یادبود چهاردهم فوریه

قدیس آکسنتیوس در دوران سلطنت امپراتور تئودوسیوس دوم جوان، زندگی می کرد. او پارسی بود اما در سوریه زندگی می کرد. پدرش در طول شکنجه مسیحیان، که به دستور امپراتور ایران ، شاپور انجام می شد به آنجا پناه آورده بود. 

قدیس آکسنتیوس، پس از سال ها مطالعه، پروفسور فلسفه، علم بیان و الهیات در کونستانتینوپل شد. او همه اینها را ترک كرد تا بتواند زندگی رهبانی را دنبال كند. هنگامی که یک راهب شد ، او به کوه اُکسیا، که در نزدیکی کلسدون بود، رفت و منزوی شد. آنجا، در انزوا، بسیار زاهدانه زندگی کرد.آکسنتیوس در هر فرصت مزمت خود را نسبت به اعتقادات غلط بدعت گذاران و نستوریوس نشان میداد. به این ترتیب ، او احترام مسیحیان ارتدوکس را به دست آورد. در سال 451 میلادی، هنگامی که چهارمین شورای جهانی کلیسایی تشکیل شد، از قدیس اکسنتیوس نیز خواسته شد تا با تمام توان خود از اعتقادات ارتدوکس حمایت کند. در همان شورای بود که مونوفیزیسم محکوم شد و به همین ترتیب ، با کمک قدیس اکسنتیوس ارتدوکسی پیروز شد. 

قدیس اکسنتیوس ، برای افزایش تلاش های خود در زندگی زاهدانه اش ، در قفسی باریک زندگی می کرد که در آنجا، او دعای  ادراکی را بدون هیچ استراحتی می خواند. تابش چهرۀ قدیس، فضایل بسیار او را، تمام به دلیل فیض خدا، به نمایش می گذارد. به خاطر همین فضیلت ها بود که خدا نیز به او عطیه انجام معجزات را عطا فرمود. در نتیجه ، قدیس معجزات بسیاری را بی وقفه انجام داد. قدیس در سن بالایی در مسیح آرامید. او از طریق سخنان و اعمالش خدا را جلال داد و هاله الهی را به عنوان پاداش برای تلاشها و زندگی زاهدانه اش از سوی خداوند کسب نمود.