، که نظم و هماهنگی
مطلق حاکم است ، خلق کرده است. وقتی میلیون ها کهکشان و ستاره را مشاهده می
کنیم که در فاصله های بی شماری از زمین در حال حرکت هستند ، می توانیم
خدای-کلمه قادر مطلق را آشکار ببینیم. در نتیجه ، هنگامی که خداوند ما، ما
را برای عبادت جمعی به خانه خود (به معبد مقدس خود) فرا می خواند ، باید به
افتخار بزرگی که او به ما اعطا می کند ، پی ببریم. این خالق کل جهان است ،
خدای متعال و تماما حکمت است که به سوی ما می آید. او به ما گوش می دهد ،
عبادت ما را می پذیرد ، برکت می دهد، و بیش از همه، بدن و خون مقدس خود را
به ما ارائه می دهد. ما با او متحد شده ایم ، و توسط او تقدیس شده ایم. به
راستی، آیا ما قدر این افتخار را که توسط خداوند و خدای ما اعطا شده ، درک
می کنیم؟ به همین دلیل است که باید با شتاب به کلیسا برویم (با شور و
هیجان) ، برای شرکت در مراسم لیتورگی الهی، تا با او ملاقات کنیم و او را
پرستش نماییم. در طی مراسم لیتورگی الهی ، ما باید حضور زندۀ خداوند خود را
احساس کنیم و بر آنچه رخ می دهد تمرکز کنیم. با انجام این کار ، ما می
توانیم از فیض مقدس او و برکت خارق العاده حضور او لذت ببریم. آمین.
~ متروپولیتن
پیسیدیه، اسقف اعظم سوتیریوس
|
