6.  در مورد آنچه در مسیر روحانی باید تحمل کرد

وسوسه

 269. وقتى مى‏خواهید كار خيرى را آغاز كنىد، ابتدا براى وسوسه‏هايى كه به سراغتان مى‏آيند آماده شوید، و به حقيقت [آنچه براى خدا انجام می دهید] شک نکنید.

 (قدیس اسحاق سوری، موعظه، 57)

 270. هیچ کس نمی تواند ضعف خود را درک کند، حتی یک وسوسه کوچک مجاز نیست که جسم و روح را آزار دهد. آنگاه انسان ضعف خود را به یاری خدا می سنجد و به بزرگی آن پی می برد. اما هر کس که نمی داند به یاری خدا نیاز دارد، دعای زیادی بجا آورد. مادامی که او آن را زیاد کند، به همان اندازه فروتن خواهد شد.

 (قدیس اسحاق سوری، موعظه، 61)

 271. هیچ انسانی نیست که هنگام تنبیه غمگین نشود. و هیچ انسانی نیست که، هنگامی که باید زهر وسوسه را بنوشد زمان تلخی را تحمل نکند. بدون آنها نمی توان به اراده قوی دست یافت. اغلب هنگامی که فرد کمک خدا را در وسوسه ها تجربه می کند، او ایمان قوی نیز پیدا می کند.

 (قدیس اسحاق سوری، موعظه، 37)

 272. بدون وسوسه، یادگیری حکمت روح ممکن نیست. و محبت الهی در روح شما تقویت نخواهد شد. قبل از وسوسه ها، انسان به عنوان یک غریبه به خدا دعا می کند. وقتی از روی محبت خدا وسوسه ها  اجازه ورود می یابند و فرد تسلیم آنها نمی شود، آنگاه وی به عنوان یک دوست صمیمی در حضور خدا می ایستد. زیرا در تحقق خواست خدا، با دشمن خدا جنگ کرده و بر او پیروز شده است.

 (قدیس اسحاق سوری، موعظه، 5)

273. با صبر و دعا بر وسوسه ها غلبه کنید. اگر بدون اینها در برابر آنها ایستادگی کنید، شدیدتر سقوط خواهید کرد.

 (قدیس مرقس زاهد، موعظه، 2 .106)

274. اگر وسوسه غیرمنتظره ای آمد، کسی را که از طریق او آمده است سرزنش نکنید، بلکه علت آن را جستجو کنید. آنگاه روح خود را اصلاح شده می یابید.

 (قدیس ماکسیموس معترف، فصل هایی درباره محبت، 2 .42)

 275. برخی وسوسه ها برای بعضی از مردم بخاطر پاک شدن گناهان قبلی، و بر بعضی برای زینت بخشیدن به کمال فعلی، و بر بعضی دیگر برای آماده شدن برای آینده می آیند، بجز وسوسه هایی (آزمایشاتی) که برای افزایش ایمان و فضیلت انسان هستند، همانطور که در مورد ایوب بود.

 (قدیس ماکسیموس معترف، فصل هایی درباره محبت، 2. 45)

 276. وسوسه ها می آیند تا شهوات پنهانی آشکار شوند، و مبارزه با آنها ممکن شود تا روح از آنها خلاص شود. آنها همچنین نشانه رحمت خدا هستند. پس خود را با توکل به دست خدا بسپارید و از او کمک بخواهید تا شما را در مبارزه تان تقویت کند. خدا می داند که هر کس چقدر می تواند تحمل کند، و با توجه به میزان قدرت ما وسوسه ها را مجاز می دارد. به یاد داشته باشید که پس از وسوسه، شادی روحانی می آید، و خداوند از کسانی که به خاطر عشق او وسوسه ها و رنج ها را تحمل می کنند، محافظت می کند.

 (قدیس نکتاریوس از اگینا، راه خوشبختی، 4)

غم ها

277. کودک هنگامی که مادرش او را می شورد گریه می کند، و کم ایمانان هنگام گرفتاری بر خدا گلایه می کنند، در حالی که این روح را پاک می سازد، چنانکه آب صورت را پاک می کند.

 (قدیس سیمئون از دایبابه، گفتارها، 89)

 278. اگر می خواهید خدا را خدمت کنید، جان خود را نه برای غذا، نه برای نوشیدن، نه برای استراحت، نه برای آسایش، بلکه برای رنج آماده کنید تا بتوانید همه وسوسه ها (آزمایشات) و گرفتاری ها و غم ها را تحمل کنید. برای سختی‌ها، روزه‌ها، مبارزات روحی و مصیبت‌های بسیار آماده شوید، زیرا " با مصیبت های بسیار می باید به ملکوت خدا راه یابیم" (اعمال رسولان 14: 22).  "ملکوت آسمان به زور گرفته می شود، و زورمندان آن را تصاحب می کنند".  (متی 11 :12)

 (قدیس سرگیوس از رادونژ، زندگی، 10)

 279. تقرب به خدا بدون غم و اندوه غیرممکن است، که بدون آن عدالت انسانی نمی تواند بدون تغییر باقی بماند... اگر فضیلت می خواهید، خود را به هر رنجی بسپارید، زیرا مصیبت ها فروتنی می آورند. اگر کسى در فضیلت بدون رنج ماندگار شود، دروازهٔ غرور به روی او گشوده می شود.

 (قدیس اسحاق سوری، موعظه، 34)

280. گناه بیماری است که وارد طبیعت انسان شده است. شوق گناه و لذت انحرافی در روح و جسم اثری بر جای می‌گذارد که با تکرار اعمال گناه عمیق‌تر می‌شود و میل به گناه و تشنگی خاصی برای آن ایجاد می‌کند. بنابراین، همانطور که طبیب بدن، گاه با درد زخم هایی را که بدن را آلوده کرده اند، می سوزاند یا با آهن آنها را جدا می کند، همان طور نیز طبیب جان و بدن از ابزار درد و رنج استفاده می کند، دستور می دهد ریشه ها درآورده شوند و آثار آنها محو گردند، و با آتش درد و رنج، سرایت میل به لذت های گناه آلود را می سوزاند.

 (قدیس فیلارت از مسکو، موعظه در 5 جولای 1848)

 281. ابا دوروتئوس گفت: فرقی نمی کند که چه غم و اندوهی به شما می رسد، جز خودتان کس دیگری را ملامت نکنید و بگویید: این بخاطر گناهان من رخ داده است.

 (قدیس ایگناتیوس بریانچانینوف، پاتریکن)

 282. یک فرد بصیر، در حال تعمق در مشیت شفابخش الهی، مصیبت هایی را که به او می رسد با شکرگزاری تحمل می کند. او علل آنها را در گناهان خود می بیند و نه در فرد دیگری. اما انسان بی‌عقل وقتی گناه می‌کند و به کیفر آن می‌رسد، علت بدبختی خود را خدا یا مردم می‌داند، و عنایتی که خدا به او کرده است را درک نمی‌کنند.

 (قدیس ماکسیموس معترف، فصل هایی درباره محبت، 2. 46)

 283. اگر ما مشتاقانه تمایل به پول یا فخر فروشی نداشتیم، از مرگ و فقر نمی ترسیدیم، دشمنی و کینه را نمی شناختیم و از غم و اندوه خود یا دیگران رنج نمی بردیم.

(قدیس یوحنای زرین دهان، به کسانی که در دشمنی هستند، 3.19)

 284. مصائب در راه خدا از هر دعا و قربانی نزد او عزیزتر است.

 (قدیس اسحاق سوری، موعظه، 58)

 285. خدا ابراهیم را آزمایش کرد. يعنى براى او مصيبتها فرستاد، نه براى اينكه بفهمد او چه جور آدمى است، زيرا خدا بر همه چيز داناست، بلكه براى اينكه به او وسيله اى براى كامل شدن ايمانش بدهد.

 (قدیس مرقس زاهد، موعظه ها، 2 .203)

 286. هنگامی که ما شجاعانه و بی سر و صدا مصائبی که برای ما فرستاده شده اند را تحمل می کنیم، اندکی، هرچند نه به طور کامل، در مصائب مسیح شراکت می جوییم.

 (قدیس مکاریوس از اُپتینا، نامه، 473)

 287.  غم و اندوهی نیست که نیکوکاران داشته باشند و به شادی تبدیل نشود، همچنان که شادی نیست که گناهکاران داشته باشند و به غم تبدیل نشود.

 (قدیس دیمیتری روستوف)

 288. فروتنی و رنج، انسان را از هر گناهی رها می سازد. زیرا اولی هوس های روحانی را از بین می برد و دومی هوس های جسمانی را.

 (قدیس ماکسیموس معترف، فصل هایب درباره محبت، 1. 76)

289. ما رنج میکشیم چون فروتن نیستیم و برادرمان را دوست نداریم. محبت به خدا از محبت به برادرمان می آید. مردم فروتنی را نمی آموزند و به دلیل غرور خود نمی توانند فیض روح القدس را دریافت کنند و به همین دلیل تمام جهان رنج می برد.

 (قدیس سیلوان آتونی، نوشتار شانزدهم.4،6)

 290. هر کس خدا را دوست دارد در زمان های رنج و سختی خود را صبور و استوار نشان می دهد. هر کس شجاعانه آنها را تحمل کند، نیرومند و مطیع خدا می شود و هر کس در مسیر پیروی از اراده خدا قرار گیرد، بر ضعف طبیعی خود پیروز می شود. از سوی دیگر، هر کس ناتوانی خود را تشخیص ندهد، مغرور است و تمایلی به تسلیم شدن در برابر اراده خداوند ندارد. کسی که تسلیم آن نشود و فقط به قدرت خود امیدوار باشد، از قدرت و یاری خدا برخوردار نمی‌شود، و بدون تقویت در روح، نمی‌تواند صبور باشد. اما هر که مصیبت و بلا را تحمل نکند ایمان ندارد، و هر که ایمان نداشته باشد خدا را دوست ندارد.

 (قدیس الکسیس از سناکی، درباره مصیبت ها)

 291. مهم نیست که چه تلخی بر شما افتاده است، چه ناخوشایندی برای شما آمده است، بگویید: "این را برای عیسی مسیح تحمل خواهم کرد!" و برایتان راحت تر خواهد شد. زیرا نام عیسی مسیح قدرتمند است. از طریق آن همه ناخوشایندها آرام می شوند و شیاطین ناپدید می گردند. ناامیدی‌هایتان نیز آرام می‌شوند و کج خلقی‌تان کاملاً فروکش می‌کند.

 (قدیس آنتونی از اپتینا)

چگونه می توانیم نجات یابیم؟

 292. مسیحیان ارتدوکس باید استوار در ارتدوکس باقی بمانند، یگانگی ذهن با یکدیگر، و محبت بی ریا را حفظ کنند، از پاکی روح و بدن محافظت کنند، نیت های شیطانی و ناپاک را رد کنند، به طور معتدل از غذا و نوشیدنی استفاده کنند، و مهمتر از همه خود را به فروتنی آراسته کنند. از میهمان نوازی غفلت نکنند، از درگیری بپرهیزند و در هیچ چیزی به زندگی دنیوی عزت و جلال ندهند، بلکه در عوض در انتظار پاداشی از سوی خدا، یعنی بهره مندی از برکات آسمانی، باشند.

 (قدیس سرگیوس از رادونژ، زندگی، 32)

 293. اگر می‌خواهید به رستگاری برسید، همه آنچه را که کلیسای مقدس تعلیم می‌دهد بیاموزید و در قلب خود نگه دارید و با دریافت قدرت آسمانی از طریق رازهای کلیسا، در مسیر احکام مسیح، تحت هدایت شبانان قانونی قدم بردارید، و بدون شک به ملکوت آسمانی دست یافته و نجات خواهید یافت. همه اینها طبیعتاً در امر رستگاری لازم است، و به طور کامل و برای همه ضروری است. هر کس جزئی از آن را رد کند یا از آن غفلت کند، رستگاری نخواهد داشت.

 (قدیس تئوفان منزوی، پنج آموزه در مسیر نجات، 3)

294. شخص راهبی از قدیس آنتونی کبیر پرسید: "برای نجات چه باید بکنم؟" پیر به او پاسخ داد: "به پارسایی خود اعتماد مکن، نگران آنچه گذشته است نباش و زبان و شکم خود را محدود کن."

 (پدران قدیم، 1. 2)

 295. برادر دیگری از ابا مکاریوس پرسید: "چگونه می توانم نجات پیدا کنم؟"  پیر به او پاسخ داد: "مثل یک مرده باش، نه به توهین مردم و نه به تمجید شدن فکر نکن، و آنگاه نجات خواهی یافت."

 (پدران قدیم، 10 .45)

 296. در زندگی روحانی، ما بدون توبه نمی توانیم هیچ کار شایسته ای انجام دهیم، اما خداوند بسته به نیت مان بر ما رحمت فراوان دارد. کسی که خود را مجبور می سازد و همیشه توبه می کند، حتی اگر گناه کند، نجات خواهد یافت، چون او خود را وادار کرده است، زیرا خداوند این را در انجیل وعده داده است.

 (قدیس مرقس زاهد، موعظه، 3)

 297. یک مسیحی از سه طریق حکمت الهی را دریافت می کند: از طریق احکام، تعالیم و ایمان. احکام، ذهن را از هوس ها رها می سازد. تعالیم آن را به معرفت طبیعی واقعی هدایت می کند. و ایمان به تفکر در تثلیث مقدس می انجامد.

 (قدیس ماکسیموس معترف، فصل هایی درباره محبت، 4. 47)

298. اگر ثروتمند شدید، به این فکر کنید که آیا می‌توانید فقر را بطور شایسته تحمل کنید یا نه. اگر خوشحال هستید، تصور کنید که چگونه می توانید به درستی با ناراحتی روبرو شوید. وقتی مردم شما را تحسین می کنند، فکر کنید که چگونه می توانید به شایستگی توهین را تحمل کنید. و در تمام عمر خود به این فکر کنید که چطور می توانید مرگ را بطور شایسته ملاقات کنید.

 (قدیس نیکلاس از صربستان، تفکر درباره خیر و شر)

 299. پس چون متعلق به خدای قدوس هستید، شروع به انجام هر کاری که مربوط به قداست است کنید، فرار از سخنان ناپسند، روابط ناپاک و شرم آور، مستی، هوس ها و بدعت ها، شهوات پست، زناهای آلوده و غرور بیش از حد. زیرا گفته شده است: "خدا در برابر متکبران می ایستد، اما فروتنان را فیض می بخشد" (اول پطرس 5:5). پس بیایید خود را با کسانی که از جانب خدا به آنها فیض عطا شده است متحد سازیم. بیایید بر ذهن خود جامه یگانگی بپوشیم، متواضع باشیم، فروتن شویم، از هر گونه ناسزاگویی و گفتار شیطانی بپرهیزیم، خود را با عمل صالح کنیم نه با گفتار... باشد که تمجید ما از جانب خدا باشد، نه از طرف خودمان. خدا از کسانی که خود را ستایش می کنند نفرت دارد. باشد که شهادت اعمال نیک ما را دیگران بدهند. 

(قدیس کلمنت رومی، قرنتیان، 30)

300. مسیحیان، آیا ما مسئولیت بزرگی را که از طریق تعمید در برابر خدا به عهده گرفته ایم، درک کرده ایم؟ آیا فهمیده ایم که باید به عنوان فرزندان خدا رفتار کنیم، که باید اراده خود را با اراده خدا هماهنگ کنیم، باید از گناه آزاد بمانیم، که باید خدا را با تمام قلب خود محبت کنیم و همیشه صبورانه منتظر اتحاد با او باشیم؟ آیا به این فکر کرده‌ایم که قلبمان آنقدر پر از محبت باشد که به همسایه‌مان سرریز شود؟ آیا ما این حس را داریم که باید مقدس و کامل، فرزندان خدا و وارثان ملکوت آسمان شویم؟ ما باید برای این تلاش کنیم، تا نالایق و طرد نشویم. مبادا هیچ یک از ما جسارت خود را از دست دهیم و از وظایف خود غافل شویم و از دشواری های مبارزه روحانی بترسیم. زیرا ما خدا را یاور خود داریم که ما را، در مسیر دشوار فضیلت، تقویت می کند.

 (قدیس نکتاریوس از اگینا، راه بسوی خوشبختی،  2)

*******************