مزمور  14      

1احمق در دل خود می‌گوید که خدایی نیست. کارهای خود را فاسد و مکروه ساخته اند و نیکوکاری نیست. 2خداوند از آسمان بر بنی آدم نظر انداخت تا ببیند که آیا فهیم و طالب خدایی هست؟ 3همه روگردانیده، با هم فاسد شده اند. نیکوکاری نیست یکی هم نی. 4آیا همه گناهکاران بی معرفت هستند که قوم مرا می خورند چنانکه نان می خورند، و خداوند را نمی خوانند؟ 5آنگاه ترس بر ایشان مستولی شد، زیرا خدا در طبقه عادلان است. 6مشورت مسکین را خجل می سازید چونکه خداوند ملجای اوست. 7کاش که نجات اسرائیل از صهیون ظاهر می شد! چون خداوند اسیری قوم خویش را برگرداند، یعقوب وجد خواهد نمود و اسرائیل شادمان خواهد گردید.