|
مزمور
107
1خداوند را حمد بگویید زیرا که او نیکو است و رحمت او باقی
است تا ابدالاباد. 2فدیه شدگان خداوند این را بگویند که ایشان را از دست
دشمن فدیه داده است. 3و ایشان را از بلدان جمع کرده، از مشرق و مغرب و از
شمال و جنوب. 4در صحرا آواره شدند و در بادیه ای بی طریق و شهری برای سکونت
نیافتند. 5گرسنه و تشنه نیز شدند و جان ایشان در ایشان مستمند گردید.
6آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان
رهایی بخشید. 7و ایشان را به راه مستقیم رهبری نمود، تا به شهری مسکون
درآمدند. 8پس خداوند را به سبب رحمتش تشکر نمایند و به سبب کارهای عجیب وی
با بنی آدم. 9زیرا که جان آرزومند را سیر گردانید و جان گرسنه را از چیزهای
نیکو پر ساخت. 10آنانی که در تاریکی و سایه موت نشسته بودند، که در مذلت و
آهن بسته شده بودند. 11زیرا به کلام خدا مخالفت نمودند و به نصیحت حضرت
اعلی اهانت کردند. 12و او دل ایشان را به مشقت ذلیل ساخت. بلغزیدند و مدد
کننده ای نبود. 13آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند و ایشان را
از تنگیهای ایشان رهایی بخشید. 14ایشان را از تاریکی و سایه موت بیرون آورد
و بندهای ایشان را بگسست. 15پس خداوند را به سبب رحمتش تشکر نمایند و به
سبب کارهای عجیب او با بنی آدم. 16زیرا که دروازه های برنجین را شکسته، و
بندهای آهنین را پاره کرده است. 17احمقان به سبب طریق شریرانه خود و به سبب
گناهان خویش، خود را ذلیل ساختند. 18جان ایشان هر قسم خوراک را مکروه داشت
و به دروازه های موت نزدیک شدند. 19آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد
برآوردند و ایشان را از تنگی های ایشان رهایی بخشید. 20کلام خود را
فرستاده، ایشان را شفا بخشید و ایشان را از هلاکت های ایشان رهانید. 21پس
خداوند را به سبب رحمتش تشکر نمایند و به سبب کارهای عجیب او با بنی آدم.
22و قربانی های تشکر را بگذرانند و اعمال وی را به ترنم ذکر کنند. 23آنانی
که در کشتی ها به دریا رفتند، و در آبهای کثیر شغل کردند. 24اینان کارهای
خداوند را دیدند و اعمال عجیب او را در لجه ها. 25او گفت پس باد تند را
وزانید و امواج آن را برافراشت. 26به آسمانها بالا رفتند و به لجه ها فرود
شدند و جان ایشان از سخنی گداخته گردید. 27سرگردان گشته، مثل مستان افتان و
خیزان شدند و عقل ایشان تماما حیران گردید. 28آنگاه در تنگی خود نزد خداوند
فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید. 29طوفان را به
آرامی ساکت ساخت و موج هایش ساکن گردید. 30پس مسرور شدند زیرا که آسایش
یافتند و ایشان را به بندر مراد ایشان رسانید. 31پس خداوند را به سبب رحمتش
تشکر نمایند و به سبب کارهای عجیب او با بنی آدم. 32و او را در مجمع قوم
متعال بخوانند و در مجلس مشایخ او را تسبیح بگویند. 33او نهرها را به بادیه
مبدل کرد و چشمه های آب را به زمین تشنه. 34و زمین بارور را نیز به شوره
زار، به سبب شرارت ساکنان آن. 35بادیه را به دریاچه آب مبدل کرد و زمین خشک
را به چشمه های آب. 36و گرسنگان را در آنجا ساکن ساخت تا شهری برای سکونت
بنا نمودند. 37و مزرعه ها کاشتند و تاکستانها غرس نمودند و حاصل غله به عمل
آوردند. 38و ایشان را برکت داد تا به غایت کثیر شدند و بهایم ایشان را
نگذارد کم شوند. 39و باز کم گشتند و ذلیل شدند، از ظلم و شقاوت و حزن.
40ذلت را بر روسا می ریزد و ایشان را در بادیه ای که راه ندارد آواره می
سازد. 41اما مسکین را از مشقتش بر می افرازد و قبیله ها را مثل گله ها
برایش پیدا می‌کند. 42صالحان این را دیده، شادمان می‌شوند و تمامی شرارت
دهان خود را خواهد بست. 43کیست خردمند تا بدین چیزها تفکر نماید؟ که ایشان
رحمت های خداوند راخواهند فهمید.
|