|
موعظه در قرائت رسولی برای جشن دوازده
رسول با همدیگر 30/6/2019
(اول قرنتیان 4: 9-16)
امروز ما بزرگداشت دوازده رسول مقدس مسیح را جشن می گیریم.
ایشان کسانی هستند که در
طول سه سال ماموریت عمومی عیسی مسیح، این
سعادت را داشته که برای
دیدن معجزات او، برای شنیدن تعالیم الهی او،
نزدیک به او
زندگی کنند و
در نهایت، در روز صعودش به آسمان، به آنها ادامه کار خود به موعظه انجیل به
همه امت ها، و تعمید کسانی را که به او ایمان می آورند را
بسپارد.
بنابراین، در واقع اینکه همه ما مسیحی هستیم، این را مدیون رسولان مقدس و
جانشینانشان هستیم. به همین دلیل است که در طول سال، ما با قدردانی خاص، یادبود هر
رسول را به طور جداگانه یا در روز شهادتش و یا آرامیدنش گرامی می داریم و امروز همه
آنها را با هم جشن می گیریم.
با بررسی زندگی هر رسول، متوجه می شویم که به جز یوحنای رسول، که
تنها آزار و اذیت و
تبعید را تجربه کرد اما در نهایت با آرامش درگذشت، همه رسولان دیگر نه تنها آزار و
اذیت های متعدد بلکه شهادت را نیز متحمل شدند. بنابراین، پیشگویی عیسی تحقق یافت
هنگامی که وی به شاگردان خود گفت: «اگر مرا زحمت دادند، شما را نیز زحمت خواهند
داد» (یوحنا 15: 20).
قرائت رسولی امروز از نخستین نامه پولس قدیس به قرنتیان به این زحمات و آزارها و
سختی هایی که رسولان مقدس از آن رنج بردند اشاره دارد.
او می نویسد:
"ما رسولان به خاطر مسیح جاهل هستیم" (4: 10). به این معنا که در چشم مردم بی ایمان
ما نادان و جاهل در نظر گرفته شدیم، زیرا آنها عمق تعالیم و
تفکرات ما را درک نمی کنند.
ما را در تحمل زحمات برای مسیح می بینند (که
بطور الهی
عظیم است آنها درک نمی
کنند)، آنها این را از حماقت ما می پندارند که همه این تحقیرها را در هر جایی که می
رویم می پذیریم.
پولس قدیس ادامه می دهد " تا به این زمان گرسنه و تشنه، عریان و کوبیده، و آواره
هستیم، و به دستهای خود کار کرده و زندگی می کنیم" (4: 11-12). پولس رسول بزرگ،
مخصوصا با دوختن چادر با دستهای خود کار می کرد، که به دلیل کار سختی که انجام داده
بود، دستانش پر از پینه بود، نه تنها برای رفع احتیاجات خود بلکه همکارانش نیز.
(اعمال 20:34).
و در حالی که رسولان مقدس هر روز با چنان خطراتی مواجه
می شدند و به سختی کار می کردند، مشتاقانه پیام نجات را به مردم می رساندند،
بسیاری از افراد به رسولان توهین می کردند، وبه آنها بی حرمتی می کردند، و آنها را به
عنوان زباله های دنیا و تفاله جامعه تلقی می کردند "(1 قرنتیان 4: 12 -13).
و چگونه رسولان با این خصومت، توهین، آزار و شکنجه روبرو می شدند؟ پولس رسول به ما
پاسخ می دهد:
"استهزاء را با کلمات نیک، آزار و اذیت ها را با صبر و شکیبایی، و توهین ها را با
سخن دوستانه پاسخ می دهیم" (4: 12).
هر چند اینجا قادر
نیستیم اما عظمت و رفعت رسولان را تحسین می کنیم، که کاملاً استاد الهی خود، عیسی
مسیح را تقلید می کردند: «چون او را دشنام می دادند، دشنام پس نمی داد، و چون عذاب
می کشید، تهدید نمی نمود» (1 پطرس 2 : 23).
این
نمونه فوق العاده ای از مقلدین مسیح است، یعنی
رسولان مقدس، که از طریق زندگی آنها به ما رسیده است و آنانی که یادبودشان را امروز
جشن می گیریم.
برادران من، از آنجایی که ما نیز در "وادی بکا(اشک ریختن)" (مزمور 84: 6) زندگی می
کنیم، همانطور که سراینده مزامیر این جهان را توصیف می کند، این خیلی طبیعی است که
ما نیز با خصومت، بی عدالتی، افترا و غم و اندوه که توسط دیگران بوجود می آیند،
مواجه شویم . با این حال، اگر ما رنج هایمان را با آنچه که رسولان مقدس داشتند
مقایسه کنیم، مطمئنا در خواهیم یافت مال ما کمترین هستند.
بنابراين، بیایید با نمونه روشن رسولان مقدس، الهام بگيريم، و بیایید با عشق
صادقانه خود در برابر نفرت ديگران روبرو شویم. بیایید به
سخنان تلخ ایشان با سکوت خود، به اتهامات و دروغ های ایشان با راستی و زندگی خالص
خود، به توهین هایشان با بردباری خود، به بی عدالتی هایشان با بخشش خود، به غم و اندوهی که آنها در برابر ما
بر می انگیزند با دعاهای گرم خود، پاسخ دهیم.
اینگونه است که ما ثابت خواهیم کرد مقلدین شایستۀ رسولان مقدس هستیم، ناظران اراده
خداوند ما عیسی مسیح، و دریافت کنندگان رحمت عظیم او. آمین
~ متروپولیتن
پیسیدیه، سوتیریوس
|
