بشارت به مقدس ترین تئوتوکوس
بشارت به مقدس ترین تئوتوکوس
|
تاریخ جشن
25 مارس (تقویم قدیم 7 آوریل) ؛ 1 روز قبل از جشن (از 24 مرس) و 1 روز بعد
از جشن (تا 26 مارس)
محتوای تاریخی
جشن بشارت در 25 مارس (تقویم قدیم 7 آوریل ) جشن گرفته می شود ، دقیقاً 9
ماه از تاریخ جشن عید کریسمس مقرر شده است ، و یک روز پس از جشن ، فرشته
مقرب جبرئیل جشن گرفته می شود. اگر بشارت در هفته مقدس یا هفته روشن واقع
شود ، جشن بشارت و بعد از آن به تعویق می افتد.
بشارت به مقدس ترین تئوتوکوس
نام این جشن نشان دهنده "خبر شادی آور" و خاصی است که قبلاً شنیده نشده است
که یک بار در تاریخ جهان به صدا در آمده است. این عدم وجود زیرنویسى را
توضیح می دهد که معنی جشن را روشن می کند (به خصوص در گفتار روزمره): با
تلفظ فقط کلمه "بشارت" ، ما نمی ترسیم سو تفاهم شود ، زیرا "خبرهای خوش"
زیادی وجود داشت ، اما بشارت فقط یکبار اتفاق افتاد. بنابراین ، نام جشن
"بشارت به مقدس ترین تئوتوکوس" به معنای واقعی کلمه به معنای: "خبر خوش
[اعلام شده] به مقدس ترین تئوتوکوس" است. چه خبر خوشی جوهر این جشن است؟
پیام رسان چه کسی بود؟
از انجیل لوقا (زیرا فقط او این واقعه را توصیف می کند) ، می فهمیم که کمی
بیش از دو هزار سال پیش ، در شهر کوچک فلسطین ، ناصره ، اتفاقی رخ داد که
از درک ما فراتر می رود - ذات خدا با طبیعت انسانی متحد شد. مریم جوان ، در
آن زمان یتیم زندگی می کرد. او از سلسله پادشاه داوود بود که یوسف ، نگهبان
بکارت مریم ، که مردی مسن بود و زن او فوت شده بود، وی را در انجام یک سنت
که یک زن فاضل را از تنها ماندن منع می کرد، نامزد خود کرد. البته یوسف
فقیر بود، و زندگی یک صنعتگر ساده را پیش می برد.
می توانید احساس باکره جوان را تصور کنید ، که در زمان غیبت یوسف ، ناگهان
پیام آور آسمانی ، فرشته مقرب جبرئیل بر او ظاهر شد.
"فرشته ، نزد او آمد ، گفت:
"شاد باش، ای سرشار از فیض! خداوند با توست! "
اما او از سخنان وی بسیار خجالت کشید و در مورد معنای چنین سلامی تأمل کرد.
و فرشته به او گفت:
"ای مریم ، ترسان مباش،
زیرا که تو از جانب خدا نعمت یافته ای:
و اینک ، تو پسری را باردار خواهی شد و
و او را عیسی خواهی نامید.
و او بزرگ خواهد بود ،
و او را پسر حضرت اعلی خواهند خواند. "...
و مریم به فرشته گفت:
"این چگونه می شود، و حال آنکه من مردی را نشناخته ام؟"
و فرشته به او پاسخ داد:
"روح القدس بر تو نازل خواهد شد ،
و قوت حضرت اعلی بر تو سایه خواهد افکند ،
زیرا فرزند تو مولودی مقدس است
، و پسر خدا خوانده خواهد شد "...
پس مریم گفت ،
"اینک کنیز خداوند پیش روی توست ؛ مرا بر حسب سخن تو واقع شود."
و فرشته از نزد او رفت »(لوقا 1: 28-32 ، 34-35 ، 38).
صحبت درباره راز و رمزهایی که در این لحظات انجام شده کار دشواری است: به
نظر می رسد هر کلمه ای گستاخی نابخشودنی است. در اینجا فقط یک تفکر با
احترام از رمز و راز مناسب است: "سکوت راحت تر است"، همانطور که در یکی از
سرودهای تئوتوکوس خوانده می شود.
بیایید فقط سعی کنیم بفهمیم: آنچه چندین خط از داستان انجیل را در بر می
گیرد ، توسط کل تاریخ بشر عهد عتیق تهیه شده است ، و در گفتگو بین فرشته و
مریم مقدس ، این داستان معنای خود را پیدا کرد و نتیجه آن انتظار طولانی
مدت بود. عهد قدیم (که به معنای واقعی کلمه به معنای "اتحاد باستان" ،
"پیمان قدیمی") خدا با انسان است ، که دارای ویژگی مقدماتی و موقت بود ،
اکنون با اتحادی جدید با تمام بشریت و برای همه زمانها جایگزین شده است.
انسان به تنهایی نتوانست بر عمیق ترین دره اى که بین او و خدا باز شده بود
، غلبه کند ، زیرا ضربه مهیبى که او را از زمان بسیار قدیم لرزاند ("سقوط
نیاکان") او را از بالا به پایین پرت کرد: از آگاهی والا به طبیعت جسمانی.
از این رو، او از تعلق به خالق خود، به خود عقلانی اش متوقف شد.
این یک ملاقات و ارتباط واقعی ذات الهی و انسانی از طریق تجسم را لازم
داشت. فقط از این طریق ممکن بود که ذات جدایی ناپذیر انسان را به شأن و
منزلت اصلی خود بازگرداند. و در شخص مریم ، بشریت در مسیر احیای اتحاد با
خدا به بالاترین نقطه از رشد و تطهیر روحانی و اخلاقی خود رسیده است.
ظهور پیام آور آسمان به مریم مقدس نادیده گرفته شد ، هیچ کس مکالمه ای را
که بین آنها انجام شد ، نشنید. زندگی مشهود ، یا در خود ناصره ، یا حتی
بیشتر از آن در روم مغرور پس از ناپدید شدن فرشته ، کمی تغییر نکرده است.
اما چقدر ساکنان امپراتوری عظیم شگفت زده می شدند اگر می فهمیدند که در این
واقعه نامحسوس بود که کل تاریخ بشر از آدم تا به پایان، عادل شمردگی خود را
یافت و فرزندان آنها از تولد پسری که دیگران او را تحقیر آمیز "پسر یک
نجار" خواندند، شروع به شمارش دوره جدید می کنند !
در طول خدمات عید تبشیر خوانده می شود،"امروز آغاز نجات ما است ...". ادامه
آن، زندگی خدا-انسان عیسی مسیح - "آدم دوم" و پایان - شام آخر ، جلجتا ،
بانگ "تمام شد!" ، هبوط به جهنم ، قیام سه روزه، صعود به آسمان و نشستن "در
دست راست پدر"، می باشد.
رسم عامیانه قدیمی در روز تبشیر برای آزاد سازی پرندگان حبس شده از قفس
هایشان با ملودی آهنگ در آیات زیبای A.
Pushkin و
F. Tumansky
ثبت شده است.
(یوری روبان)
تروپاریون جشن :
امروز آغاز نجات ما و آشکار شدن رمز و راز ابدی است: پسر خدا، پسر باکره می
شود و جبرئیل ارسال فیض را اعلام می کند. بنابراین ، همراه او به مادر خدا
فریاد خواهیم زد: "شاد باش، ای سرشار از فیض ، خداوند با توست!"
کونتاکیون
جشن :
ای سردار قهرمان، ای تئوتوکوس، مادر خدا، ما ایمانداران به نشانۀ قدردانی
برای آزاد شدن‌مان از مصیبت، مژدگانی پیروزی تقدیمت می‌کنیم. اما چون تو
قدرتی مغلوب‌ناشدنی داری، ما را از انواع خطرها برهان تا نزدت فریاد
برآوریم: "شاد باش،عروس همیشه باکره!"
|
