شادی یک موضوع بزرگ و حیاتی در زندگی ما است. انسان آفریده شده تا در شادی بهشت ​​زندگی کند و در حقیقت او آن را در ارتباط با خدا تجربه کرد. اما نافرمانی از اراده خدا، گناه، او را از بهشت ​​بیرون آورد. بنابراین، از آن زمان او با فقر شدید ناشی از کمبود شادی زندگی کرد. اما هر جا که گمان می‌کرد می‌تواند حتی ردی از آن، قطره‌ای از شادی، بیابد، از جستجوی آن دست برنداشت. انسان را می توان «گدای شادی و شکارچی حقیقت» یا «گدا و شکارچی شادی واقعی» توصیف کرد.

 البته، خداوند در موعظه خود بر روی کوه، ماتمیان را برکت می دهد و خوشابحالان می نامد (متی 5: 4) و یعقوب برادر خداوند چنین توصیه می کند: "خنده شما به ماتم و خوشی شما را به غم مبدل شود." (یعقوب 4 :9). همچنین، کلیسای ما همیشه و به ویژه در دوره روزه، به شدت بر ماتم، توبه، ناراحتی عمیق برای گناهان مان تأکید می کند. شاید این باعث یک سوء تفاهم شده: اینکه مسیحیان با شادی کاری ندارند، بلکه فقط با ماتم و عزاداری سر و کار می کنند. برخی حتی مسیحیت را با اندوه یکی می دانند. آنها ادعا می کنند که انجیل با شادی مخالف است، که ظاهراً اجازه نمی دهد مسیحیان بخندند و شادی کنند.

همه اینها توسط کسانی گفته می شود که ایمان مسیحی ما را نمی دانند و کتاب مقدس را نادیده می گیرند. اگر کتاب مزامیر را حتی یک بار خوانده بودند، می‌دانستند که چقدر به شادی و در واقع شادی کامل اشاره دارد. شادی کامل هم یک حالت درونی و هم حالت بیرونی است. این از اعماق قلب سرچشمه می گیرد و به طرق مختلف بیان می شود: که در امثال الهام گرفته از خدا می خوانیم «دل شادمان، چهره را شاداب می سازد» (امثال 15 :13). تعداد کمی از ارجاعات کتاب مزامیر در اینجا ذکر خواهد شد: "از این رو دلم شادمان است و تمام وجودم در وجد است" (مزمور 15: 9 [16 :9]).  «به رحمت تو وجد و شادی می کنم» (مزمور 30 :8 [31 :7]).  «امتها شاد باشند و بانگ شادی برآورند» (مزمور 66 :5 [67 :4]).

   ما باید به خاطر داشته باشیم که دو "شادی" وجود دارد: راست و دروغ؛ شادی کلیسا و شادی جهان؛ شادی مسیح و شادی شیطان؛ لذت و شادی پاکی و قداست و لذت و شادی فسق و عیاشی. خداوند ما چیزها را روشن کرده است. او ویژگی های شادی واقعی را به ما داد، از شادی خودش.

و شادی مسیح چیست؟ چگونه از شادی دنیا متمایز می شود؟ شادی مسیح دو ویژگی اساسی دارد: ماندگاری، «هیچ کس آن خوشی را از شما نخواهد گرفت» (یوحنا 16 :22)، و پری، «این چیزها را در حالی که هنوز در جهان هستم می گویم تا خوشی مرا در خود کامل داشته باشند.  شادی من در شما باشد» (یوحنا 17 :13؛ رجوع کنید به 15 :11).  به همین دلیل است که پولس رسول مؤمنان را تشویق می کند: "همیشه در خداوند شاد باشید. من باز هم می گویم: شاد باشید!"  (فیلیپیان 4: 4؛ اول تسالونیکیان 5: 16 را ببینید).

عیسی مسیح در سخنرانی معروف خداحافظی با شاگردانش، پس از شام آخر، آشکار می کند که خدا سه گانه است.  بسیار جالب است که در همان سخنرانی (به یوحنا 13-16 مراجعه کنید) خداوند تثلیث مقدس دیگری را ارائه می دهد که با معنویت ما و با تقدیس ما ارتباط دارد. او از محبت، صلح و شادی صحبت می کند، که در واقع او را از اهل دنیا متمایز می کند؛ او به محبت خود، به صلح و آرامش خود، به شادی خود اشاره می کند؛ «به راستی به شما می‌گویم، که شما گریه و زاری خواهید کرد در حالی که جهان شادی می‌کند. شما محزون خواهید شد، اما اندوه شما به شادی تبدیل خواهد شد.»  (یوحنا 16 :20).

   این سه هدیه بزرگ و مهمی که مسیح به شاگردانش می دهد، یعنی محبت، شادی و آرامش، که با شام آخر مرتبط است، توسط پولس رسول به عنوان سه ثمره اول روح القدس ثبت شده است. «اما ثمره روح محبت، شادی، صلح است» (غلاطیان 5 :22). چه ترکیب شگفت انگیزی! چقدر به ما آشکار می کند و به ما می آموزد! در نتیجه، برای داشتن محبت مسیح، برای برخورداری از آرامش واقعی، شادی دائمی و کامل، به روح القدس نیاز داریم.  فقط به وسیله روح القدس این چیزهای بزرگ را به دست می آوریم، زیرا اینها میوه های او هستند.

به همین دلیل است که مریم باکره از شادی می درخشد! او کسی است که در زندگی خود دیدار روح القدس را به شیوه ای منحصر به فرد دریافت کرد، همانطور که فرشته به او بشارت داد: "روح القدس بر تو خواهد آمد و قدرت حضرت اعلی بر تو سایه خواهد افکند" (لوقا 1 :35). دختر فروتن ناصری با روح القدس میوه حیات، خداوند ما عیسی مسیح، نجات دهنده را آبستن شد، او بخشنده شادی واقعی و بنابراین شادی کامل و محو ناشدنی است. بنابراین، چگونه او نمی تواند مانند خورشید بدرخشد؟ او درخشش پسرش را ساطع می کند. یوحنا انجیل نگار اینگونه او را دید، همانطور که در مکاشفه می نویسد: "زنی که آفتاب را در بر دارد" (مکاشفه 12 :1). این چنین است که او توسط کلیسا در اولین سکون (A) سرود آکاتیستی، در اولین سلامی که با این آیه به او سلام می‌کند، تجربه شده است: «شاد باش، ای که از طریق تو شادی به جهان خواهد درخشید. شاد باش کسی که از طریق تو لعنت ناپدید خواهد شد.»

 پس آیا می خواهید شادی ای را که در یک نقاشی به تصویر کشیده نمی شود و یا در یک شعر نقش بسته نمی شود، بلکه در یک شخص تجسم یافته است، ببینید؟ مریم باکره را با احترام ستایش کنید. او منبع پایان ناپذیر شادی و الگوی شادی واقعی است. در کانن دعای کوچک (پارکلسیس کوچک) می خوانیم: "با شادی قلبم را پر کن ای مقدس ترین بانوی باکره، زیرا تو اویی که شادی وافر را دریافت کردی". کسانی که می‌خواهند شادی را مطالعه کنند، کسانی که می‌خواهند شادی را به دست آورند، کسانی که می‌خواهند شادی را حفظ کنند، کسانی که می‌خواهند شادی کنند، کسانی که می‌خواهند شادی تجسم یافته را آواز خوانند و ستایش کنند، بیایند در مقابل مریم متبارک و بسیار مورد لطف زانو بزنند. آنها در شخص باکره شادی را در بالاترین درجه و کامل ملاقات خواهند کرد.

    ما در عید میلاد مریم باکره متبارک می خوانیم "ای باکره مادر خدا، تولد تو به تمام جهان بشارت شادی می دهد، زیرا خورشید عدالت، مسیح خدای ما، از تو برخاست". اوست که منبع شادی واقعی، خورشید عدالت را به دنیا آورد. رابطه کاملاً خاص و منحصر به فرد او با عیسی مسیح از او خورشیدی روحانی ساخت که شادی را بر همگان، پیر و جوان، می تاباند؛ او شادی ها بر شادی شان می افزاید و از غمگین ها غمشان را از بین می برد. او حتی در ساعات سخت درد خود، وقتی پسرش را برهنه، تحقیر شده، زخمی و بر صلیب آویزان شده دید، تابش شادی را متوقف نکرد؛ آن هنگامی که شمشیر در روح او نفوذ کرد، درست همانطور که شمعون نبوت کرده بود (نگاه کنید به لوقا 2 :35). مریم باکره در آن لحظاتی که درد روحش را درنوردید، که هیچ مادری دردی بزرگتر از این را تجربه نکرده بود، صبورانه تحمل کرد. روح القدس از درون او را تسلی داد و راهنمایی کرد تا بتواند مصائب خداوند را تفسیر کند تا رستگاری نسل بشر را در آن ببیند. این به طرز شگفت انگیزی توسط بسیاری از تیئوتوکیا و در واقع استاوروتئوتوکیا بیان می شود که در خدمات چهارشنبه و جمعه خوانده می شوند.

ارزش یک میوه خوب و رسیده زمانی آشکار می شود که آن را در نزدیکی میوه گندیده یا نارس قرار دهیم. ارزش پول واقعی در مقایسه با ارز تقلبی بهتر معلوم است. به همین ترتیب، شادی مقدس ترین بانوی ما، محبوب ترین و مطیع ترین بنده خدا، که در راز نجات ما همکاری کرد، هنگامی که آن را با وضعیتی که در آن نژاد ما با نافرمانی حوا هدایت شد، مقایسه کنیم، خیره کننده تر می درخشد. این همان چیزی است که آیه دوم به آن اشاره می کند: «شاد باش، ای کسی که از طریق تو لعنت ناپدید می شود».

   مقدس ترین بانوی ما، عظیم ترین و قوی ترین شادی را بر همه ما مجسم می سازد، ابراز می کند و به همه ما می بخشد، زیرا او نقش بی نظیری در تاریخ جهان ایفا کرد. او شریک خدا در تحقق انجیل اول=اولین خبر خوش شد (به پیدایش 3 :15 مراجعه کنید).

   • برای درهم شکستن شیطان،

   • برای رهایی از "لعنت" گناه که نافرمانی حوا برای ما به ارمغان آورد،

   • و ما را به رستگاری رساند.

   و در حالی که جد نژاد ما، حوا، با سرپیچی از اراده خدا باعث لعنت ما شد، مریم باکره با تسلیم آزاد خود در برابر دعوت خدا، پادزهر آن اولین لعنت، رستگاری را به جهان آورد و به همه ما شادی بخشید.

   البته، نجات دهنده بشریت، تنها و بی بدیل، عیسی مسیح است. پولس رسول در رساله خود به غلاطیان آن را ساده و واضح می نویسد؛ "مسیح ما را از لعنت شریعت فدیه داد و در راه ما لعنت شد" (غلاطیان 3 :13) و کلیسای ما در "کاتیسما"ی پنجشنبه مقدس با قدردانی می سراید: "تو با خون گرانبهایت ما را از لعنت شریعت نجات دادی.  با میخکوب شدن بر صلیب و سوراخ شدن با نیزه، جاودانگی را بر بشر ریخته ای. ای نجات دهنده ما، جلال تو." مادر مقدس او به خاطر رابطه خاص و منحصر به فردش با نجات دهنده بزرگ شده و مورد تقدیر قرار می گیرد. کلمه خدا، خون خود را از او گرفت تا انسان شود و این خونی است که برای رستگاری ما بر روی صلیب ریخت!

 زندگی ما را می توان به عنوان "دره اشک" توصیف کرد. آن با غم و اشک عجین شده است! و با این حال، مسیحیان، با ایمان به خداوند منجی و با شفاعت مادر مقدس او، می توانند نصیحت یعقوب رسول را تجربه کنند؛  «ای برادران من، وقتی در تجربه های مختلف مبتلا می‌شوید، این را کمال خوشی دانید» (یعقوب 1: 2).  آنها می توانند با پولس رسول، که در ماجراها و رنج های خود هرگز شادی خود را از دست نداد، شادی کنند؛ او از زندان روم به کولسیان می نویسد: "اکنون از زحمتهای خود در راه شما شادی می کنم." (کولسیان 1: 24) او همچنین از آنجا رساله معروف به فیلیپیان را نوشت که به عنوان رساله شادی نیز شناخته می شود.

این بدان معنا نیست که مسیحیان نسبت به غم و اندوه و انواع مختلف درد بی احساس می مانند. هر چیزی جز این!  با این حال، آنها در یک راز زندگی می کنند؛ حتی در درد، شادی مسیح را حفظ می کنند. شادی دنیا بارها غم انگیز و لذت آن دردناک است. برعکس، در ایمان مسیحی ما غم به شادی تبدیل می شود، درد به لذت شیرین تبدیل می شود! حتی بزرگترین رنجی که ناشی از گناه است، که ریشه و علت همه دردهای زندگی ماست، در ایمان خنثی می شود، زیرا خون نجات دهنده عیسی مسیح "ما را از هر گناهی پاک می سازد" (اول یوحنا 1: 7). با توبه صمیمانه و اعتراف به گناهان خود، با یک زندگی مقدس آگاهانه، از بار گناه خلاص می شویم و آن نوع شادی عجیبی را که پدران مقدس ارتدوکس آن را "غم و اندوه شادی آور" می نامند، زندگی می کنیم.

     وقتی کسی آشتی و مصالحه با خدا را تجربه می کند، آنگاه همه بارهای دیگر، همه رنج ها و مشکلات، مهم نیست که چقدر جدی باشند، نمی توانند شادی مسیح را از او دور کنند. اینها صلیب شخص هستند که از طریق آنها به رستاخیز هدایت می شود. کلیسای ما آن را اعلام می کند "زیرا اینک از طریق صلیب، شادی در سراسر جهان آمده است". علاوه بر این، عیسی مسیح ما گفت که شادی وفاداران/ مومنان او کامل است و هیچ کس نمی تواند آن را از بین ببرد. حتی با بیماری، تهمت، جفا و سختی نمی توان آن را از بین برد، حتی وقتی دنیا ما را بدنام می کند؛ حتی زمانی که عزیزترین دوستان ما خیانت می کنند و ما را رها می کنند و به دشمنان مرگبار تبدیل می شوند، حتی با مرگ!  (رومیان 8: 35-39 را ببینید). هیچ کس و هیچ چیز نمی تواند شادی مسیح، شادی مریم باکره، شادی واقعی که ما را تقدیس می کند، ما را روشن می کند و ما را به سرزمین شادی ابدی، به بهشت ​​پروردگارمان راهنمایی می کند، را از ما بدزدد. آنجا جایی است که مریم باکره با همه مقدسین زندگی می کند، جایی که همه ما آرزوی رفتن داریم. باشد که ما با شفاعت های او بتوانیم از خداوند بشنویم که درباره ما نیز بگوید؛ « فرین، ای غلام نیک و مؤمن... به شادی خداوند خود داخل شو.» (متی 25: 21-23).