هنگامی که من از او پرسیدم آیا کلمات دعایی در سرودهای آکافیست به حامل پر جلال خداوند (مریم همیشه باکره حامل خداوندمان عیسی مسیح) می داند ـ از آنجایی که در یونان برای بسیاری از وفاداران و راهبان حفظ این سرودها لازم است ـ پیر ایزیدورُس از صومعۀ فیلوته در کوه آتوس پاسخ داد: 

" نه، من خداوندا عیسی مسیح بر من رحم فرما، می دانم." 

 

من صدای خنده اش را شنیدم و از سؤالم احساس خجالت کردم. اما با سادگی و فروتنی طبیعی او تحت تأثیر قرار گرفتم، من از رفتار کودکانۀ او متعجب بودم. او مهمترین دعا را می دانست ـ درخواست رحمت از خدا در حین اظهار تجسم الهی کلمۀ خدا در شخص عیسی مسیح. 

 

هدف این کار پر فضیلت این است که توجه انسان را به سوی خدا برگرداند. برای این منظور پدران ما روش های ساده تر و دعاهای ساده ای می ساختند، تا ذهن بتواند به راحتی و محکم تر برگشته و در خدا بماند.

 

در درجۀ اول به همین دلیل آنها فقط چند کلمۀ ساده، یک دعای ساده را انتخاب می کردند " خداوند عیسی مسیح، پسر خدا، بر من رحم فرما." چرا که ذهن به تلاشهای بزرگ برای نگه داشتن طولانی مدت دعاهای طویل نیاز ندارد. 

 

.... من بار دیگر نصیحتم را به همۀ کسانی که خدا و نجاتشان را دوست دارند تکرار می کنم که تلاش و توان خوبی را در ممارست به منظور کسب فیض و رحمت خدا، کنار گذارند، که کسب آن به اندازۀ تلاش هر چند اندک در این کار است. من این را بخاطر دلیری شما می گویم، که تردید نکنید و به دلیل کمی مقاومت یا خستگی که با آن مواجه خواهید شد، ضعیف نشوید. پیران معاصری که ما آنها را می شناسیم شاگردان بسیاری داشتند که در جهان زندگی می کردند، مردان و زنان، متأهل و مجرد، که نه تنها به حالت نخستین رسیدند بلکه سطح آنها از طریق فیض و رحمت خداوندمان مسیح، افزایش یافت. " در نظر خداوند هیچ کاری ندارد که شخص فقیر را ثروتمند سازد." (بن سیراخ 11: 23) من فکر می کنم که در هرج و مرج امروز و چنین آشفتگی، انکار و عدم اعتقاد، هیچ کار ساده تر و آسان تری از این دعای کوتاه در زندگی روحانی وجود ندارد که تقریباً برای همۀ مردم، امکان پذیر باشد و چنین منفعت فراوان و حصول مؤفقیت در آن باشد. 

~ پیر یوسف از صومعۀ واتوپائدی در کوه آتوس