مزمور  6      

1ای خداوند، مرا در غضب خود توبیخ منما. و مرا در خشم خویش تادیب مکن! 2ای خداوند، بر من کرم فرما زیرا که پژمرده ام! ای خداوند، مرا شفا ده زیرا که استخوانهایم مضطرب است، 3و جان من بشدت پریشان است. پس تو ای خداوند، تا به کی؟ 4ای خداوند، رجوع کن و جانم را خلاصی ده! به رحمت خویش مرا نجات بخش! 5زیرا که در موت ذکر تو نمی باشد! در هاویه کیست که تو را حمد گوید؟ 6از ناله خود وامانده ام! تمامی شب تخت خواب خود را غرق میکنم، و بستر خویش را به اشکها تر میسازم! 7چشم من ازغصه کاهیده شد و بسبب همه دشمنانم تار گردید. 8ای همه بدکاران از من دور شوید، زیرا خداوند آواز گریه مرا شنیده است! 9خداوند استغاثه مرا شنیده است. خداوند دعای مرا اجابت خواهد نمود. 10همه دشمنانم به شدت خجل و پریشان خواهند شد. رو برگردانیده، ناگهان خجل خواهند گردید.