مزمور  90      

1ای خداوند مسکن ما تو بوده ای، در جمیع نسلها، 2قبل از آنکه کوهها به وجود آید و زمین و ربع مسکون را بیافرینی. از ازل تا به ابد تو خدا هستی. 3انسان را به غبار برمی گردانی، و میگویی ای بنی آدم رجوع نمایید. 4زیرا که هزار سال در نظر تو مثل دیروز است که گذشته باشد و مثل پاسی از شب. 5مثل سیلاب ایشان را رفته ای و مثل خواب شده اند. بامدادان مثل گیاهی که می روید. 6بامدادان می شکفد و می روید. شامگاهان بریده و پژمرده می شود. 7زیرا که در غضب تو کاهیده می شویم و در خشم تو پریشان می گردیم. 8چونکه گناهان ما را در نظر خود گذارده ای و خفایای ما را در نور روی خویش. 9زیرا که تمام روزهای ما در خشم تو سپری شد و سالهای خود را مثل خیالی بسر برده ایم. 10ایام عمر ما هفتاد سال است و اگر از بنیه، هشتاد سال باشد. لیکن فخر آنها محنت و بطالت است زیرا به زودی تمام شده، پرواز می کنیم. 11کیست که شدت خشم تو را میداند وغضب تو را چنانکه از تو می باید ترسید. 12ما را تعلیم ده تا ایام خود را بشماریم تا دل خردمندی را حاصل نماییم. 13رجوع کن ای خداوند تا به کی؟ و بر بندگان خود شفقت فرما. 14صبحگاهان ما را از رحمت خود سیر کن تا تمامی عمر خود ترنم و شادی نماییم. 15ما را شادمان گردان به عوض ایامی که ما را مبتلا ساختی و سالهایی که بدی را دیده‌ایم. 16اعمال تو بر بندگانت ظاهر بشود و کبریایی تو بر فرزندان ایشان. 17جمال خداوند خدای ما بر ما باد و عمل دستهای ما را بر ما استوار ساز. عمل دستهای ما را استوار گردان.