قديس نيكتاس معترف، ابوت مديكيان (٨٢٤ م )

بزرگداشت: ٣ آوريل ( ١٦ آوريل)

راهب نیکیتاس متعرف، رهبر صومعه میدیکیان، در قیصریه در بیت عنيا (شمال غربی آسیای صغیر) در خانواده ای پارسا به دنیا آمد. مادرش در روز هشتم پس از تولدش درگذشت و پدرش فیلارت نام داشت. کودک تحت مراقبت مادربزرگش باقی ماند که او را با روحیه ای واقعاً مسیحی بزرگ کرد.  قديس نیکیتاس از جوانی در کلیسا خدمت می کرد و از استفان خلوت نشین اطاعت می کرد. با برکت او، نیکیتاس مقدس به صومعه میدیکیا رفت، جایی که قدیس نیکیفوروس هگومن بود (يادبود ١٣ مارس).

 راهب نیکیتاس پس از هفت سال زندگی با فضیلت در صومعه ای که به دلیل سختگیری قانون معروف بود، به عنوان راهب اعظم منصوب شد. راهب نیکیفوروس با آگاهی از زندگی مقدس راهب جوان ، اداره صومعه را به او سپرد ، زیرا خود او به شدت بیمار بود.

 راهب نیکیتاس بدون هیچ تلاشی شروع به مراقبت از رونق و بهبود صومعه کرد. او با یک نمونه شخصی از یک زندگی سخت رهبانی، برای برادران الگو شد.  به زودی شهرت زندگی بالا مرتبه‌ی ساکنان صومعه، بسیاری را که به دنبال رستگاری بودند به خود جذب کرد. چند سال بعد تعداد راهبان به ١٠٠ نفر افزایش یافت.

 هنگامی که راهب نیکیفوروس در سن بسیار بالا به حضور خداوند عزيمت كرد، برادران به اتفاق آرا راهب نیکیتاس را به عنوان هيگومن انتخاب کردند.

 خداوند قدیس نیکیتاس را با عطای معجزات مفتخر کرد. از طریق دعای او، به جوانان ناشنوا عطای شنوایی بازگردانده شد.  دو زن تسخیر شده شفا یافتند. عقل به افراد بی فکر بازگشت و بسیاری از بیماران دیگر از بیماری های خود شفا یافتند.

 در آن سالها، در زمان امپراطور لئو ارمنی (٨١٣-٨٢٠)، بدعت های شمایل شکنان از سر گرفته شد و آزار و جفا به شمایل های مقدس تشدید شد. اسقف های ارتدوكس تبعید شدند. در تزارگراد، در سال ٨١٥، شورای بدعت گذاران تشکیل شد، که در آن، پاتریارک مقدس نیسیفوروس را از مقامش برکنار کردند. امپراتور رؤسای تمام صومعه ها را به سوی خود فرا خواند و سعی کرد آنها را به بدعت های شمایل شکنان جذب کند. در میان کسانی که فراخوانده شدند، راهب نیکیتاس بود که قاطعانه از ارتدوكس دفاع کرد. به پیروی از او، همه راهبان به احترام شمایل های مقدس وفادار ماندند. به همین دلیل آنها را به زندان انداختند. قدیس نیکیتاس با شجاعت تمام آزمایشات را تحمل کرد و روحیه خود را حفظ کرد.

 سپس امپراتور و پاتریارک دروغین تئودوتوس تصمیم گرفتند با حیله گری افراد لجوج را دستگیر کنند. به آنها گفته شد که امپراطور به همه آزادی می دهد و پرستش شمایل ها را به یک شرط مجاز می داند: اگر از پاتریارک دروغین تئودوتوس عشاربانی دریافت کنند. برای مدت طولانی راهب شک داشت که آیا می تواند با یک بدعت گذار وارد معاشرت کلیسايى شود، اما زندانیان دیگر به او التماس کردند که با آنها ارتباط برقرار کند. راهب نیکیتاس با تسلیم به التماس آنها به کلیسا رفت و در آنجا شمایلی برای فریب دادن معترفان به نمایش گذاشته شده بود و عشای ربانی دریافت کرد. اما هنگامی که به صومعه خود بازگشت و دید که آزار و اذیت شمایل ها ادامه دارد، از عمل خود پشیمان شد، به كونستانتينوپل بازگشت و بدون ترس بدعت های شمایل شکن را محکوم کرد.

راهب نیکیتاس بار دیگر در زندان زندانی شد و به مدت شش سال تا زمان مرگ امپراتور لئو ارمنی در آنجا ماند. در آنجا راهب نیکیتاس با تحمل گرسنگی و اندوه با قدرت دعای خود معجزه کرد: پادشاه فریگی با دعای او دو اسیر را بدون باج آزاد کرد. سه کشتی غرق شده، که راهب نیکیتاس برای آنها دعا کرده بود، توسط امواج به ساحل رسيدند.

 در سال ٨٢٤، در زمان امپراتور جدید میکائیل (٨٢٠-٨٢٩)، راهب نیکیتاس در خداوند آرميد. جسد او توسط اسقف تئوفیلوس افسس و اسقف اعظم یوسف تسالونیکی با کشتی به صومعه میدیکیا منتقل شد. شفاهای زیادی توسط مقبره قدیس نیکیتاس انجام شد. او در مقبره مرشد خود، راهب نیکیفوروس به خاک سپرده شد. پس از دفن در مقبره قدیس، معجزاتی نیز انجام شد.