مزمور  4      

1ای خدای عدالت من، چون بخوانم مرا مستجاب فرما. در تنگی مرا وسعت دادی. بر من کرم فرموده، دعای مرا بشنو. 2ای فرزندان انسان تا به کی جلال من عار خواهد بود، و بطالت را دوست داشته، دروغ را خواهید طلبید؟ 3اما بدانید که خداوند مرد صالح را برای خود انتخاب کرده است، و چون او را بخوانم خداوند خواهد شنید. 4خشم گیرید و گناه مورزید. در دلها بر بسترهای خود تفکر کنید و خاموش باشید. 5قربانی های عدالت را بگذرانید و بر خداوند توکل نمایید. 6بسیاری میگویند: «کیست که به ما احسان نماید؟» ای خداوند نور چهره خویش را بر ما برافراز. 7شادمانی در دل من پدید آورده ای، بیشتر از وقتی که غله و شیره ایشان افزون گردید. 8بسلامتی می خسبم و به خواب هم میروم زیرا كه تو فقط ای خداوند مرا در اطمینان ساکن مى سازی.