مزمور  18      

1ای خداوند! ای قوت من! تو را محبت می نمایم. 2خداوند صخره من است و ملجا و نجات دهنده من. خدایم صخره من است که در او پناه می برم. سپر من و شاخ نجاتم و قلعه بلند من. 3خداوند را که سزاوار کل حمد است، خواهم خواند. پس، از دشمنانم رهایی خواهم یافت. 4رسنهای موت مرا احاطه کرده، و سیلابهای شرارت مرا ترسانیده بود. 5رسنهای گور دور مرا گرفته بود و دامهای موت پیش روی من در آمده. 6در تنگی خود خداوند را خواندم و نزد خدای خویش استغاثه نمودم. او آواز مرا از هیکل خود شنید و استغاثه من به حضورش به گوش وی رسید. 7زمین متزلزل و مرتعش شده، اساس کوهها بلرزید و متزلزل گردید چونکه خشم او افروخته شد. 8دخان از بینی او برآمد و نار از دهانش ملتهب گشت و آتشها از آن افروخته گردید. 9آسمان را خم کرده، نزول فرمود و زیر پای وی تاریکی غلیظ می بود. 10بر کروبی سوار شده، پرواز نمود و بر بالهای باد طیران کرد. 11تاریکی را پرده خود و خیمه ای گرداگرد خویش بساخت، تاریکی آبها و ابرهای متراکم را. 12از تابش پیش روی وی ابرهایش می شتافتند، تگرگ و آتشهای افروخته. 13و خداوند از آسمان رعد کرده، حضرت اعلی آواز خود را بداد، تگرگ و آتشهای افروخته را. 14پس تیرهای خود را فرستاده، ایشان را پراکنده ساخت، و برقها بینداخت وایشان را پریشان نمود. 15آنگاه عمق های آب ظاهر شد و اساس ربع مسکون مکشوف گردید، از تنبیه تو ای خداوند، از نفخه باد بینی تو! 16پس، از اعلی فرستاده، مرا برگرفت و از آبهای بسیار بیرون کشید. 17و مرا از دشمنان زور آورم رهایی داد و از خصمانم، زیرا که از من تواناتر بودند. 18در روز بلای من پیش رویم در آمدند، لیکن خداوند تکیه گاه من بود. 19و مرابجای وسیع بیرون آورد؛ مرا نجات داد زیرا که درمن رغبت می داشت. 20خداوند موافق عدالتم مرا جزا داد و به حسب طهارت دستم مرا مکافات رسانید. 21زیراکه راههای خداوند را نگاه داشته، و به خدای خویش عصیان نورزیده ام، 22و جمیع احکام او پیش روی من بوده است و فرائض او را از خود دور نکرده ام، 23و نزد او بی عیب بوده ام وخویشتن را از گناه خود نگاه داشته ام. 24پس خداوند مرا موافق عدالتم پاداش داده است و به حسب طهارت دستم در نظر وی. 25خویشتن رابا رحیم، رحیم می نمایی، و با مرد کامل، خود را کامل می نمایی. 26خویشتن را با طاهر، طاهر می نمایی و با مکار، به مکر رفتار می کنی. 27زیرا قوم مظلوم را خواهی رهانید و چشمان متکبران را به زیر خواهی انداخت. 28زیرا که تو چراغ مرا خواهی افروخت؛ یهوه خدایم تاریکی مرا روشن خواهد گردانید. 29زیرا به مدد تو بر فوجها حمله میبرم و به خدای خود از حصارها بر می جهم. 30و اما خدا طریق او کامل است و کلام خداوند مصفی. او برای همه متوکلان خود سپر است، 31زیرا کیست خدا غیر از یهوه؟ و کیست صخره ای غیر از خدای ما؟ 32خدایی که کمر مرا به قوت بسته و راههای مرا کامل گردانیده است. 33پایهای مرا مثل آهو ساخته و مرا به مقامهای اعلای من برپا داشته است. 34دستهای مرا برای جنگ تعلیم داده است، که کمان برنجین به بازوی من خم شد. 35سپر نجات خود را به من داده ای. دست راستت عمود من شده و مهربانی تو مرا بزرگ ساخته است. 36قدم هایم را زیرم وسعت دادی که پایهای من نلغزید. 37دشمنان خود را تعاقب نموده، بدیشان خواهم رسید و تا تلف نشوند بر نخواهم گشت. 38ایشان را فرو خواهم کوفت که نتوانند برخاست و زیر پاهای من خواهند افتاد. 39زیرا کمر مرا برای جنگ به قوت بسته ای و مخالفانم را زیر پایم انداخته ای. 40گردنهای دشمنانم را به من تسلیم کرده ای تا خصمان خود را نابود بسازم. 41فریاد بر آوردند اما رهاننده ای نبود نزد خداوند، ولی ایشان را اجابت نکرد. 42ایشان را چون غبار پیش باد ساییده ام؛ مثل گل کوچه ها ایشان را دور ریخته ام. 43مرا از منازعه قوم رهانیده، سر امت ها ساخته ای. قومی را که نشناخته بودم، مرا خدمت می نمایند. 44به مجرد شنیدن مرا اطاعت خواهند کرد؛ فرزندان غربا نزد من تذلل خواهند نمود. 45فرزندان غربا پژمرده میشوند و در قلعه های خود خواهند لرزید. 46خداوند زنده است و صخره من متبارک باد، و خدای نجات من متعال! 47خدایی که برای من انتقام می گیرد و قومها را زیر من مغلوب می سازد. 48مرا از دشمنانم رهانیده، برخصمانم بلند کرده ای و از مرد ظالم مرا خلاصی داده ای! 49لهذا ای خداوند تو را در میان امتها حمد خواهم گفت و به نام تو سرود خواهم خواند. 50که نجات عظیمی به پادشاه خود داده و به مسیح خویش رحمت نموده است. یعنی به داود و ذریت او تاابدالاباد.