|
مزمور
105
1یهوه را حمد گویید و نام او را بخوانید. اعمال او را در
میان قوم ها اعلام نمایید. 2او را بسرایید برای او تسبیح بخوانید. در تمام
کارهای عجیب او تفکر نمایید. 3در نام قدوس او فخر کنید. دل طالبان خداوند
شادمان باشد. 4خداوند و قوت او را بطلبید. روی او را پیوسته طالب باشید.
5کارهای عجیب را که او کرده است به یاد آورید. آیات او و داوری های دهان او
را. 6ای ذریت بنده او ابراهیم! ای فرزندان یعقوب، برگزیده او! 7یهوه خدای
ماست. داوری های او در تمامی جهان است. 8عهد خود را یاد می دارد تا
ابدالاباد و کلامی را که بر هزاران پشت فرموده است. 9آن عهدی را که با
ابراهیم بسته و قسمی را که برای اسحاق خورده است. 10و آن را برای یعقوب
فریضه ای استوار ساخت و برای اسرائیل عهد جاودانی. 11و گفت که زمین کنعان
را به تو خواهم داد تا حصه میراث شما شود. 12هنگامی که عددی معدود بودند،
قلیل العدد و غربا در آنجا. 13و از امتی تا امتی سرگردان می بودند و از یک
مملکت تا قوم دیگر. 14او نگذاشت که کسی بر ایشان ظلم کند بلکه پادشاهان را
به خاطر ایشان توبیخ نمود 15که بر مسیحان من دست مگذارید. و انبیای مرا ضرر
مرسانید. 16پس قحطی را بر آن زمین خواند و تمامی قوام نان را شکست، 17و
مردی پیش روی ایشان فرستاد، یعنی یوسف را که او را به غلامی فروختند.
18پایهای وی را به زنجیرها خستند و جان او در آهن بسته شد 19تا وقتی که سخن
او واقع شد. و کلام خداوند او را امتحان نمود. 20آنگاه پادشاه فرستاده،
بندهای او را گشاد و سلطان قومها او را آزاد ساخت. 21او را بر خانه خود
حاکم قرار داد و مختار بر تمام مایملک خویش. 22تا به اراده خود سروران او
را بند نماید و مشایخ او را حکمت آموزد. 23پس اسرائیل به مصر درآمدند و
یعقوب در زمین حام غربت پذیرفت. 24و او قوم خود را به غایت بارور گردانید و
ایشان را از دشمنان ایشان قوی تر ساخت. 25لیکن دل ایشان را برگردانید تا بر
قوم او کینه ورزند و بر بندگان وی حیله نمایند. 26بنده خود موسی را فرستاد
و هارون را که برگزیده بود. 27کلمات و آیات او را در میان ایشان اقامه
کردند و عجایب او را در زمین حام. 28ظلمت را فرستاد که تاریک گردید. پس به
کلام او مخالفت نورزیدند. 29آبهای ایشان را به خون مبدل ساخت و ماهیان
ایشان را میرانید. 30زمین ایشان غوکها را به ازدحام پیدا نمود، حتی در حرم
های پادشاهان ایشان. 31او گفت و انواع مگسها پدید آمد و پشه ها در همه حدود
ایشان. 32تگرگ را به عوض باران بارانید و آتش مشتعل را در زمین ایشان.
33موها و انجیرهای ایشان را زد و درختان محال ایشان را بشکست. 34او گفت و
ملخ پدید آمد و کرم ها از حد شماره افزون. 35و هر سهم را در زمین ایشان
بخوردند و میوه های زمین ایشان را خوردند. 36و جمیع نخست زادگان را در زمین
ایشان زد، اوائل تمامی قوت ایشان را. 37و ایشان را با طلا و نقره بیرون
آورد که در اسباط ایشان یکی ضعیف نبود. 38مصریان از بیرون رفتن ایشان شاد
بودند زیرا که خوف ایشان بر آنها مستولی گردیده بود. 39ابری برای پوشش
گسترانید و آتشی که شامگاه روشنایی دهد. 40سوال کردند پس سلوی برای ایشان
فرستاد و ایشان را از نان آسمان سیر گردانید. 41صخره را بشکافت و آب جاری
شد؛ در جایهای خشک مثل نهر روان گردید. 42زیرا کلام مقدس خود را به یاد
آورد و بنده خویش ابراهیم را. 43و قوم خود را به شادمانی بیرون آورد و
برگزیدگان خویش را با ترنم. 44و زمینهای امتها را بدیشان داد و زحمت قومها
را وارث شدند. 45تا آنکه فرایض او را نگاه دارند و شریعت او را حفظ نمایند.
هللویاه!
|