در 14 سپتامبر ، کل جهان ارتدوکس شادی می کنند وقتی که ما برافراشتن صلیب مقدس را جشن می گیریم: "اینک، از طریق صلیب شادی به جهان آمده است!" (نیایش پاسکال)

 

سه رویداد تاریخی در برپایی این جشن نقش داشته است:

                 اول.  کشف چوب صلیب مقدس ، در سال 326 ، توسط قدیس هلن ، مادر امپراتور کنستانتین کبیر. هنگامی که صلیب خداوند در حوالی جلجتا کشف شد و به طرز معجزه آسایی صلیب واقعی مسیح شناخته شد ، قدیس هلن آن را با اشک پرستش کرد و آن را به اسقف اورشلیم مکاریوس تحویل داد.

                 دوم.  قدیس هلن پی ریزی كلیسای رستاخیز خداوند را در محل مقبره مقدس بنا كرده بود كه در سال 335 به پایان رسید و به دنبال آن افتتاح شد. روز بعد، در 14 سپتامبر همان سال ، با هر منصب کلیسایی ، برافراشتن صلیب مقدس در وسط کلیسا برگزار شد و همه با احساس و احترام عمیق به پرستش صلیب مقدس شتافتند.

               سوم. پس از سه قرن ، جشن برافراشتن صلیب مقدس بار دیگر تکرار شد. این بدان دلیل است که ، هنگامی که پارسیان در سال 614 به بیت المقدس حمله کردند و آن را تسخیر نمودند، آنها صلیب مقدس را از کلیسای رستاخیز ربودند و آن را به مدت 14 سال در دست داشتند. در سال 628 ، هراكلیوس ، امپراطور پارسای بیزانس ، پارسیان را شکست داد و صلیب مقدس را به اورشلیم بازگرداند. در 14 سپتامبر سال 628 ، امپراتور هراكلیوس ، پابرهنه و با لباس شخصی، در حرکتی دست جمعی، صلیب مقدس را بر روی شانه های خود حمل کرد و به كلیسای رستاخیز بالا برد و آن را به پاتریارک اورشلیم زكریا تحویل داد. پاتریارک صلیب را با احساسی عمیق دریافت کرد و آن را در میان کلیسا پیروزمندانه برافراشت ، در حالی که همه مومنان با هم شروع به خواندن سرود کردند: "خداوندا مردم خود را نجات بده و میراث خود را برکت ده ...".

از آن زمان ، مقرر شده است که رسماً برافراشتن صلیب مقدس را در سراسر کلیساها، در شرق و غرب جشن می گیرند.

 

پدران مقدس کلیسا ، از قرن چهارم به بعد، در خطبه های شگفت انگیز خود درباره صلیب مقدس ، معنای صلیب و همچنین اهمیتی که در زندگی کلیسا و هر مومنی دارد را با تصاویر و عبارات بسیاری برجسته نموده اند .

 

با این حال ، ما باید از همین ابتدا روشن کنیم که صلیب به خودی خود هیچ خاصیت جادویی ندارد. این تمام ارزش خود را از عیسی مسیح خدا-انسان می گیرد ، که داوطلبانه بر صلیب میخکوب شد، و خون مقدس خود را بر روی آن ریخت و آن را تقدیس کرد، بنابراین آن را حامل فیض خود قرار داده است. به همین دلیل پدران کلیسا، الهام یافته از خدا می گویند: ”وقتی صلیب را تکریم می کنم ، اعتراف می کنم او را که بر روی آن مصلوب شد، تکریم می کنم. علاوه بر این ، هنگامی که خداوند مصلوب را گرامی می دارم ، بدون شک صلیب را تکریم می کنم. بنابراین ، بیایید به صلیب مسیح احترام لازم را قائل شویم. بیایید زانوی خود را در برابر آن خم کنیم. (و حتی) پیش تر از آن ، (بیایید) قلب خود را خم کنیم. " (1)

بنابراین ، ما عید بزرگ صلیب مقدس را جشن می گیریم ، و تمام جماعت کلیسا روشن شده و پر از پرتوهای شادی الهی مى شوند. صلیب رفعت یافته است و همراه آن کل بشریت را که به دلیل گناهانش سقوط کرده بود را هم بالا می برد. ما دیگر از تیرهای آتشین شیطان نمی ترسیم ، زیرا صلیب مقدس از ما محافظت می کند. صلیب برای ما منبع میلیون ها برکات است. صلیب امید مسیحیان است ، ناجی افراد ناامید ، پناهگاهی برای کسانی که در شرایط سخت قرار دارند، پزشکی برای بیماران است. هوای نفس گناهکار را از بین می برد و ایمان را حفظ می کند. (2)

 

 صلیب نردبانی است که به آسمان ​​بالا می رود. صلیب ما را در برابر وسوسه ها محافظت می کند، ما را از خطرات نجات می دهد، در غم و اندوه ما را آرام می سازد، در هر نیاز به ما کمک می کند. صلیب از بیوه زنان و یتیمان محافظت می کند. کسی که به صلیب چشم می دوزد، از شجاعت پر شده و کم جرأتی را دور می سازد. (3)

خواهران و برادران عزیزم، از آنجا که صلیبِ آغشته به خون خداوند همه اینها و بسیاری از نعمت های دیگر را برای ما فراهم می کند، بیایید از نزدیک با آن ارتباط برقرار کنیم و بیایید اغلب در هر نیاز خود از فیض و قدرت آن استفاده کنیم.

 

بیایید وقتی صبح از خواب بر می خیزیم ، علامت صلیب را بکشیم و از خداوندی که به ما لطف کرده است تا نور روز جدید را ببینیم ، شکر گذاری کنیم. بیایید کار خود را با علامت صلیب شروع و به پایان برسانیم. بیایید به ازای هر رحمتی که از خدا دریافت می کنیم، با رسم صلیبِ خود او را شکر کنیم. علاوه بر این، در هر نیازمان بیایید که با رسم علامت صلیب، کمک و محافظت خداوند متعال و مهربان خود استدعاء کنیم. و مطمئن باشید که ما، مانند بسیاری دیگر، در زندگی خود معجزات را خواهیم دید.

 

~ متروپولیتن پیسیدیه، اسقف اعظم سوتیریوس 

 

---------------------------------------------------------------------------------------------

(1) نيكتاس پافلاگونى ، ص 105 ، 28-29.

(2) يوحناى زرين دهان ، موعظه درباره صليب ، و موعظه B ’. ص 49 ص 407-418.

(3) قديس اندرو اظ كريت، موعظه درباره صليب مقدس و حيات بخش، ص 97، 1017-36.