روابط با افراد دیگر

 84. یک مسیحی باید با همه خوش رفتار باشد. گفتار و کردار او باید با فیض روح القدس، که در روح او ساکن است، دم بزند، تا بدین ترتیب نام خدا را جلال دهد. کسی که همه گفتار خود را نظم دهد، همه اعمالش را نیز منظم می کند. کسى که مراقب گفتارى است که مى‏گوید، مراقب اعمالى هم که مى‏خواهد انجام دهد هست، و هرگز از اعمال نیک و خیر خارج نمى‏شود. گفتار برازنده یک مسیحی با ظرافت و ادب مشخص می شود. این واقعیت که زاده محبت است، آرامش و شادی به ارمغان می آورد. از سوی دیگر کسالت، نفرت، دشمنی، رنج، رقابت، بی نظمی و جنگ را به وجود می آورد.

 (قدیس نکتاریوس از اگینا، مسیر خوشبختی، 7)

85. مایه خوشحالی است که احساس کنیم در میان انسانها هیچ دشمنی نداریم و نمی توانیم داشته باشیم، بلکه فقط برادرانی ناراضی وجود دارند که سزاوار ترحم و کمک هستند، حتی زمانی که در اثر سوء تفاهم، دشمن ما شده و با ما می جنگند. وای! آنها نمی فهمند که دشمن در درون خودمان یافت می شود، و قبل از هر چیز باید او را از خودمان دور کنیم و سپس به دیگران نیز کمک کنیم تا این کار را انجام دهند. ما فقط یک دشمن داریم: شیطان و ارواح شیطانی او. اما انسان، هر چقدر هم که سقوط کرده باشد، هرگز جرقه های نور و خوبی را از دست نمی دهد، که ممکن است در شعله ای روشن دمیده شوند. اما برای ما دلیلی برای مبارزه با مردم وجود ندارد، حتی زمانی که آنها به طور مداوم انواع ضربات و سرزنش ها علیه ما می فرستند... مبارزه علیه مردم، موضع گیری نادرست از دشمنان ما است. حتی اگر موفق شویم، از این مبارزه چیزی به دست نمی آوریم، بلکه نسبت به موفقیت خود بیگانه می شویم.

 (شهید رومن مدود، نامه ای به دخترش از گولاگ، 1932).

86. با تمام قدرت از خداوند تواضع و محبت برادرانه بخواهید، زیرا خدا فیض خود را برای محبت نسبت به یک برادر آزادانه می بخشد. آزمایشی روی خودتان انجام دهید: یک روز از خدا برای برادرتان محبت بطلبید و روز دیگر - بدون محبت زندگی کنید. خودتان تفاوت را خواهید دید.

 (قدیس سیلوان آتونی، نوشتار، شانزدهم. 8)

87-88. خود را به راستی آراسته کنید، سعی کنید در همه چیز راست گو باشید. و از دروغ حمایت نکنید، مهم نیست چه کسی از شما بخواهد. اگر حقیقت را گفتید و کسی از شما عصبانی شد، ناراحت نشوید، بلکه با سخن خداوند تسلی پیدا کنید: خوشا به حال آنان که در راه عدالت آزار می بینند، زیرا ملکوت آسمان از آن ایشان است (متی.  5: 10).

 (قدیس گنادیوس از کونستانتینوپل، زنجیره طلایی، 26 ،29)

89. اشعیای مقدّس فرمود: اگر فردی با برادرش با نیرنگ سخن گوید، از آسیب روحی در امان نمی ماند.

 (پدران قدیم، 10 .28)

90. اگر کسى در امرى بر خدا توکل کرد، درباره آن با برادرش مجادله نکند.

 (قدیس مرقس زاهد، خطبه 2. 103)

91. به نیکوکاران نزدیک شوید و به وسیله آنها به خدا نزدیک خواهید شد. با صاحبان تواضع ارتباط برقرار کنید تا از آنها اخلاقیات بیاموزید. فردی که از کسی که خدا را دوست دارد پیروی می کند، در اسرار خدا غنی می شود. اما کسی که از انسان ستمکار و مغرور پیروی می کند از خدا دور شده و دوستانش از او متنفر می شوند.

 (قدیس اسحاق سوری، موعظه 57،8)

92. قدیس پیمن بزرگ گفت: از هر فردی که دوست دارد نزاع کند، دوری کنید.

 (پدران قدیم، 11 .59)

93. اگر نمی توانید دهان کسی را که برادرش را دشنام می دهد ببندید، لااقل از گفتگو با او بپرهیزید.

 (قدیس اسحاق سوری، موعظه 89)

چگونه با گناهان دیگران برخورد کنیم

 94-95. گناهکاران را دوست بدارید، اما از کردارشان متنفر باشید، و گناهکاران را به خاطر کوتاهی‌هایشان تحقیر مکنید، تا خودتان در وسوسه‌ای که آنها در آن مانده اند گرفتار نشوید... نسبت به هیچ کس عصبانی نشوید و از هیچکس متنفر نباشید، نه به خاطر ایمانشان و نه به خاطر اعمال شرم آورشان... نسبت به گناهکار نفرت نورزید زیرا همه ما گناهکاریم... از گناهان متنفر باشید و برای گنهکاران دعا کنید، تا مانند مسیح شوید که از گناهکاران بیزار نبود، بلکه برای آنها دعا می کرد.

 (قدیس اسحاق سوری، موعظه 57،90)

96. بدی را در خود بیابید نه در افراد یا چیزهای دیگر، چرا که شما یاد نگرفته اید چگونه بدرستی برخورد کنید. برخورد کودک با آتش یا چاقو اینگونه است: خود را می سوزاند، خود را می برد.

 (قدیس سباستین از کاراگاندا)

97. برادری از پیری پرسيد: اگر ببينم برادرم به گناه افتاده، خوب است آن را پنهان كنم؟ پیر پاسخ داد: وقتی از روی محبت گناه برادرمان را پنهان می کنیم، خدا هم گناهان ما را پنهان می کند. اما وقتی گناه برادرمان را در برابر دیگران فاش می کنیم، خدا هم گناهان ما را بر مردم آشکار می سازد.

 (پدران قدیم، 9.9)

98. نسبت به کسانی که گناه می کنند عصبانی نشوید. علاقه ای برای متوجه شدن هر گناهی در همسایه خود و قضاوت در مورد آن نداشته باشید، بطوریکه اغلب چنین می کنیم. هر کس در پیشگاه خدا پاسخگوی خود خواهد بود. مخصوصاً نسبت به گناهان آنانی که از شما بزرگتر هستند، که شما با ایشان سر و کاری ندارد، با نیت بد نگاه نکنید. بلکه گناهان خود را، و قلب خود را، اصلاح کنید.

 ( قدیس جان کرونستات، زندگی من در مسیح، I.6)

99. اگر همسایه خود را در گناه می بینید، فقط به آن نگاه نکنید، بلکه به کارهای نیکی که انجام داده یا می دهد فکر کنید، و به ندرت این کار را امتحان کنید. در حالی که بطور جزئی قضاوت نکنید، متوجه می شوید که او از شما بهتر است.

 (قدیس باسیل کبیر، گفتگوها، 20)

100. اگر فردى را می بینید كه گناه كرده و به او رحم نكنید، فیض خدا شما را ترک خواهد کرد. هر کس افراد شرور را نفرین کند و برای آنها دعا نکند، هرگز فیض خدا را نخواهد شناخت.

 (قدیس سیلوان آتونی، نوشتار هفتم.4، .هشتم 6)

101. كسى كه گناهان ديگران را به شدت مورد تعقيب قرار می دهد، نسبت به گناهان خود اغماضى نخواهد داشت.

 (قدیس یوحنای زرین دهان، درباره احکام، 3. 6)

آیا باید آنهایی را که گناه کرده اند محکوم کنیم؟

 102. بهتر است برای همسایه خود با حسن نیت دعا کنیم، تا اینکه او را برای هر گناهی محکوم کنیم.

 (قدیس مرقس زاهد، موعظه، 1.132)

103. سعی نکنید از سرزنش كسی كه به فضیلت خود می بالد نفعی ببرید، زیرا او که دوست دارد خود را نشان دهد نمی تواند دوستدار حقیقت باشد.

 (قدیس مرقس زاهد، موعظه، 2.222)

104. هر کس با ترس از خدا، گناهکارى را اصلاح و هدایت می کند، براى خود فضیلتى به دست مى آورد، که مخالفت با گناه است. اما هرکه به گناهکار، با کینه توزی و با نیت بد بنگرد و توهین کند، طبق یک قانون روحانی، مانند آن گناهکار، به همان هوای نفس می افتد.

 (قدیس مرقس زاهد، موعظه، 2.183)

105. هنگامی که می خواهید کسی را به سوی نیکی هدایت کنید، ابتدا او را از نظر جسمی آرام کنید و با کلمات محبت آمیز او را گرامی بدارید. زیرا هیچ چیز چنین فردی را اینگونه به شرمندگی سوق نمی دهد و او را وادار نمی کند که از رذیلت خود دور شود و به سوی بهتر شدن، مانند خوبی های جسمانی و شرافتی که در شما می بیند، تغییر کند. پس با محبت یکی دو کلمه به او بگویید و نسبت به او عصبانی نشوید. نگذارید او هیچ دلیلی برای دشمنی در شما ببیند. زیرا محبت نمی داند چگونه عصبانی شود.

 (قدیس اسحاق سوری، موعظه، 85،57)

قضاوت کردن

106. کسی که برای گناهان خود طلب آمرزش کند، تواضع را دوست دارد. اما کسی که دیگری را قضاوت می‌کند، بدی‌های خود را علیه خویش تقویت می‌کند.

 (قدیس مرقس زاهد، موعظه، 1.126)

107-108.  قضاوت گناهان کار کسی است که بی گناه باشد، اما چه کسی غیر از خدا بی گناه است؟ کسی که در دل خود به انبوه گناهان خود فکر می کند، هرگز نمی خواهد گناهان دیگران را موضوع گفتگو قرار دهد. قضاوت در مورد فردی که گمراه شده است، نشانه غرور است و خدا مانع فرد مغرور می شود. از سوی دیگر، کسی که هر ساعت خود را برای پاسخگویی به گناهان خود آماده می کند، به سرعت سر خود را برای بررسی اشتباهات دیگران بلند نمی کند.

 (قدیس گنادیوس از کونستانتینوپل، زنجیره طلایی، 53-55)

109-110.  یک انسان فهیم وقتی انگور می خورد، فقط انگور رسیده را برمی دارد و ترش ها را رها می کند. بنابراین، ذهن فرد متفکر نیز با دقت فضیلت هایی را که در هر شخصی می بیند، مشخص می کند. یک فرد بی فکر به دنبال بدی ها و ناکامی ها است... حتی اگر به چشم خود دیدید کسی گناه می کند، قضاوت نکنید. زیرا اغلب حتی چشمان شما نیز فریب می خورند.

 ( قدیس جان کلیماکوس، نردبان، 10. 16-17)

111. اگر عادت گناه آلودی دارید که همسایه خود را قضاوت کنید، پس هر گاه کسی را قضاوت کردید در آن روز سه سجده با این دعا انجام دهید:"خداوندا، او (آنکه من قضاوت کردم) را نجات بده و بر او رحم فرما، و به وسیله ی دعای او، بر من گناهکار رحم فرما." هر بار که کسی را قضاوت می کنید این کار را انجام دهید. اگر این کار را بکنید، خدا صداقت شما را خواهد دید و شما را برای همیشه از این عادت گناه آلود رهایی خواهد بخشید. و اگر هرگز هیچ کس را قضاوت نکنید، خدا نیز هرگز شما را قضاوت نخواهد کرد. به این ترتیب، شما حتی نجات خواهید یافت.

 (کاهن-معترف سرگئی پراودولووبوف)

چگونه با کسانی که به ما صدمه می زنند برخورد کنیم

 112. هر کس که برای کسانی که او را آزار می دهند دعا کند، شیاطین را پایین می کشد. اما کسی که با دشمن خود مخالفت می کند به شیاطین مقید است.

 (قدیس مرقس زاهد، موعظه، 1.45)

113. هر کس با فردی که او را تحقیر میکند، نه در کلام و نه در اندیشه مبارزه نکند، دانش واقعی را دریافت کرده و اعتماد راسخ به خدا نشان می دهد.

 (قدیس مرقس زاهد، موعظه، 2.119)

درباره بخشش توهین

 114. ما چنین قانونی داریم: اگر ببخشید، یعنی خدا شما را بخشیده است؛ اما اگر برادر خود را نبخشید، یعنی گناهانتان با شما باقی مانده است.

 (قدیس سیلوان آتونی، نوشتار هفتم، .9)

115. برادران عزیز، ما همه باید بمیریم، و برایمان سخت تر خواهد بود اگر هنگامی که در این دنیا هستیم، همدیگر را دوست نداشته باشیم، اگر با دشمنان خود که آنها را آزار داده ایم آشتی نکنیم، و اگر فردی که ما را اندوهگین کرده نبخشیم. آنگاه ما در آن دنیا برکت ابدی نخواهیم یافت و پدر آسمانی گناهان ما را نخواهد بخشید.

 (قدیس پطرس از سیتینژ، نامه به رادولوویچ، 1805)

116. بخششِ توهین، نشانه محبت واقعی و به دور از دورویی است. زیرا خداوند نیز این جهان را محبت نمود.

 (قدیس مرقس زاهد، موعظه، 2.48)

وقتی مردم ما را نفرین می کنند

117. ما باید کسی که ما را نفرین می کند و افکار شیطانی پنهان ما را سرزنش می کند، تا ما با دقتِ نظر افکار خود را اصلاح کنیم، مانند فرستاده ای از جانب خدا پذیرا باشیم. زیرا ما نمی دانیم که چه تعداد بدی درونمان پنهان داریم. فقط یک انسان کامل می تواند تمام کاستی های خود را درک کند.

 (قدیس مرقس زاهد، موعظه، 6)

118. تا آنجا که با تمام وجود برای کسی که به شما تهمت زده است دعا کنید، به همان میزان خدا حقیقت را بر کسانی که آن تهمت را باور داشته اند آشکار می کند.

 (قدیس ماکسیموس معترف، فصل های عشق، 4.89)

وقتی مردم ما را ستایش می کنند

 119. هنگامی که مردم شروع به تعریف و تمجید از ما کردند، بشتابیم تا انبوه گناهان خود را به یاد آوریم و خواهیم دید که ما واقعاً لیاقت آنچه را که آنها به افتخار ما می گویند و انجام می دهند، نداریم.

 (قدیس جان کلیماکوس، نردبان, 22. 42)

کینه

120. اگر در مورد کسی به بدی یاد می کنید، برای او دعا کنید. و چون با دعا، دردِ یاد گناهی را که او انجام داده از بین ببرید، جلوی کینه توزی را خواهید گرفت. و هنگامی که به عشق و محبت برادرانه نسبت به نوع بشر رسیدید، کینه را کاملاً از روح خود بیرون خواهید کرد. پس هرگاه دیگری به شما بدی کرد، نسبت به او مهربان و فروتن باشید و با او به نیکی رفتار کنید تا او را از کینه توزی نجات دهید.

 (قدیس ماکسیموس معترف، فصل های عشق، 3. 90)

121. روحی که با نفرت نسبت به انسان پرورش می یابد، نمی تواند با خدا در صلح باشد، زیرا او چنین گفته است: اگر گناهان دیگران را نبخشید، پدرتان نیز گناهان شما را نخواهد بخشید (متی 6 :15). اگر فردی نمی‌خواهد آشتی کند، لااقل باید خود را از نفرت ورزیدن دور کند، با دلی پاک برای آن فرد دعا کند و از او بد نگوید.

 (قدیس ماکسیموس معترف، فصل های عشق، 4.35)

محبت به دشمنان

 122. هر که دشمنان خود را دوست نداشته باشد نمی تواند خداوند و شیرینی روح القدس را بشناسد. روح القدس به ما می آموزد که دشمنان خود را به گونه ای دوست داشته باشیم که به روح آنها ترحم کنیم، گویی آنها فرزندان خودمان هستند.

 (قدیس سیلوان آتونی، نوشتار اول، .11)

123. هرگاه مورد دشنام و نفرین یا آزار و اذیت قرار گرفتید، به آنچه برایتان رخ داده است فکر نکنید، بلکه به آنچه که در نتیجه آن دریافت خواهید کرد فکر کنید و خواهید دید فردی که به شما توهین کرده است موجب منافع بسیاری برایتان شده است. نه تنها در این عصر، بلکه در عصری که قرار است بیاید.

 (قدیس مرقس زاهد، موعظه، 1.114)

124. آرزوی شنیدن بدبختی کسانی که با شما مخالفت می کنند را نداشته باشید. زیرا کسانی که به دنبال شنیدن چنین سخنانی هستند و به آنها گوش می دهند، بعداً ثمره نیت شیطانی خود را درو خواهند کرد.

 (قدیس مرقس زاهد، موعظه، 2.173)

125. از شما می خواهم چیزی را امتحان کنید. اگر کسی شما را غمگین کرد، یا به شما بی احترامی کرد، یا چیزی از مال شما را گرفت، این گونه دعا کنید: "خداوندا، ما همه مخلوقات تو هستیم. بر بندگانت رحم فرما و آنها را به سوی توبه بازگردان"، آنگاه به طور محسوس در روح خود فیض را حمل خواهید کرد. قلبتان را وادار کنید که دشمنان خود را دوست داشته باشد، و خداوند با دیدن حسن نیت شما در همه چیز به شما کمک خواهد کرد، خودِ تجربه این را به شما نشان خواهد داد. اما هر کس درمورد دشمنان خود بد اندیشی کند، خدا را دوست ندارد و او را نشناخته است.

 (قدیس سیلوان آتونی، نوشتار نهم، .21)

*******************