520 سال پیش، کاوشگر مشهور کریستوف کلمب پس از یک سفر 70 روزه و مبارزه سخت با امواج بی رحم و شخصیتهای دشوار سایر خدمه کشتی، "دنیای جدید" - آمریکا را کشف کرد. همین امر در مورد مسیحیان نیز صدق می کند وقتی که آنها در طول 40 روز از روحانی ترین دوره تریوود (از یکشنبه باجگیر و فریسی تا عصر شنبه مقدس) مبارزه می کنند، و موفق به کشف دنیای جدید روشن قیام مسیح می شوند. مدت زمان این دوره از روزه حدود 1/10 سال است (اگر آن را تقریبا 400 روز در نظر بگیریم). این رسم یهودیان - و بعد از آن مسیحیان - بود که عشر خود را (یک دهم درآمد خود را) به فقرا ارائه دهند. اگر امروز همه این قانون طلایی را در نظر داشتند دیگر فرد نیازمندی وجود نمی داشت. دوره روزه بزرگ "بزرگ" نامیده می شود، زیرا یک هفته طولانی تر از دوره روزه داری کریسمس است. هفته آخر همچنین به عنوان "هفته مقدس بزرگ" ذکر شده است؛ زیرا آخرین رویدادهای زندگی مسیح منجی جهان را بازخوانی می کند. دوره روزه بزرگ یک دوره متمایز و منحصر به فرد از سال کلیسایی است. این واحه ای در صحرای معاصر است. در روسیه، دادگاه ها و تئاتر ها به عنوان نشانه ای از احترام بسته می مانند. حتی کودکان بازی های خود را در خیابان ها محدود می کنند (الکس شومان، "روزه بزرگ").

 

این خدمات شامل سرویس های عالی و بسیار الهیاتی مانند؛

 نماز غروب یکشنبه، سرویس های مغرب، مراسم لیتورجی هدایای از قبل تقدیس شده، تهنیت ها به حامل خداوند، نماز غروب شنبه و نماز صبح یکشنبه، لیتورجی قدیس باسیل بزرگ، و کانن بزرگ می باشد:

 

- نماز غروب یکشنبه، عبارتند از سرودهای باستانی، "ای نور فرح بخش"، مزامیر فوق العاده (104، 141، 142)، سرودهای رسمی یعنی نمازهای صبح و غروب که در صومعه قدیس ساواس در اورشلیم ساخته شد و از آنجا به تمام کلیساها انتشار یافت.

 

- سرویس های مغرب، در طول دوره روزه کلمات "ای خدای لشکرها، با ما باش" اجرا می شود، که از مزمور 46 آمده است: "یهوه صبایوت با ماست". این مزمور در مبارزه آزادی Lycourgos Logothetis در سال 1822 الهام بخش بود و هنگامی که آنها از حملۀ ترکیه در جزیره جلوگیری می کردند، روحیه مردم ساموس را تقویت کرد (K.Kallinikos، "مزامیر مقدس در عمل"، تسالونیکی، 1927).

 

- مراسم لیتورجی هدایای از قبل تقدیس شده، (معمولا در روزهای چهارشنبه و جمعه است). با توجه به اینکه کل دوره یک سوگواری است و هیچ لیتورجی در روزهای هفته (به جز روز شنبه) انجام نمی شود و برای اینکه ایمانداران بتوانند عشاء ربانی مقدس را دریافت کنند، هدایا از لیتورجی یکشنبه گذشته ارائه شده، توسط کشیش (سر پوشیده) و از سمت پورتال، از طریق دروازه سلطنتی، به محراب مقدس، به آرامی و بسیار باشکوه حمل می شود. پانزده مزامیر قرائت می شود (120-134) که "به خداوند" خوانده می شود؛ قرائت ها از پیدایش، امثال و ایوب، و همچنین 10 تروپاریا سرودهای آن روز است. به خصوص دعاهای شیرین "بگذار دعای من به حضور تو مانند بخور آراسته شود ...". هنگامی که موسیقی دان مشهور کامیل قدیس سینس اولین بار در اسکندریه موسیقی بیزانس را شنید، شگفت زده شد و اعلام کرد که او با افتخار موسیقی خود را برای نوشتن ملودی های بیزانس قربانی میکند (نگاه کنید به ن. تسیگوولیس "موسیقی بیزانس به عنوان یک سنت مسیحیت هلنیک" ، آتن، 1967).

 

- تهنیت ها به حامل خداوند، که هر غروب جمعه خوانده می شود (سرود استثنایی "به لطف پیروزی مدافع همگان") پس از اوت 626، زمانی که آوارها در قسطنطنیه محاصره شدند و شهر به طرز معجزه آسایی نجات یافت، این سرود شکل گرفت. حامل خداوند توسط پدران کلیسا "نبیه"، همچنین "خدای پس از خدا" و "عظیم ترین شگفتی جهان" نامگذاری شد. او توسط فرشته مقرب جبرئیل مورد ستایش قرار گرفت و در طول دورانی که عیسی را آبستن بود، به عنوان "سرشار از فیض" معرفی شد (لوقا 1 :28). در پایان، نمازهای فوق العاده سرویس غروب خوانده می شود: "... و عطا فرما خداوندا به ما که به خواب می رویم ..."، و همچنین "بی عیب، مطهر، فساد ناپذیر، معصوم، باکره خالص، بانوی عروس خدا ... "- آثار قرن یازدهم. آخرین تروپارین، "زیبایی تو باکره" به بهترین وجه اهمیت جشن را توصیف می کند.

 

- نماز غروب شنبه و نماز صبح یکشنبه، به قیام خداوند اختصاص می یابد. نیایشی که شنیده می شود عبارتند از: "هنگامی که تو فرود آمدی ..."، "آسمان ها شادی کنید ..." و "رحمت از بالا به شما فرود آمد ...". کلیسا، و مسیحیت به طور کلی، به مقبره خالی مسیح تکیه می کند. بر طبق نظر زرین دهان، بزرگترین اثبات قیام، مرگ با شهادت 10 رسول بود (به استثنا یوحنا، که در سن خیلی بالا فوت کرد و یهودا که خود را به دار آویخت) و همچنین بسیاری از شاگردان مسیح که مسیح قیام کرده را با چشمان خود دیدند و برای از دست رفتن دارایی، خانواده ها، حتی زندگی خود بخاطر او نترسیدند.

 

- لیتورجی قدیس باسیل بزرگ، 10 بار در سال انجام می شود (جشن قدیس باسیل، شب کریسمس و تئوفانی، پنج یکشنبه های دوره روزه بزرگ، پنجشنبه مقدس و شنبه مقدس). لیتورجی الهی زیباترین شعر اعصار است. نیکلاس گوگول، ادیب برجسته روسی، چنین نوشته است: "اگر جهان هنوز نابود نشده است، به لطف لیتورجی الهی است" (از کتاب او "لیتورجی"). قدیس یوحنای زرین دهان این را ذکر کرده است: "از هفت روز هفته، خداوند از ما خواسته که فقط دو ساعت را به لیتورجی یکشنبه اختصاص دهیم، و هنوز، ما حتی نمیتوانیم این را به او ارائه دهیم" (EP 49،363). این واقعا نشان دهنده ناسپاسی است.

 

- کانن بزرگ، بعد از ظهر چهارشنبه در هفته پنجم دوره روزه اجرا می شود. این شامل 250 تروپاریون و آنهای دیگر است که به افتخار مریم مصری متبارک و قدیس آندره (اسقف) کرت (+740 میلادی)، مخترع کانن هاست (8 گروه از سرودهای بسیار رسمی، اولین سرود هر گروه "ايرموس" ناميده می شود، زيرا ملودی خود را به تروپارین های متعاقب می دهد). این یک سرود توبه است. ده ها شخصیت از عهد عتیق و جدید در این شاهکار شاعرانه جلوه نمایی می کنند. قلب کانن بزرگ این دعا است: "... ای روح من، روح من، برخیز! چرا خوابیده ای؟ "

 

دو سخن در جایگاه سروده نویسی کلیسایی ما: از نخستین سال های مسیحیت تا سال 300 میلادی، تروپاریون ها معتبر بودند، سرودهای ساده ای که بعدها به این روش نامگذاری شدند، به دلیل اینکه آنها به شیوه ای که آنها خوانده شده بودند وابسته بودند(بلکه همچنین محتوای آنها: سرودهای جلال و تمجید، سرودهایی به حامل خداوند، سرودهای قرب، و غیره.) یک نمونه عالی سرود "ای نور فرح بخش" سرویس مغرب است. در دومین دوره (قرن سوم تا هشتم میلادی، از پدران اصلی کلیسا)، گروهی از سرودهای کونتاکیون که به یک رویداد خاص مشهور اختصاص داده می شد، رواج یافت. آنها به این ترتیب نامگذاری شدند زیرا کاغذ آنها در اطراف میله چوبی (کونتون) پیچیده شده بود. از قرن هشتم به بعد، در طول سالهای قدیس جان دمشقی و تئودور، کانون ها غالب شدند.

 

پیام های نجات بخشی که از این دوره بسیار روحانی بدست آمده است عبارتند از:

کلیسا معجزه ای مداوم است: این گرانبها ترین گنجینه هاست، جایی که ما دوره لیتورجی یا انقباض متمرکز را تجربه می کنیم. در اقیانوس اطلس، کاپیتان یک کشتی بزرگ، پسر خود را، یک ناوبر با تجربه، به یک کشتی در خطر فرستاده است. اما کاپیتان این کشتی در خطر پیشنهاد نجات را رد کرد، که منجر به غرق شدن همه ی افراد کشتی شد. مفهوم این رویداد به کاپیتان عالی (خدا)، پسر فرستاده او، و امتناع بسیاری از مردم برای نجات، اشاره دارد. در زمان ارسطو، راهزنان وحشی از اتصال یک فرد زنده به یک فرد مرده استفاده می کردند، تا زمانی که فرد زنده در نهایت بمیرد. مسیح خیلی فراتر یک رهاننده برتر است که میتواند محبوسین بدبخت را رها سازد و نجات دهد.

عشاء ربانی مقدس نيز معجزه ای مداوم است: در روم باستان، تارسیزیوس دوازده ساله هدايای مقدس را از کشیش دريافت کرد تا آن را به زندان ببرد. او برای محافظت از عشاء مقدس در آغوش خود، توسط جوانان دیگر مورد ضرب و شتم قرار گرفت و در خیابان فوت کرد. او موفق به ارائه هدایای مقدس به افسر مسیحی شد و اسقف عشاء مقدس را با یک دیاکون به زندان فرستاد. در آنجا، یک کشیش محبوس، لیتورجی الهی را ارائه داد و به زندانیان عشاء ربانی را اعطاء کرد، و دیاکون سینه خود را به عنوان محرابی مقدس ارائه داد. روز بعد، همه آنها با خون با شکوه شکست ناپذیر خداوند، برای مسیح به شهادت رسیدند. در طی شام آخر، مسیح به شاگردان خود گفت: «هر چه را که در نام من بخواهید، آن را برای شما به جا خواهم آورد» (یوحنا 14: 13). کاپیتان کشتی عالی ممکن است قابل مشاهده نباشد، با این حال کشتی تحت کنترل است. بادبادک کودک ممکن است در میان ابرها گم شده باشد، اما با کشیدن ریسمان آن، قابل تشخیص خواهد بود. این همان مورد با بادبادک روح القدس است که به مسیح منجر می شود. او به لطف حضور درونی و روحانی خود در قلب درک می شود. در واقع، هنگامی که مسیح اعلام کرد از آن به بعد آنها " بدن او را می خورند و خون او را می نوشند"، برخی از افراد او را ترک کردند. مسیح خطاب به شاگردان خود پرسید: "آیا شما نیز می خواهید بروید؟" سپس پطرس رسول جواب داد: "خداوندا، نزد که برویم؟ کلمات حیات جاودانی نزد توست. »(یوحنا 6: 68)

نماز (نیایش): این تنفس روح است. خدا از موسی پرسید "چرا نزد من فریاد می کنی؟" (خروج.14: 15) وقتی او درون خود دعا می کرد. قدرت نماز او بسیار عظیم بود؛ قلب او فریاد می زد، صدای روح او به آسمان ها رسید (زرین دهان). مرد کور که به مسیح فریاد زد، زنی که خونریزی داشت، دزد بر روی صلیب، باجگیر، پطرس رسول و زلزله در زندان او، و زلزله در زندان قدیس پولس (اعمال 16) فقط چند نمونه از دعاهای معجزه آسایی است که کار می کند. شاعر مشهور و آتئیست الیوت، زمانی که او در یک صومعه در انگلستان، در حال تماشای مردمی ساده که زانو زده و دعا می کردند، از شادی آسمانی پر شد، و مسیحی شد. Doreen Irvin، که قبلا یک ملکه جادوی سیاه بود، یک شب با شنیدن دعاهای مؤمنی با صدای ملودیک او، تبدیل شد و به مسیحیت بازگشت. نماز با تشریفات ظاهری (تنها بیانات بیرونی ایمان)، با عادت ( کشیش باید دعا کند "خدای من، هرگز مگذار من به تو عادت کنم!")، با بی احترامی (اظهار نظر و سرزنش کردن اشخاص) ضعیف می شود.

کتاب مقدس نامه خداست: حتی فیلسوفان بزرگ هنگام خواندن کتاب مقدس، لرزه ای درونشان احساس می کردند. به عنوان مثال، زمانی که ولتر، مزمور 51 را خواند ("خدایا بر من رحم فرما ..."). کانت هرگز در هزاران  کتابی که خوانده بود، سعادت را نیافت، مگر اینکه تنها در مزمور 23 ("با وجود اینکه من از سایه مرگ پیروی می کنم، نمی ترسم، زیرا تو با من هستی، خداوند ..."). اگر با دریافت کارت، نامه، پیام تلفن همراه یا ایمیل از دوستان و بستگان ما با احساس و عشق پر می شویم، تصور کنید که چقدر بیشتر گرمی قلب ما باید برای کتاب آسمانی بزرگترین خویشاوند ما - خدا حس شود! سرانجام، ناپلئون و داستایوفسکی مسیح را از طریق عهد جدید ملاقات کردند، که اولی در جزیره تبعیدش، "سنت هلن"، و دیگری وقتی که یک نسخه از آن توسط یک خانم سالخورده به او داده شد، در راه او تبعیدش به سیبری مطالعه کرد.                 

توبه و اعتراف به معنای تغییر در دوره است: در سال 1966، کشتی "فالکونرا" در آبهای شمال کرت غرق شد. 220 مسافر از بین رفت. مدیریت بندر پیرایس هشدار هوای بد را صادر کرده بود که کاپیتان آن را نادیده گرفته بود و توانایی کشتی را بیش از حد ارزشیابی کرد. با این حال، کشتی دیگر، "فایستوس" (البته از چین به پیرایس) تغییراتی در دوره زمانی ایجاد کرد و در پیرایس به سلامت رسید. دریا جامعه معاصر است. ما کشتی های تمام آب و هوا هستیم. ادارۀ بندر (خدا) هشدارهای فوری - سیگنال ها را صادر می کند و ما را به تغییر مسیر وا می دارد. طوفان ها، احساسات روح، بد بینی های ما و ضعف های ما هستند. ما نجات می یابیم، فقط اگر مسیح ما را در کلیسای خود حکمرانی کند. مسیح بره بی گناه انجیل است که بخاطر ما ذبح شد. اگر ما در هنگام غذا خوردن بره به گرگ تبدیل شویم، بهانه ما چه خواهد بود؟ یک جنایتکار روسی که در قرن گذشته به او اجازه داده شده بود به پدر مقدس یک صومعه دور اعتراف کند. پدر بعدا گفت که وی یک بازدید کننده برجسته بود، که با یک روح دردمند توبه کرده بود. طبق گفته روانپزشک سوئیسی، یونگ، اعتراف بهترین دارو برای بیماری های روحی است. ملکه آشوری، سمیرامیس، شوهرش را پس از اینکه فقط برای یک روز سلطنت کرد، به قتل رساند. این همان چیزی است که گناه انجام می دهد. شما را به طور موقت می فریبد تا بلافاصله پس از آن ناامید شوید. کارگران در یک کارخانه فرآوری فلزات در اروپا تحت درمان دردناکی قرار گرفتند، زمانی که تراشه های آهن به چشم آنان اصابت کردند. مداخلات پزشکان نتیجه مثبتی را به ارمغان آورد، حتی اگر درمان برای آنها دردناک بود. اعتراف کردن همان را اعمال می کند، زیرا روح را پاک می کند، ولو اینکه با درد و شرم باشد.

در نهایت، اعمال نیک، ما را به ابد همراهی خواهند کرد: مثل آن ده باکره، این را به واضح نشان می دهد (متی.25). در آنجا، 5 باکره ساقدوش نادان خوابیدند، چراغ هایشان خاموش شدند چرا که در آنها روغن کافی نداشتند و بنابراین قادر به حضور در عروسی نبودند. برعکس، 5 باکره ساقدوش هشیار به موقع مرتب شدند تا روغن کافی داشته باشند و بنابراین این ساقدوش های باکره توانستند وارد شوند و در عروسی شرکت کنند. عدد ده نماد تمام بشریت است. پنج باکره هشیار، مردم با فضیلت را نشان می دهند. چراغ ها نماد ایمان هستند، و روغن نمایانگر اعمال نیک آنهاست. پنج باکره نادان نماد کسانی هستند که کارهای نیکی ندارند. خواب آنها نماد مرگ است و عروسی نماد ملکوت ابدی خدا است. از زندگی معاصر، پروفسور پزشکی، ریگا نیکلائیدس، به دلیل خدمتکارانش، به عنوان مثال از خدمتکارش، احساس خشنودی زیادی در ایمانش کرد، هرچند که او بی سواد و فقیر بود و بسیار محبت آمیز بود. پاپولاکوس، مدافع خدای قرن گذشته، داستانهای زیر را می گوید: یک بار، مردی بود که در معرض خطر محکومیت قرار داشت. از سه دوست او، در روز محاکمه اش، اولی با آرامش سپری کرد، و دومی او را به درب دادگاه همراهی کرد، در حالی که دوست سوم داد خواست به دادگاه عرضه کرد و از زندان او را نجات داد. هر شخصی یک متهم در حضور داوری نهایی خداوند است. اولین دوست نماد پول است که بی تفاوت باقی می ماند. دوست دوم نماد دوستان و بستگان است که همراه او به قبر می روند. آنها نمیتوانند بیشتر پیش روند. دوست سوم نمادی از اعمال نیک، محبت و تقدس او است که او را به زندگی ابدی هدایت می کند.

 

به همین دلیل، جاده به ملکوت آسمانی ​​از طریق پارسایی، محبت، زندگی مقدس و فروتنی گذر می کند. با اینها، ما در هر دو این زندگی و آن که می آید خرسند و شاد خواهیم بود.