مزمور  45      

1دل من به کلام نیکو می جوشد. انشاء خود را درباره پادشاه می گویم. زبان من قلم کاتب ماهر است. 2تو جمیل تر هستی از بنی آدم و نعمت بر لبهای تو ریخته شده است. بنابراین، خدا تو را مبارک ساخته است تا ابدالاباد. 3ای جبار شمشیر خود را بر ران خود ببند، یعنی جلال و کبریایی خویش را. 4و به کبریایی خود سوار شده، غالب شو به جهت راستی و حلم و عدالت و دست راستت چیزهای ترسناک را به تو خواهد آموخت. 5به تیرهای تیز تو امتها زیر تو می افتند و به دل دشمنان پادشاه فرو می رود. 6ای خدا، تخت تو تا ابدالاباد است؛ عصای راستی عصای سلطنت تو است. 7عدالت را دوست و شرارت را دشمن داشتی. بنابراین خدا، خدای تو، تو را به روغن شادمانی بیشتر از رفقایت مسح کرده است. 8همه رختهای تو مر و عود و سلیخه است، از قصرهای عاج که به تارها تو را خوش ساختند. 9دختران پادشاهان از زنان نجیب تو هستند. ملکه به دست راستت در طلای اوفیر ایستاده است. 10ای دختر بشنو و ببین و گوش خود را فرادار. و قوم خود و خانه پدرت را فراموش کن، 11تا پادشاه مشتاق جمال تو بشود، زیرا او خداوند تو است پس او را عبادت نما. 12و دختر صور با ارمغانی. و دولتمندان قوم رضامندی تو را خواهند طلبید. 13دختر پادشاه تماما در اندرون مجید است و رختهای او با طلا مرصع است. 14به لباس طرزدار نزد پادشاه حاضر می شود. باکره های همراهان او در عقب وی نزد تو آورده خواهند شد. 15به شادمانی و خوشی آورده می شوند و به قصر پادشاه داخل خواهند شد. 16به عوض پدرانت پسرانت خواهند بود و ایشان را بر تمامی جهان سروران خواهی ساخت. 17نام تو را در همه دهرها ذکر خواهم کرد. پس قومها تو را حمد خواهند گفت تا ابدالاباد.