مزمور  146      

1هللویاه! ای جان من خداوند را تسبیح بخوان! 2تا زنده هستم، خداوند را حمد خواهم گفت. مادامی که وجود دارم، خدای خود را خواهم سرایید. 3بر روسا توکل مکنید و نه بر ابن آدم که نزد او اعانتی نیست. 4روح او بیرون می رود و او به خاک خود بر می گردد و در همان روز فکرهایش نابود می شود. 5خوشابحال آنکه خدای یعقوب مددکار اوست، که امید او بر یهوه خدای وی می باشد، 6که آسمان و زمین را آفرید و دریا و آنچه را که در آنهاست؛ که راستی را نگاه دارد تا ابدالاباد؛ 7که مظلومان را دادرسی می کند؛ و گرسنگان را نان می بخشد. خداوند اسیران را آزاد می سازد. 8خداوند چشمان کوران را باز می کند. خداوند خم شدگان را بر می افرازد. خداوند عادلان را دوست می دارد. 9خداوند غریبان را محافظت می کند و یتیمان و بیوه زنان را پایدار می نماید. لیکن طریق شریران را کج می سازد. 10خداوند سلطنت خواهد کرد تا ابدالاباد و خدای تو ای صهیون، نسلا بعد نسل. هللویاه!