بزرگداشت: ٢٢ مارس ( ٤ آوريل)

قديس باسیل در آنسیرای غلاطیه از روحانيون كليسا بود. در طول گسترش بدعت آرین، او گله خود را ترغیب کرد که محکم به ارتدوكس بچسبند. به همین دلیل، قدیس باسیل توسط شورای محلی آرینى از كهانت محروم شد، اما در شورای 230 اسقف فلسطین، او را به منصب کهانت بازگرداند. قدیس باسیل آشکارا به موعظه خود ادامه داد و آرینی ها را محکوم کرد و به همین دلیل قربانی آزار و شکنجه شد و به عنوان فردی که گفته می شد برای دولت خطرناک است مورد شکنجه قرار گرفت. برای منحرف كردن قدیس باسیل از ارتدوكسى، دو مرتد - الپیدیوس و پگاسیوس – را براى او منصوب كردند. با این حال ، قدیس ثابت قدم ماند و به همین دلیل دوباره شکنجه شد. هنگامی که امپراتور جولیان مرتد (361-363) به شهر آنسیرا رسید، قديس باسیل با شجاعت در حضور او به مسیح اعتراف کرد و امپراتور را به دلیل ارتداد وى محکوم کرد. جولیان دستور داد با تسمه های چرمی بر پشت قدیس بزنند. با این حال، قدیس باسیل کاهن شجاعانه این عذاب وحشتناک را تحمل کرد.

  هنگامی که شروع به سوزاندن قدیس کردند و با میله های داغ به شانه و شکم او زدند، او از عذاب بر زمین افتاد و با صدای بلند دعا کرد: "نور من، مسیح! امید من، عیسی! تو که روحم را از جهنم عالم اموات بیرون کشیدی و نام خود را در من بی عيب نگه داشتی! در این اعتراف روح مرا پایدار نگاه دار كه تاب آورد، كه تو بخشنده‌ای، و رحمت تو عظیم است، که زنده اى و تا ابد جاودان می‌مانى، آمین».

     با انجام چنین دعایی، که تمام بدنش با میله های داغ سوراخ شده بود، به نظر می رسید که قدیس در خواب شیرین به خواب رفت و روح خود را به دستان خدا تسلیم کرد. شهید باسیل در ٢٩ ژوئن ٣٦٩ درگذشت. يادبود او بخاطر عید رسولان مقدس پطرس و پولس به ٢٢ مارس منتقل شد.