|
(15.5.2022)
در طول
ليتورگى الهی، پس از تقدیس هدایای مقدس به بدن و خون مقدس مسیح،
برگزارکننده متوجه است که اکنون در برابر خدای زنده، خود مسیح ایستاده است،
که به شاگردانش اطمینان داده بود که تمام ايام عمرشان با آنها خواهد بود، و
نیز با مؤمنان تا پایان جهان مى باشد. و این واقعیت، همانطور که توضیح
دادیم، در جریان ليتورگى الهی آشکار می شود.
برگزاركننده، با امیدی راسخ به اینکه در این لحظه مقدس او شنیده شود، برای
همه کسانی که در مقابل ميز تقدیمى نام آنها را ذکر کرده است دعا می‌کند و
بخش‌های مربوط به پیشکش آنها را در دیسکوها می‌گذارد؛ سپس هدایا را تقدیم
کرده و درخواست مى كند که پذیرفته
شوند؛ اکنون که خدا پیشکشى را پذیرفته است، شفاعت ها در سراسر کلیسا مؤثر و
سودمند واقع شده است.
برگزاركننده
ابتدا یاد قديسينى را گرامی می دارد که به تئوسيس رسیدند و پیروزمندانه
موفق شدند به مقصد خود برسند. آنها
کسانی هستند که ما به عنوان استانداردهای زندگی داریم و از آنها شفاعت می
خواهیم. برگزاركننده می‌گوید: « همچنين این پرستش روحانى را به تو تقديم مى
كنيم برای آنانى که در ایمان آرمیده‌اند: اجداد، پدران، پاترياركها، انبيا،
رسولان، واعظان، مبشرین، شهدا، اعتراف کنندگان، زاهدان، و برای هر روح
صالحی که در ایمان کامل شده است." و با این بانگ به پایان می رساند: "خصوصا
برای مقدس ترین، پاک ترین، متبارک ترین و پرجلال ترین بانوی ما، تئوتوكوس و مریم همیشه باکره". سپس بركزاركننده، همه لشكرهاى مقدسین را
فهرست می کند. این قديسين مایه قدردانی از خدای کلیسا هستند. او به نفع
آنها «پرستش عقلانی» را به سپاسگزارى از خدا عرضه می کند. و بالاتر از همه،
مادر متبارك خدا ایستاده است، زیرا او از تمام تقدس هاى انسانی فراتر می
رود. از این روست که برگزاركننده برای آنها چیزی نمی‌خواهد، بلکه او -
برگزاركننده - به شفاعت آنها نیازمند است. به عبارت دیگر، او این پيشكش را
به نفع آنها نه به عنوان یک التماس، بلکه بخاطر الگوی درخشانی که با زندگى
خود و شفاعت های بی دریغشان برای ما، بخاطر ما باقى گذاشتند، قدردانى می
کند.
در حالی که
مردم سرود "براستى بر حق است ..." را برای باکره می خوانند، برگزاركننده
اکنون برای روح کسانی که به آراميده اند دعا می کند. مراسم عشای ربانی نه
تنها برای اعضای کلیسا و اعضای زمینی کلیسای مبارز سودمند است، بلکه به نفع
کسانی است که با ایمان و اطاعت از مسیح به زندگی خود در اینجا پایان دادند.
در این
لحظه، هر عضو کلیسا می تواند نام اعضای خانواده، بستگان و آشنایان خود را
که از این زندگی درگذشته اند، ذکر کند.
سپس اعضا می
توانند نام زندگان و کسانی که در زندگی خود با مشکلات جدی مواجه هستند را
نیز ذکر کنند. شماس برای آنها، در پایان تلاوت های انجام شده توسط خادم، می
گوید: «خداوندا، همچنين به ياد آور آنانى را که هر یک از ما در ذهن داریم و
نيز تمام قوم خود را».
از این رو،
برگزاركننده برای نجات همه و برای هر چیز دیگری که برای همه لازم و مفید
است دعا مى كند. در میان این دعاها او این کلمات را
می خواند: " همچنين این پرستش روحانى را برای تمام جهان، برای کلیسای مقدس،
کاتولیک و رسولی به تو تقدیم می کنیم."
جایگاه اصلی
در این بزرگداشت به نام اسقف کلیسای محلی است که توسط همه برگزاركنندگان
ذکر مى شود: همانطور که مشخص است، کاهنان فیض کهانت و برکت انجام رازها را
مستقیماً از اسقف دريافت مى كنند. آنها اسقف خود را به عنوان پدر روحانى
خود می شناسند و در هر ليتورگى الهی و مراسم عشای مقدس ربانی برای اسقف خود
دعا می کنند تا خداوند او را "در آرامش، امنیت، عزت و سلامتی تا پايان عمر
حفظ کند و به درستی کلام حقيقت خدا را تعلیم دهد."
پس از اینکه
كاهن دعاهاى خود را برای دیگران تمام کرد، برای خود نیز دعا می کند تا توسط
هدایای مقدس تقدیس شود، تا آمرزش گناهان را دريافت كند. او می‌گوید:
«خداوندا، بی‌لیاقتی مرا به ياد آور، و مرا برای هر گناهی، ارادى و
غیرارادی ببخش، و مگذار به دليل گناهان من، مانعى براى فیض روح‌القدسی که
از طریق هدايا می‌تابد، شود».
روح القدس
گناهان را به کسانی که در هدایا سهيم می شوند می بخشد. برگزاركننده
می‌خواهد که گناهانش مانع فیض خدا از طريق هدایا نشود. زیرا فیض الهی بر
هدایای مقدّس به دو صورت عمل می کند: توسط او تقدیس می شوند و او را تقدیس
می کنند.
اولاً او درخواست مى كند كه هیچ شر انسانی مانع از عمل او نشود، بلكه
همانطور که تقدیس صرفاً کار فضیلت انسانی نیست، با شرّ انسانى نیز
نمی‌توان از آن جلوگیری کرد.
ثانیاً، او تشخیص می دهد که تقدیس به مراقبت ما نیاز دارد. به همین دلیل
است که غفلت و بی تفاوتی ما مانع آن می شود. به عبارت دیگر، زمانی که فیض
ما را در وضعیت روحانى مناسب برای آمادگی برای پذیرش تقدیس بیابد، از طریق
هدایا تقدیس می‌شویم. اما اگر بر جان‌های ناآماده بیفتد، هیچ سودی برای ما
ندارد، بلكه برعكس ما را بى آسيب هاى بزرگى مواجه می‌كند. به همین دلیل
برگزاركننده دعا می کند که این فیض، خواه برای آمرزش گناهان باشد یا سایر
عطايايى که به کسانی که با وجدان در عشاى مقدس شرکت می کنند، داده مى شود،
به دلیل گناهان او مانع اين امر نشود.
پس از اينكه برگزاركننده دعاها را تكميل مى كند، برای وحدت همگان دعا می
کند: «و عطا فرما تا با یک دل و یک صدا، نام تو را كه مقدس ترین و
پركبرياترین نام اين، جلال دهيم و ستایش کنیم...». اگرچه ستايش با «یک صدا
و یک دل» همیشه لازم است، اما در لحظه ای که ما برای عشای ربانی آماده می
شویم، اين حتى ضروری تر است.
در این مرحله دعای بزرگ آنافورا که با "شايسته و درست است..." آغاز می شود
با "... با یک دل و یک صدا بستاييم" به پایان می رسد.
برادران و خواهرانم، این معجزه وحدت دل برای ستایش شایسته خدای سه گانه،
ثمره مشارکت ما در اين راز بزرگ مى باشد. آمین
~ متروپوليتن سوتيريوس از پيسيديه
|
