امروز ، ما با قلبهای لبریز از شادی ،

کریسمس را جشن می گیریم!

مسیح - نجات دهنده متولد می شود!

امید برای بشر ناامید متولد می شود!

 

      بشریت قبل از تولد مسیح ، در آستانه فاجعه قرار داشت. با اسرائیلی های منتخب در وضعیت آشفتگی ، فقر و بی قانونی ، فساد و زوال بین مردم حاکم شد. صدای انبیا خاموش شد. یکی از آنها توسط یهودیان اعدام شد. دیگری زندانی شد؛ سومی با سنگسار کشته شد. نخستین شهید قدیس استیفان ضمن بیان سخنان خود در پیشگاه صندرین ، این موارد را به آنها یادآوری كرد: "کیست از انبیا که پدران شما بدو جفا نكردند؟ و آنانی را كشتند که از آمدن آن عادلی که شما بالفعل تسلیم کنندگان و قاتل او شدید، پیش اخبار نمودند. شما كه شریعت را توسط فرشتگان دریافت كرده و آن را حفظ نکردید! "(اعمال 7: 52-53). آن مردمی که قبلاً برای ایمانشان به خدای واقعی به خود می بالیدند ، در آن زمان در وضعیت ناامیدی قرار داشتند. همه آنها "قومی بودند که در ظلمت ساکن بودند ... که در دیار موت و سایه آن نشسته بودند" (متی 4: 16 )

 

     پایه اخلاقی افراد مشرک حتی پایین تر بود و به نظر می رسید دنیا در ورطه پرتگاه فرو می رود. قدیس پولس رسول ، در نامه خود به رومیان ، این مطلب را نوشت ، و محكوم كردن بی اخلاقی آنها در جایی كه حقیقت را به دروغ مبدل می کردند ، و شرارت ، ولع و بدخواهی بسیار زیاد بود ( رومیان 1: 21-32 را ببینید). فقط برخی در قلبشان امید داشتند و این امید در روایات سنن مختلف تحت عنوان "انتظار امتها" حفظ شده بود (پیدایش 49 :10). این افراد امیدوار بودند و منتظر مسیحا- مسح شدۀ خدا و نجات دهنده- بودند که آمدنش توسط پیامبران پیش بینی شده بود.

 

    یک شب ، یک نور فروزان الهی و غیر منتظره بر تپه های بیت لحم تابید ، جایی که چوپانان مراقب گله گوسفندان خود بودند. فرشته خداوند در برابر چوپانان ایستاد و به آنها گفت: "اینک بشارت خوشی عظیم به شما می دهم که برای جمیع مردم خواهد بود. زیرا برای شما ... نجات دهنده ای که مسیح خداوند باشد متولد شد "(لوقا 2: 8-11). از آن لحظه ، در این "شب مقدس" ، کل تاریخ بشر تغییر کرد. تاریخ جهان از آن زمان به دو دوره تقسیم شده است: قبل و بعد از میلاد مسیح. تاریخ مسیحی ما با این "سال رستگاری" آغاز می شود ، همانطور که در یونان خوانده می شود --- سالی که عیسی مسیح به دنیا آمد.

      همانطور که خود خداوند بیان کرد ، خدای پدر آنقدر جهان را محبت نمود که پسر یگانه خود را به دنیا فرستاد "که هر که به او ایمان آورد هلاک نگردد ، بلکه حیات جاودانی یابد. ... تا به وسیلۀ او جهان نجات یابد "(یوحنا 3: 16-17). از آن زمان ، همه مردم در همه جا این امید را دارند که هر شخص نجات یابد ، اگر واقعاً این را بخواهد. کافی است که بخواهیم به نجات دهنده نزدیک شویم ، تا با مسیح باشیم. به مسیح ایمان داشته باشیم!

 

امید داده شده است به همه کسانی که می خواهند:

 

- از گناه اصلی که همه نسل های مردم را تحت تأثیر خود قرار داده است، آزاد باشند.

- دوباره به بهشت که بشریت به دلیل نافرمانی از خدا اخراج شد، برگردند.

- میوه "درخت حیات" را بچشند و از زندگی ابدی در آسمان ​​لذت ببرند.

- از گناه رهایی یافته و زیبایی خالص تصویر انسانی خود را در تصویر و شباهت خدا ترمیم کنند.

- بندهای شیطان را که بشریت هنگام نافرمانی از خواست خدا و پیروی از شیطان به خود بست ، دور بیندازند.

- از عواقب شریعت که به خاطر سرسختی آنها به اسرائیل داده شده بود، آزاد شوند.

- نام خود را در آسمان نوشته، در میان کسانی که وارد ملکوت خدا می شوند تا برای همیشه از بهشت ​​لذت ببرند.

- معنای زندگی خودشان را بدانند و در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد.

  

در همان لحظه ، وقتی سخنان فرشته نور شنیده شد: "اینک بشارت خوشی عظیم به شما می دهم که برای جمیع مردم خواهد بود. زیرا برای شما ... نجات دهنده ای که مسیح خداوند باشد متولد شد "(لوقا 2: 10-11). شب ناامیدی تمام شد و روز امید فرا رسیده بود!

 

     روز کریسمس به همه ایمانداران مسیحی امید واقعی نجات دهنده را می بخشد ، یعنی "لنگری برای جان خود هم ثابت و هم پایدار" (عبرانیان 6 :19). یک ایماندار، هنگامی که همه چیز در اطراف آنان تاریک ، بی روح و ناامید به نظر می رسد، ناامید نمی شود. این امر به این دلیل است که امید به یاری خداوند متعال وجود دارد. هر مشکلی یا خطر که آنها را تهدید کند ، فقط امید آنها را به عیسی مسیح تقویت می کند - خداوند که می تواند به طور معجزه آسایی نجات دهد. تاریکی و یأس از نور امید پراکنده می شود. امید در مسیح نیروی زندگی در همه زمانها و در هر شرایطی است. این ما را از فساد اخلاقی ، در برابر افکار و اعمال گناه آلود محافظت می کند و ما را از هلاکت روحانی نجات می دهد.

 

      وقتی امید "زندگی" می کند (اول پطرس 1: 3) در درون ما ، به منبع صبر و مقاومت تبدیل می شود. کسی که به خداوند امید و اعتماد داشته باشد ، به هیچ مشکلی تسلیم نمی شود. چنین شخصی تمام آزمایشات را تحمل می کند و از وسوسه نمی ترسد. آنها مصمم هستند که یک سرسپردگی قوی به مسیح را حفظ کنند.

 

      به تجربه ، می دانیم که امید به خدا هرگز به ما اجازه نمی دهد سقوط کنیم و هرگز ما را بدون کمک و پشتیبانی رها نمی کند. امید در خداوندمان شادی را در روح ما به ارمغان می آورد - شادی واقعی و جاودانه!

          برادران و خواهران عزیزم برای همۀ شما آرزو می کنم که امید و شادی تولد عیسی مسیح قلب شما را در این ایام مقدس و در تمام روزهای زندگی تان پر کند!

 

کریسمس مبارک !

با عشق پدرانه

متروپولیتن پیسیدیه، سوتیریوس

 

کریسمس 2019