(19.07.2020)
ما در حضور این
هزاران قديسين کلیسای محلی مان از پيسيديه، سيده و آنتاليا،
Synaxsis (اجتماع کلیسایی)
که امروز جشن می گیریم ، محکم ایستاده ایم. در میان آنها 18 اسقف
اعظم وجود دارد که براى ما با نام شناخته می شوند ، که در طول قرن
پنجم به عنوان شبانان کلیسای ما در اینجا خدمت کردند و در شورای
چهارم كليساى جهانى شرکت کردند. این شورا که در سال 451 در کلسدون
تشکیل و با حضور صدها نفر از پدران مقدس دیگر برگزار شد ، امروز
نیز بزرگداشت می شوند. در کنار آنها ، ما یاد همه قديسين پیسیديه و
پمفیلیا را که مانند ابرهای روشن در آسمان می درخشند ، جشن می
گیریم. البته هرکدام روز عيد خود را دارند که در سراسر سال کلیسايى
جشن گرفته می شود ، اما کلیسای جامع كونستانتينوپول نیز تصمیم گرفت
این جشن مشترک را برای همه قديسين محلی مان که از زمان رسولان تا
قرن 19 زندگی می کردند ، برپا کند.
اماکن شهادت آنها
بیشمار است ، با سيناكساريونى که ذکر انطاكيه از پيسيديه (يالواچ
امروزى) ، سپارتا (اسپارتاى امروز) ، سلوكيا از پيسيديه، سوزوپوليس
(اولوبورلوى امروز) ، آنتالیا ، مگيدو (لارای امروز) ، پرگه ، سلگه
، سيده و مناطق دیگر پيسيديه که در استان نوين پيسيديه گنجانده شده
اند. زمین این سرزمین با خون گرانبهای شهدای مقدس و اشکهای پدران
متبارک ما متمايز شده است. خود قديسين نیز در هزاران هزار نفر بی
شمار هستند. تنها در شانزدهم جولاى ، ما 15000 شهید مقدس که در
پیسیدیه زندگی كرده و درگذشتند، را گرامی می داریم. فقط 64 نفر از
قديسين مان در پيسيديه به نام برای ما شناخته شده اند. آنها شامل
رسولانی هستند ، مانند قديس پولس و قديس برنابا ، که اولین کسانى
بودند که در طى نخستین سفر رسولی خود ، انجیل را در منطقه ما موعظه
کردند. ما همچنین آکیلا و پریسكيلا را داریم که به عنوان شهید در
سلگه درگذشتند؛ و اسقفها ، مانند قديس آرتمیاس از سلوکیای پیسیديه
(منصوب شده توسط قديس پولس). تعداد افزوده کاهنان ، شهدا و افراد
مقدسى که می توان در آن گنجانید ، را این نشمرده است. برخی از
کسانی که برای مسیح به شهادت رسیدند با هم دوست ، خویشاوندان و حتی
اعضای يک خانواده بودند. قدیسانی مانند هسپروس و زويا، یک زوج
متاهلی که در سال 124 در آنتالیا به همراه فرزندان خود ، كيرياكوس
و تئودولوس به شهادت رسیدند. افراد در هر سنی وجود داشتند ، از
جمله کسانی که بسیار جوان بودند مانند قديس مارینا ، که در سن 15
سالگی در انطاكيه ى پيسيديه به شهادت رسيد.
آنچه همه اين قديسين
در آن مشترک هستند عشق و ارادت آنها به خداوند ما ، عیسی مسیح است.
از لحظه تعمیدشان، آنها با مسیح متحد شدند و به عنوان اعضای
كلیسای او ، زندگی خود را كاملاً به او واگذار كردند. آنها اراده
خود را با او مطابقت دادند و در پی داشتن "ذهن مسیح" از قديس پولس
پیروی کردند (اول قرنتیان 2: 16). رسول مقدس همچنین می نویسد:
"برادران ، هر چه راست باشد ، و هر چه مجيد ، و هر چه عادل ، و هر
چه پاک ، و هر چه جميل ، و هر چه نيک نام است ، و هر فضیلت و هر چه
قابل ستایش است ، در آنها تفكر كنيد. و آنچه در من آموخته، شنيده و
ديده ايد، آنها را به عمل آوريد" (فیلیپيان 4: 8-9). این قديسين با
الهام از این سخنان ، آزادانه تلاش می کردند که مطیعانه اراده مسیح
را در هر کاری انجام دهند. بیشتر آنها در زمانهاى آزار و اذیت شدید
این کار را کردند. خواه این با امپراتوران رومی در طول سه قرن اول
مسیحیت ، بدعتگذاران و یا حاکمان سایر مذاهب بود كه مسیحیان با
دستگیری و بازرسی عمومی مواجه شدند. در این زمان بود که آنها برای
انكار مسیح تحت فشار قرار گرفتند كه به بت ها قربانی ارائه كنند
(یا بعدها برای انکار ایمان ارتدوكس خود، دین دیگری را بپذيرند).
تصمیمی باید در آن لحظه وحشتناک اتخاذ شود ، بنابراین قديسين ما چه
کردند؟ سخنان قديس پولس دوباره به ما پاسخ می دهد: "كيست كه ما را
از محبت مسیح جدا سازد؟ آیا مصیبت ، یا پریشانی ، یا آزار و اذیت ،
یا قحطی ، یا عريانى ، یا خطر ، یا شمشیر؟ ... ما مانند گوسفندان
ذبحى شمرده می شویم. با این حال ، در همه این امور ما بیش از حد
زياده نصرت يافتيم بوسيله او که ما را محبت نمود "(رومیان 8:
35-37). قديسين در ایمان به مسیح، که خود را از عشق براى ما قربانى
کرد ، مصمم ماندند و شجاعانه در آرامش با شهادت خود روبرو شدند.
آنها در به پایان رساندن مبارزات ، تاج روشن شهادت را از خداوند با
جلال آسمانی دریافت کردند. این چیزی است که این جشن امروز تمام در
مورد آن است. ما تلاش آنها را برای وفادار ماندن به مسیح و تکریم
فداکاری ها و شهادت آنها را جشن می گیریم. همانطور که درباره زندگی
مقدسانه آنها می آموزیم ، وظیفه بزرگتر ما این است که از نمونه
آنها در تبدیل شدن به مقلدين مسیح پیروی کنیم ، همانطور که قديس
پولس ما را ترغیب می کند: "به من اقتدا نماييد ، چنانكه من نیز به
مسیح اقتدا می کنم" (اول قرنتیان 11: 1)
ما در کشوری که
امروز زندگی می کنیم با چنین آزار و اذیت هایی روبرو نیستیم، که
برای آن خدا را شکر می کنیم. ما آزادیم که به کلیساهای خود برویم و
خدای واقعی را پرستش کنیم. با این وجود ، هنوز وسوسه هایی وجود
دارد که ممکن است بیایند و سعی کنند ما را از کلیسا دور کنند.
وسوسه هایی که می توانند عشق ما به مسیح را متوقف سازند و ما را به
سمت لذت های دنیوی سوق دهند، به زندگی مانند افرادی "بدون خدا در
جهان "(افسسیان 2: 12). این از دست دادن ایمان یک خطر روحانى است
که همیشه وجود داشته است. برادران و خواهران من، به همین دلیل باید
تمرکز خود را بر قديسين حفظ کنیم. بياييد با نمونه آنها هدایت شویم
، و عشق و ایمان خود را به مسیح ، منجی، افزایش می دهیم. با انجام
این کار ، می توانیم به آنها بپیوندیم تا شايسته وارد شدن به شادی
ملکوت آسمانی شويم.
~ متروپوليتن
سوتيريوس از پيسيديه
