از پدران کلیسا دربارۀ روزه داری

 

 

 

 

مراقب باشید که روزه داری را صرفاً به پرهیز از خوردن گوشت محدود نکنید. روزه داری واقعی بیزاری از شَر است. رها کردن هر نوع شرارتی است. بخشیدن همسایه ای است که به تو آزار رسانده است. بخشیدن تخطی های او در برابر تو و مجازات نکردنش می باشد. از بحث و نزاع دوری کردن است. شما گوشت نمی خورید، اما برادرتان را می خورید. شما از شراب خودداری می کنید، اما سریع خشمگین می شوید. غروب قبل از خوردن غذا دعا می کنید، اما روز را در عرصۀ قانون و محکمه می گذرانید. وای بر کسانی که ' مست هستند، اما نه با شراب' . خشم، روح را مسموم می کند، و این مانند شراب، عقل را از کار می اندازد. 

 - قدیس باسیل 

 

خلوص جسمانی، در درجۀ اول از طریق روزه داری حاصل می شود، و از طریق خلوص جسمانی، خلوص روحانی می آید. طبق گفته های پسر فضل، قدیس افرایم از سوریه، خودداری از غذا به معنی این است: " میل به غذای زیاد، شیرین، و پر هزینه نداشته باشید؛ خارج از زمانهای مشخص چیزی نخورید، در پی لذت خوردن نباشید، با نگاه کردن به غذاهای خوب، در خود گرسنگی ایجاد نکنید، و تمایل به آماده کردن چندین نوع غذا نداشته باشید". 

 - قدیس نیکولای وِلیمیروویچ 

 

روزه داری یک پرهیز استثنایی است؛ انگیزه های بدنی را سرکوب می کند و به روح برای مبارزه در برابر مسمومیت قلب از طریق احساسات، قوت می بخشد، و برای آن درمانی در برابر هر مسمومیت گذشته فراهم می کند. روزه داری باعث می شود ذهن دائماً پاکسازی شود. این هر فکر شری را دور می کند و سلامتی، افکار سالم - اندیشه های مقدس می آورد که ذهن را روشن کرده و خوش خلق می نماید و اشتیاق و غیرت روحانی بوجود می آورد. 

 - پیر افرایم از کوه آتوس

 

 

 

ترجمه از: خادم خدا