قدیس جان نردبان به عنوان یک زاهد بزرگ و نویسنده تالیف روحانی شگفت انگیزی به نام "نردبان" مورد تکریم كلیسای مقدس است بدین خاطر، راهب لقب نردبان را دریافت کرد.

تقریباً هیچ اطلاعاتی در مورد زادگاه راهب جان نگاه داشته نشده است. روایتی وجود دارد که او در حدود سال 570 متولد شد و فرزند قدیسین گزنفون و مریم بود ، که در 26 ژانویه ، کلیسا یاد و خاطره آنها را گرامی می دارد. در شانزده سالگی ، جان جوان به صومعه سینا رفت. و ابا مارتیریوس مربی و رهبر راهب شد. پس از چهار سال اقامت در سینا ، قدیس جان کلیماکوس برای رهبانیت سر تراشیده شد. ابا استراتیگیوس ، یكی از حاضران در این مراسم ، پیش بینی كرد كه او به چراغ بزرگی از كلیسای مسیح تبدیل خواهد شد. راهب جان به مدت 19 سال در اطاعت از پدر روحانی خود ریاضت نمود. پس از فوت ابا مارتیریوس ، راهب جان زندگی زاهدی را برگزید و در مکانی متروک به نام فولا گوشه نشین شد و 40 سال را در بهره برداری از سکوت ، روزه ، دعا و اشک توبه گذراند. تصادفی نیست که در نردبان ، قدیس جان در مورد اشک توبه چنین می گوید: "همانطور که آتش می سوزاند و بوته را از بین می برد، بنابراین یک اشک خالص همه ناخالصی های درونی و بیرونی را می شوید." دعای مقدس او قوی و موثر بود ، نمونۀ زندگی قدیس خدا گواه این امر است.

راهب جان شاگردی داشت ، به نام راهب موسی. روزی معلم به شاگرد خود دستور داد تا برای کف زمین باغ خاک بریزد. با اطاعت در انجام این کار ، راهب موسی ، به دلیل گرمای شدید تابستان، زیر سایه صخره بزرگی دراز کشید و استراحت کرد. راهب جان كلیماكوس در آن زمان در حجره خود بود و پس از دعایش استراحت می كرد. ناگهان مردی محترم به او ظاهر شد و با بیدار كردن زاهد مقدس ، با سرزنش گفت: "جان ، چرا تو اینجا در آرامش استراحت می کنی در حالی كه موسی در خطر است؟" راهب جان بلافاصله بلند شد و شروع به دعا برای شاگرد خود کرد. غروب وقتی شاگردش بازگشت ، راهب پرسید آیا اتفاق بدی برای او افتاده است؟ راهب پاسخ داد: "نه ، اما من بسیار در معرض خطر بودم. تقریباً توسط یک قطعه سنگ بزرگ که از صخره جدا شد نزدیک بود خرد شوم ، که ظهر زیر آن خوابیده بودم. خوشبختانه در خواب ، تصور کردم که تو، من را صدا می زنی، از جا پریدم و دویدم ، و در این زمان سنگی عظیم با سر و صدا در همان جایی كه از آن فرار كردم افتاد ... "

در مورد نحوه زندگی راهب جان مشهور است که او آنچه را که طبق قانون روزه داری منع نشده بود ، اما در اعتدال می خورد. او شبها را بدون خواب نمی گذراند ، گرچه بیش از آنچه برای حفظ قدرت لازم بود نمی خوابید تا با بیدار بودن مداوم ذهن را از دست ندهد. او درباره خودش می گوید: "من بیش از حد روزه نگرفتم ، و در یک شب زنده داری شدید غرق نشدم ، روی زمین دراز نکشیدم ، اما خودم را فروتن ساختم ... و خداوند خیلی زود مرا نجات داد." مثال زیر از تواضع راهب جان نردبان قابل توجه است. او که دارای ذهنی بلند ، بصیر ، خردمند و با تجربه روحانی عمیق بود ، با عشق به همه کسانی که به نزد او می آمدند آموزش می داد و آنها را به سوی نجات راهنمایی می کرد. اما هنگامی که عده ای ظاهر شدند ، و با حسادت او را به خاطر زیاده گویی ، که با تکبر به آنها توضیح داده است، سرزنش کردند ، جان سکوت را بر خود تحمیل کرد ، تا دلیلی برای محکومیت ندهد ، و یک سال در سکوت ماند. افراد حسود به پندار بیهوده خود پی بردند و خودشان به زاهد روی آوردند با تقاضای محروم نکردن آنها از منفعت مذاکره روحانی.

راهب جان گاهی اوقات در غاری منزوی می شد ، اما شهرت مقدس او بسیار فراتر از محل بهره برداری او بود و بازدیدکنندگان از هر رده و موقعیتی دائماً به سراغ او می آمدند و آرزو داشتند کلام تذهیب و نجات را بشنوند. در 75 سالگی ، پس از چهل سال زهد در خلوت ، راهب به عنوان راهب اعظم صومعه سینا انتخاب شد. حدود چهار سال راهب جان نردبان، صومعه مقدس سینا را اداره کرد. خداوند در پایان زندگی او، عطایای مبارک بصیرت و معجزات را به راهب اعطا کرد.

در طول مدیریت صومعه ، به درخواست ابوت صومعه رایفا (بزرگداشت در روز شنبه حذف پنیر) ، راهب جان "نردبان" مشهور را برای راهبان نوشت - یک راهنمای صعود به کمال روحانی. ابوت رایفا با علم به خرد و عطایای روحانی راهب ، به نمایندگی از همه راهبان صومعه خود ، خواست که او برای آنها "یک راهنمای واقعی برای کسانی که بی پیرایه پیروی می کنند ، و گویی یک نردبان بنا شده است ، که کسانی را که آرزو دارند به دروازه های آسمانی بالا ببرد ... "بنویسد، او ابتدا خجالت کشید ، اما سپس به دلیل اطاعت به دنبال انجام درخواست راهبان رایفا رفت.

راهب تالیف خود را - "نردبان" نامید ، و این نام را به شرح زیر توضیح داد: "من نردبانی از صعود ساختم ... از زمینی بودن به قدیس شدن ... در تصویری از سی سال بزرگ شدن خداوند ، ما پارسا خواهیم شد و از سقوط در امان خواهیم بود." هدف از این تالیف این است که بیاموزیم که دست یابی به نجات، ایثارگری دشوار و اعمال سخت را از شخص می طلبد. "نردبان" ، اولاً ، پاک شدن ناپاکی گناهکار، ریشه کن کردن رذایل و هوای نفس در انسان است. ثانیاً ، ترمیم تصویر خدا در انسان است. اگرچه این کتاب برای راهبان نوشته شده است ، اما هر مسیحی که در جهان زندگی می کند ، یک راهنمای قابل اعتماد برای صعود به سمت خدا و ستون های زندگی روحانی دریافت می کند - راهب تئودور استودیت (بزرگداشت 11 نوامبر و 26 ژانویه) ، سرگیوس از رادونژ. (بزرداشت 25 سپتامبر و 5 جولای) ، جوزف ولوكولامسكی (بزرگداشت 9 سپتامبر و 18 اكتبر) و دیگران - در دستورالعمل های خود به "نردبان" به عنوان بهترین كتاب برای راهنمای نجات اشاره کرده اند.

محتوای یکی از درجات نردبان (بیست و دومین) کار برجسته تخریب خودبینی را نشان می دهد. راهب جان می نویسد: «خودبینی با هر فضیلت ابراز می شود. اگر شروع به صحبت کنم ، در قدرت خودبینی می افتم. چه بخواهم سکوت کنم ، باز هم تسلیم آن می شوم. هر جا این خار را بچرخانید ، تمام به سمت بالا خواهد چرخید. ... افراد با روح والا با خشنودی و با اراده توهین را تحمل می کنند و فقط قدیسین و کاملین می توانند به ستایش گوش دهند و هیچ دلپذیری را احساس نکنند ... وقتی می شنوید همسایه یا دوستتان در روی شما یا پشت سرتان به شما تهمت می زند ، او را تحسین و محبت نمایید ... این کسی نیست که تواضع و فروتنی نشان دهد ، خودش را سرزنش می کند: چگونه برای خودش غیر قابل تحمل باشد؟ توسط دیگران طرد می شود ، از محبت خود به او نکاهید ... کسی که توسط عطایای طبیعی - یک ذهن شاد ، تحصیلات عالی ، خواندن ، تلفظ دلپذیر و سایر خصوصیات مشابهی که به راحتی به دست می آیند - بالا برده می شود ، هرگز موهبت های فوق طبیعی را کسب نمی کند. زیرا هرکس در چیزهای کوچک خیانت کند ، در بسیاری از امور بی وفا و خودبین خواهد بود. غالباً اتفاق می افتد که خدا خود خودبین ها را فروتن می کند و رسوایی غیرمنتظره ای می فرستد ... اگر دعا فکر خودبین را از بین نمی برد ، بیایید به فکر خروج روح از این زندگی باشیم. اگر این کمکی نکرد ، بیایید او را با شرم از داوری نهایی بترسانیم. "صعود کنید و خود را فروتن سازید" حتی اینجا قبل از عصر آینده. وقتی ستایش ها ، یا بهتر از آن ، چاپلوس ها ، شروع به تعریف و تمجید از ما می کنند ، ما بلافاصله تمام گناهان خود را به ذهن می آوریم و متوجه می شویم که اصلاً شایسته آن چیزی که آنها از ما توصیف می کنند نیستیم. "

این مثال و نمونه های دیگر موجود در نردبان به عنوان نمونه ای از غیرت مقدس او برای نجات است ، که برای هر شخصی که می خواهد زندگی پارسایی داشته باشد ضروری است ، و ارائه کتبی اندیشه های او ، که حاصل مشاهدات فراوان و تصفیه شده وی از روح و تجربه عمیق روحانی اوست ، یک راهنما و راهنمای بزرگی در راه حقیقت و نیکی است.

درجات نردبان انتقال از قوت به قوت در مسیر تلاش انسان برای رسیدن به کمال است ، که به یک باره امکان پذیر نیست ، بلکه فقط به تدریج حاصل می شود ، زیرا ، طبق کلام منجی ، "ملکوت آسمان نیرومندانه به پيش مى رود ، و کسانی که تلاش می کنند آن را تصاحب می کنند "(متی 11: 12).