قديس افلاطون راهب اعظم  (٨١٣ م )

بزرگداشت: ٥ آوريل ( ١٨ آوريل)

راهب افلاطون در سال 735 در یک خانواده مسیحی متدین از پدر و مادر سرگیوس و اوفمیا متولد شد. این پسر که در سنین پایین یتیم شده بود، توسط بستگانش پذیرفته شد که به او آموزش خوبی دادند. وقتی بزرگ شد، زندگی مستقلی را آغاز کرد. در چند سال اول، قدیس در املاکی که پس از مرگ والدینش برای او باقی مانده بود، به كار مشغول بود. او بسیار متعادل و پرکار بود و با زحمات خود ثروت زیادی به دست آورد. اما قلب راهب از عشق به مسیح شعله ور بود. او تمام دارایی خود را بخشید، خدمتکارانش را آزاد کرد و به صومعه ای در نزدیکی کوه المپوس كناره گيرى گرفت.

 غیرت دعا، کوشش و نرمش او باعث محبت برادرانش شد. راهب در اوقات فراغت خود از دعا ، کتابهای مذهبی را کپی می کرد ، مجموعه هایی از آثار پدران مقدس را جمع آوری می کرد. هنگامی که راهب صومعه تئوکتیست در سال 770 درگذشت، برادران راهب افلاطون را به عنوان هگومن انتخاب کردند، علیرغم این واقعیت که او فقط 35 سال داشت.  پس از مرگ امپراتور کنستانتین کوپرونیموس (775)، راهب افلاطون به كونستانتينوپل رفت.  او از اداره متروپوليس نیکومدیا امتناع کرد و در سال 782، همراه با برادرزاده هایش - قدیس تئودور (+ 826، يادبود ١١ نوامبر) و جوزف (+ 830، يادبود  26 ژانویه) - به مکان متروک سوكوديون كناره گرفت. آنها کلیسایی را در کوه به افتخار رسول مقدس یوحنای الهیدان ساختند و صومعه ای را تأسیس کردند که رئیس آن خود راهب افلاطون بود. هنگامی که قدیس تاراسیوس، همراه با امپراطور ایرینا، هفتمین شورای کلیسایی جهانی نیقیه را در سال 787 تشکیل داد راهب افلاطون در کار آن شرکت فعال داشت. او که در کتاب مقدس تحصیل کرده و به خوبی آنرا مطالعه كرده  بود، با موفقیت بدعت های شمایل شکنان را محکوم کرد و از احترام به شمایل های مقدس دفاع کرد. هنگامی که راهب افلاطون به سن پیری نزدیک شد، مدیریت صومعه را به راهب تئودور سپرد.

 در سال 795 امپراتور کنستانتین ششم (780-797) همسر خود مریم را به زور وادار به راهب شدن کرد و تصمیم گرفت با یکی از بستگان خود به نام تئودوتیا ازدواج کند.

 علیرغم اینکه پاتریارک مقدس تاراسیوس این ازدواج را محکوم کرد، یکی از كاهنان برجسته كونستانتينوپل، یوسف، ممنوعیت پاتريارك را رد کرد و با ازدواج امپراتور موافقت کرد.

 قدیسان افلاطون و تئودور پس از اطلاع از این موضوع، امپراطور را از کلیسا تکفیر کردند و نامه ای در این باره به همه راهبان فرستادند. امپراتور خشمگین دستور داد قدیس افلاطون را زندانی کنند و قدیس تئودور را به تسالونیکی تبعید کنند.  تنها پس از مرگ امپراتور در سال 797 آنها آزادی را دریافت کردند. راهب تئودور به كونستانتينوپل نقل مکان کرد و راهب صومعه استودیان شد. راهب افلاطون به عنوان یک راهب ساده در همان صومعه زندگی می کرد.

 هنگامی که امپراتور جدید نیسیفوروس (802-811) خودسرانه كاهن تکفیر شده یوسف را به کلیسا بازگرداند، راهبان افلاطون و تئودور دوباره با محکوم کردن اقدامات غیرقانونی امپراتور بیرون آمدند.  برای این کار، معترفین شجاع دوباره در سال 807 مجازات شدند. آنها به مدت چهار سال در زندان بودند. راهب افلاطون پس از مرگ امپراتور در سال 811 از زندان آزاد شد و به صومعه استودیان بازگشت.

 او سه سال دیگر در خدمت و نیایش زندگی کرد و در روز شنبه ایلعازار در هفتاد و نهمین سال زندگی خود در 8 آوریل 814 به درگاه خداوند عزيمت كرد. به دلیل سخنرانی بی باکانه خود در دفاع از شمایل هاى مقدس، راهب افلاطون عنوان معترف را دریافت کرد.