|
موعظه در قرائت رسولی برای چهارمین یکشنبه از دوره بزرگ روزه (قدیس جان کلیماکوس)
(عبرانیان
6: 13-20)
در قرائت امروز از نامه پولس رسول به عبرانیان، از ما خواسته می شود که در باور
اینکه وعده های خدا شکسته نخواهد شد، استوار باشیم.
اغلب مردم چیزهایی را وعده می دهند و سپس موفق به انجام آنها نمی شوند. گاهی اوقات
به راحتی فردی انجام آن را فراموش می کند. یکی دیگر از دلایل ممکن است این باشد که
یک مسئله یا مشکل جدی بروز کرده است، که نشان می دهد تحقق این وعده غیر ممکن است.
در نهایت، ممکن است شخصی قول داده کاری را انجام دهد که بعدا متوجه می شود علیه
منافع خودش می باشد و نتیجه آن این است که آنها هر چیز ممکن را برای شکستن قول خود
انجام می دهند.
در مورد خدا، این بسیار متفاوت است. او با ضعف های انسانی تحت تاثیر قرار نمی گیرد.
خدا هرگز آنچه را که می گوید فراموش نمی کند یا چنین نیست که قادر به انجام آن
نباشد؛ زیرا او قادر مطلق است. خدا نمیتواند چیزی را وعده دهد و آن را انجام ندهد،
چرا که «خدا راست است» (یوحنا 3: 33). در مورد خدا غیر ممکن است که به ما دروغ
بگوید.
برای روشن ساختن این نکته کلیدی (که خداوند هرگز به ما دروغ نمی گوید)، پولس رسول
نمونه ای از عهد عتیق که ثابت می کند وعده خدا حتمی است را به جهت یادآوری برگزیده
است. در این موارد، منطق انسانی نمیتواند امکان پذیری سخن خدا را ببیند. اما ما می
دانیم که "نزد خدا هیچ امری محال نیست" (لوقا 1:37). فرشته مقرب جبرئیل ما را مطمئن
می سازد، قطعاً بدانید خدا خیلی بهتر از ما انجام می دهد.
وعده ای که پولس قدیس تصمیم می گیرد در مورد آن بنویسد، وعده داده شده به ابراهیم
است. در آن زمان، ابراهیم 100 ساله بود، و همسرش سارا مسن تر از سن حاملگی بود.
سارا در تمام آن سالها هیچ بچه دار نشده بود. با وجود این، خدا به ابراهیم وعده
داد: "زوجه ات ساره را پسری خواهد شد" (پیدایش 18: 10)؛ و "از ابراهیم هر آینه امتی
بزرگ و زورآور پدید خواهد آمد" (پیدایش 18:18). خدا چنین وعده ای به ابراهیم داد و
بعد گفت: "هر آینه تو را برکت دهم و ذریت تو را به مانند ستارگان آسمان کثیر سازم"
(پیدایش 17: 22)
آیا ذهن انسان می تواند چنین چیز شگفت انگیزی را درک کند؟ بچه دار شدن در آن سن؟ در
مورد ابراهیم، که تجاربی از ارتباطش با خدا در گذشته داشت، به آنچه که گفته شده
بود باور داشت. حتی زمانی که خدا از ابراهیم خواست که تنها پسرش اسحاق را قربانی
کند، او قویاً به خدا اعتماد داشت. اسحاق وارث و امید ابراهیم برای ذریت او بود.
شخصی دیگر ممکن بود شک داشته باشد، فکر کند: خدا به من قول فرزندان بسیار داده است!
نگاه کن چقدر پیر بودم وقتی نهایتاً من صاحب فرزندی شدم. اینک او به من می گوید که
این کار را انجام دهد ؟! اگر من او را قربانی کنم، از کجا این فرزندان بسیار خواهند
آمد؟ وعده خدا چه می شود؟ ابراهیم چنین اندیشه هایی نداشت. با تمام قلبش، آنچه که
خدا به او گفت را پذیرفت، با اطمینان کامل که خدا وعده خود را نگاه می دارد.
ابراهیم این کار را انجام داد، حتی بدون اینکه درک کند چرا خدا این را از او خواسته
است. همانطور که از عهدعتیق می دانیم، آنچه که خدا به ابراهیم وعده داده بود - و در
بسیاری چیزهای دیگر- واقعاً تحقق یافته بود.
پولس رسول می خواهد ما ابراهیم را نمونه ای برای خود قرار دهیم. برخی از آنچه که ما
در مورد وعده های خدا می شنویم ممکن است غیر قابل درک و غیرممکن به نظر برسد. این
به این دلیل است که ما خود را به فهم انسانی محدود می کنیم. اعمال خدا فراتر از
منطق و استدلال انسانی است. فقط به این دلیل که ما آن را درک نمی کنیم، به این معنی
نیست که آن پوچ یا نامعقول است. خدا به شیوه ای که ذهن انسان نمی تواند بفهمد، عمل
می کند. به عملکرد رادار نگاه کنید. انواع مختلف رادار در محدوده متفاوتی است.
رادار اشیاء را در آسمان تا فاصله ای تشخیص می دهد. هنگامی که این اشیا فراتر از
محدوده رادار حرکت می کنند، دیگر قابل تشخیص نیستند. این بدان معنا نیست که این
اشیاء دیگر وجود ندارند، اما آنها خارج از محدوده هستند. این مشابه با ذهن انسان
است. آن یک "دامنه" محدود دارد و تنها در آن محدوده می تواند خیلی خوب درک کند. در
مورد خدا، هیچ محدودیتی وجود ندارد. استدلال انسانی در اینجا شکست خورده است، این
جایی است که ایمان غلبه می کند. به خدا اعتماد داشته باشید. این جایی است که خدا،
او که قادر مطلق است، "پانوسوفوس" (پر از حکمت) و پر از عشق به بشریت است، واقعا می
تواند تحقق یابد.
همانطور که شنیدیم، پولس قدیس این ایمان را به لنگر تشبیه می کند. همانطور که
لنگر، کشتی را تثبیت می کند و آن را در حینی که در بندرگاه است نگه می دارد (نگه
داشتنش از دستخوش امواج و بادها)، بنابراین ایمان به وعده های خدا نیز از ما محافظت
می کند. این ما را از تردیدها و تله هایی که در آن می افتیم و موجب اضطراب ذهنی و
روحانی عظیم می شود، ایمن نگاه می دارد. رسول اظهار می دارد: "برای ما - که خدا ما
را بازخرید کرده است - تسلی قوی حاصل شود که پناه بردیم تا به آن امید که در پیش ما
گذارده شده است، تمسک جوییم. و آن را مثل لنگری برای جان خود، ثابت و پایدار
داریم.. . -و ما را به آسمان هدایت کند - جایی که آن پیشرو برای ما داخل شده است،
یعنی عیسی، که رئیس کهنه گردید تا ابدالاباد "(آیات 18 تا 20).
برادران و خواهران من، به آنچه که آتئیست ها و شکاکان می گویند یا می نویسند گوش
نکنید، یعنی به اینکه می گویند هیچ زندگی دیگری وجود ندارد و این زندگی همه آنچه که
وجود دارد است. افرادی که بدون امید زندگی می کنند را ترک کنید و به حرف های آنها
هیچ توجه نکنید. یهودای رسول از ما درخواست می کند: اما شما، ای حبیبان، خود را بر
ایمان اقدس خود بنا کرده ... منتظر رحمت خداوند ما عیسی مسیح باشید، که به ما حیات
جاودانی می دهد (یهودا 1 :20-21). این آرزوی من برای همۀ شماست.
~
متروپولیتن پیسیدیه، سوتیریوس
|
