(دوم قرنتیان 4: 6-15) 

پولس رسول، در عبارت امروز از نامه دوم به قرنتیان، کمک عظیمی که خادم انجیل از خدا دریافت می کند را برای ما شرح می دهد. ایمان ما که خدا به ما داده است، یک گنج است و ما را در ضعف انسانی مان تقویت می کند. برای اینکه پولس رسول، نشان دهد او بعنوان یک انسان چقدر ضعیف است، خودش و همه کسانی را که انجیل مسیح را موعظه می کنند را با ظروف خاکی که بسیار راحت می شکنند، مقایسه می کند. با وجود این ضعف، او همچنان با مسیح که هرگز او را در مبارزاتش رها نمی کند، ادامه می دهد و همیشه موفق می شود.

به گفته رسول، این ضعف کسانی که برای انجیل کار می کنند، منفعت است. او توضیح می دهد که چرا: اگر ما، کسانی که کلام خدا را موعظه می کنیم مردمانی فوق العاده قدرتمند، با حکمتی والا و دارای بسیاری دیگر از ویژگی های برجسته بودیم، آنگاه افرادی که ما را می شنیدند، فکر می کردند آنچه که ما موعظه می کنیم از ما می آید. این چیزی بسیار خطرناک برای همگان است. در عوض، آنها می بینند که این گنجینه معنوی ارزشمند که ما به آنها ارائه می دهیم، نمی تواند به دلیل ضعف مان از ما بیرون آید. همه اینها از خدا می آید، و بنابراین ایمانداران ارزش های عظیمی که انجیل دارد را درک می کنند. در نتیجه، آنها را بدون هیچ گونه شرطی می پذیرند.

ما خودمان چیز مهمی برای ارائه کردن نداریم. خداوند به قلبهای ما می تابد، ما را در مواجهه با عیسی مسیح منور می گرداند تا جلال او را بدانیم. ما اکنون خدای حقیقی را می شناسیم. ما اراده خدا را می دانیم. ما می دانیم باورمان در چیست و چطور باید مانند فرزندان خدا زندگی کنیم. این "نور معرفت جلال خدا در چهره عیسی مسیح" (دوم قرنتیان 4: 6) توسط رسول مقدس به عنوان "گنج" توصیف شده است. یک گنج گرانبها!

براستی ما باید برای این عطیۀ معرفت تنها خدای واحد حقیقی که رسولان مقدس و جانشینان آنها از طریق کلیسای ارتدوکس برای ما گذاردند، قدردانی کنیم. چند میلیارد نفر از افرادی که در این سیاره زندگی می کنند، این گنج را ندارند؟ آنها جلال خدای حقیقی را نمی دانند. حتی امروز بسیاری از آنان هستند که "حقیقت خدا را به دروغ مبدل کردند و مخلوق را به عوض خالق عبادت و خدمت نمودند" (رومیان 1: 25). آنها از حیوانات، درختان، کوه ها خدایان ساختند و یا حتی فانتزی های خودشان را ساخته اند که با خلق و پرستش بت ها، آنها را به عنوان خدا فُرم دادند. اما ما برای خداوند ارزشمند بودیم تا نور حقیقی را در دلهایمان روشن سازد و بنابراین در پایان هر لیتورجی، می توانیم با افتخار بخوانیم: "ما نور را دیده ایم؛ ... ما ایمان راستین را یافته ایم، تثلیث تجزیه نشده را می پرستیم؛ زیرا تثلیث ما را نجات بخشیده است "(سرود بعد از دریافت عشاء ربانی).

بنابراین ما به عنوان مسیحیان ارتدوکس دارایی های ارزشمندی را در معرفت خود از خدای حقیقی و ایمان واقعی داریم. اما هر گنجی در خطر به سرقت رفتن است. به همین دلیل ما باید با دقت مراقب آن باشیم تا آنرا از دست ندهیم. پولس رسول  درد ناشی از افراد نزدیک خود، که با اطاعت دنیا منکر ایمانشان به مسیح شدند را می دانست : "زیرا دیماس برای محبت این جهان حاضر مرا ترک کرده است" (دوم تیموتائوس 4: 10). او به شاگرد خود تیموتائوس در اندوهی عمیق می نویسد و از وضع سقوط این همکار ارزشمند سابق خود اظهار تاسف می کند. ایمان ارتدوکس را نمی توان با هیچ چیز دیگری مبادله کرد. ما می دانیم که شهیدان مقدس ما ترجیح می دادند جانشان را قربانی کنند، تا ایمانشان به مسیح را انکار کنند.

برادران و خواهران من، در زمان های ما وسوسه های زیادی وجود دارند که هدفشان این است که به این ایمان در چهره خدا و خداوند ما، عیسی مسیح آسیب برسانند. اجازه ندهید که تحت تأثیر آنها قرار بگیرید یا از آنها آسیب ببینید. بیایید اطمینان داشته باشیم خداوند ما که پولس رسول را در طول آن آزار و اذیت های سخت که با آن مواجه شد قوت بخشید، ما را نیز در حرکت رو به جلو برای پیروزی در مبارزات روحانی مان تقویت خواهد کرد. آمین.

~ متروپولیتن پیسیدیه، ساتیریوس