(عبرانیان 1: 10-2: 3)

   قدیس پولس در ابتدای پیام خود به عبرانیان، که امروز شنیدیم، ما را فرا میخواند که میوه نجات را که مسیح به ما ارائه می دهد، درو کنیم.

  به منظور کمک ما در درک ارزش بزرگ این نجات، پولس رسول مقایسه ای بین نجات یهودیان، به عنوان قوم نجات یافته از مصری ها و از همه دشمنان دیگر که مانع رفتن آنها به "سرزمین وعده" بودند،(عبرانیان 11: 9)، با نجات ابدی که مسیح نجات دهنده به ما ارائه می دهد، انجام می دهد.

     یهودیان که خود را از دشمنانشان آزاد کردند، پس از چهل سال عذاب به سرزمینی رسیدند که خدا به آنها وعده داده بود. با این وجود، حتی پس از این آزادی، ملت های متخاصم همچنان آنها را زیر پا گذاشتند تا در سال 70 میلادی، شهر اورشلیم به دست رومیان و تیتوس سقوط کرد و به طور کامل از بین رفت. مردم آن در کشورهای مختلف پراکنده شدند و برای دو هزار سال آنها میهن خود را از دست دادند.

    با این حال، نجاتی که مسیح به ما ارائه می دهد، هم روحانی و هم ابدی است. این "سرزمین وعده" جدید، یعنی پادشاهی آسمانی که خداوند وعده داده بود، برای کسانی که به انجیل ایمان آورده اند و مطابق با انجیل زندگی می کنند عظیم است، این پادشاهی هیچ پایانی ندارد، همانطور که در اعتقادنامه (نماد ایمان) اعلام می کنیم: "... سلطنتش را پایان نخواهد بود." حتی بعد از پایان خلقت مادی، پادشاهی آسمان ​​تا ابد باقی خواهد ماند.

    هیچ دشمن هیچ حمله ای نخواهد توانست بر این پادشاهی تأثیر بگذارد. شیطان، که یک بار وارد بهشت ​​شد و آدم و حوا را به گناه گمراه کرد، پیش از آن از بین رفته و به "آتش جاودانی که برای ابلیس و فرشتگان او مهیا شده است"، افتاده است. (متی 25 :41). پادشاهی ابدی که خدا برای مؤمنان آماده کرده است شامل نور، صلح و شادی است؛ این "شهر خدای حی، یعنی اورشلیم سماوی، و به جنود بی شماری از محفل فرشتگان است" (عبرانیان 12: 22-23)، جشنی که هرگز به پایان نمی رسد!

     برای این پادشاهی آسمانیِ سعادتمند است که مسیح ما را دعوت می کند تا برای ورود به آن تلاش کنیم تا بتوانیم از نجات ابدی مان لذت ببریم. به همین دلیل است که رسول نیز، که کل زندگی خود را در کمک به مردم برای کسب شایستگی این نجات اختصاص داده است، در مورد این واقعیت دلواپس است که شاید برخی افراد از غفلت و بی تفاوتی از نجات محروم شوند. بنابراین، او استدلال زیر را مطرح می کند: اگر یهودیانی که قانون را از طریق فرشتگان دریافت کردند و آن را نقض کردند، مجازاتی را که سزاوار آنهاست دریافت می کنند، پس "ما چگونه می توانیم از [مجازات] بگریزیم (رستگار گردیم)، اگر از چنین نجات عظیم غافل باشیم؟ که در ابتدا تکلم به آن از خداوند بود، و بعد کسانی که او را شنیدند، بر ما ثابت گردانیدند ... "(عبرانیان 2: 2-3). خداوند برتر از فرشتگان است؛ بنابراین، پیام خود را که با انجیلش برای ما آورده است، فوق العاده بالاتر از قانونی است که موسی از طریق فرشتگان دریافت کرد. بنابراین، کسی که انجیل را نقض می کند، سزاوار محکومیتى حتی سخت تر از آنهایی است که قانون موسی را نقض کرده اند.

      موضوع نجات مؤمنان، که پولس رسول به طور مرتب در رساله خود ارجاع می دهد و می خواهد انتقال دهد، از اهمیت اساسی برخوردار است. او به فیلیپیان می نویسد: "نجات خود را با ترس و لرز بعمل آورید ...؛ و کلام حیات بخش انجیل را محکم نگاه دارید "(فیلیپیان 2 :12 و 16).

 برادران و خواهران عزیزم، رسول روشنفکرانه به این نکته آگاه است که احتمالا انسان به راحتی می تواند از طریق محیط بد پیرامون خود گمراه شود یا با مشکلات زندگی روزمره و گم کردن جهت یابی روحانی خود، فرو رود. به همین دلیل او همه ما را وادار می کند تا «به دقت بلیغ تر آنچه را که شنیده ایم، گوش دهیم، مبادا که از آن ربوده شویم» (عبرانیان 2: 1). اگر کاپیتان کنترل خط سیر کشتی خود را از دست بدهد و کشتی توسط باد و یا توسط امواج دریا غوطه ور شود کشتی در معرض خطر شکسته شدن در صخره ها و جزایر سنگی قرار می گیرد. به همین دلیل است که ما باید با دست محکم سکان کشتی روح مان را نگه داریم و به طور مستقیم، قاطع و با دقت آن را تا مقصد نهایی اش، که بندر پادشاهی خداوند است، هدایت کنیم. این است که ما از شادی ابدی، همراه با همه کسانی که خدا را خشنود کرده اند، لذت خواهیم برد. آمین.

~ متروپولیتن پیسیدیه، سوتیریوس