دعاى روزانه

يكشنبه، دعاى رستاخيز

 

خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام نمايد. 

 

مزمور٣؛ 

 ای خداوند دشمنانم چه بسیار شده اند. بسیاری به ضد من برمی خیزند. بسیاری برای جان من می گویند: «به جهت او در خداخلاصی نیست.» لیکن تو ای خداوند گرداگرد من سپر هستی، جلال من و فرازنده سر من. به آواز خود نزد خداوند می خوانم و مرا از کوه مقدس خود اجابت مینماید. و اما من خسبیده، به خواب رفتم و بیدار شدم زیرا خداوند مرا تقویت می دهد. از کرورهای مخلوق نخواهم ترسید که گرداگرد من صف بسته اند. ای خداوند، برخیز! ای خدای من، مرا برهان! زیرا بر رخسار همه دشمنانم زدی؛ دندانهای شریران را شکستی. نجات از آن خداوند است و برکت تو بر قوم تو میباشد.

بعد از مزمور :

جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار، آمین. 

هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)

 

دوشنبه، دعا به میکائیل مقدس و تمام فرشتگان

تروپاريون ؛

ای فرمانده تمامی لشکریان آسمان، ما نالایقان بی‌وقفه از تو استدعا می‌کنیم که ما را با سپر دعاهایت در برگیری و زیر بالهای جلال روحانى خود بپوشانی. ما در برابر تو افتاده، فریاد می‌زنیم: «از ما در برابر تمامی آسیب ها محافظت کن، ای سرور قدرتهای آسمان!»

 

كونتاكيون ؛

شما، ای سروران و رهبران لشکر خدا، ای خادمین جلال الهی و راهنمایان بشر، بطلبید هر آنچه را که برای ما نیکوست، و برایمان رحمتی بی‌کران بطلبيد، ای فرمانده لشکرهای آسمانی.

  

 

انديشه هاى قديس تئوفان خلوت نشين

  

( اعمال 20 :16-18، 28-36 ؛ یوحنا 17 :1-13 )

 آریوس شروع به رد الوهیت پسر خدا و هم ذات بودن او با خدای پدر کرد. کل کلیسا علیه او قیام کردند. همه مؤمنان، در تمام نقاط جهان، با یک دهان اعتراف کردند که خداوند عیسی مسیح، پسر يگانه خدا، مولود ازلى پدر،خدای حقيقى از خدا حقيقى، مولود است، و مخلوق نيست، هم ذات با پدر است.

 دیگری فکر می کند که این نوعی الهام تصادفی برای همفکری است. اما این ایمان بعداً زمانی که قدرت و اشراف به طرف آرینى ها متمایل شدند، از آزمونی آتشین گذشت. نه آتش، نه شمشیر، و نه آزار و اذیت نتوانست آن را نابود کند، و بلافاصله به محض اینکه فشار نیروی خارجی متوقف شد، همه جا توسط همه ظاهر شد. این بدان معناست که او قلب کلیسا و جوهر اعتراف او است.

 جلال بر خداوندی که این ایمان را در ما حفظ کرده است! زیرا تا زمانی که وجود دارد، ما هنوز مسیحی هستیم، اگرچه اگه بد زندگی کنیم، اين نخواهد بود - و مسیحیت پایان خواهد یافت.

 

 

مبانى ارتدوكس

 

توصیه عملی

  

 

 اگر یک مسیحی ارتدوكس به خارج از کشور سفر کند، آیا می تواند از کلیساهای کاتولیک بازدید کند؟

 شاید به خاطر پرستش زیارتگاه هایی که در ارتدوكس مورد احترام هستند. اینها، برای مثال، شامل بقایای رسولان مقدس پطرس و پولس، يوحناى زرين دهان، آمبروز میلان، قديس النى برابر رسولان، باربارا شهید بزرگ و دیگران است که در کلیساهای کاتولیک قرار دارند.

 شاید به خاطر آشنایی با هنر - معماری، نقاشی، مجسمه سازی ...

 با این حال، رفتن به کلیسای کاتولیک را برای دعا و عشای ربانی بر اساس «اصول اساسی نگرش کلیسای ارتدوكس نسبت به غير ارتدوكسى» ممنوع می‌کند. طبق كانن 45 رسولان و قانون 33 شورای لائودیسه، دعاى ليتورگى الهى و عشای ربانی بین ارتدوكس و کاتولیک ممنوع است.

 - هنگام ورود به یک کلیسای کاتولیک، باید بر روى خود علامت صليب رسم کنید. علامت صلیب سلاحی است که باید از آن استفاده کنیم، مخصوصاً زمانی که با روحانيت متفاوتی روبرو هستیم، بنابراین رسم علامت صلیب كمك مى كند. این به معنای تکریم ساختمان فرقه کاتولیک ها نیست، بلکه بیانگر ایمان (واقعی) مسیحی ارتدوکس خواهد بود.

 - شخص ارتدوكس نباید یادداشت هایی را در کلیساهای کاتولیک ارائه کند، بپذيرد. این امر، هرچند غیرمستقیم، مشارکت در دعای آنها خواهد بود.

 - دعا كردن به تنهایی ممنوع نیست، صليب رسم کنید و شمعی را که با خود آورده اید در یادگارهای یک قدیس مشترک مسیحی بگذارید. 

 - در مورد شمع های کلیسا، علاوه بر معنای نمادین آنها، هدف بسیار خاصی نیز دارند: آنها قربانی معبد هستند. اهداء به معبدی با اعتراف غیر ارتدوکس (بدعت‌گرا) برای ارتدوکس‌ها مناسب نیست.

درس روز

 

 

 در صربستان، در یک بیمارستان، از صبح تا عصر، با دور زدن بیماران، یک پزشک و یک امدادگر کار می کردند. امدادگر زبان تلخى داشت و مدام مثل پارچه کثیف هرکس را که به یاد می آورد شلاق می زد. سرزنش کثیف او حتی از خداوند خدا هم دریغ نمى كرد. یک بار دوستش که از راه دور آمده بود به دکتر مراجعه کرد. دکتر او را برای شرکت در عمل دعوت کرد. امدادگر با دکتر بود. مهمان با دیدن زخم وحشتناکی که چرک با بوی مشمئز کننده ای از دهان او سرازیر می شد، حالش بد شد. و امدادگر، بدون توقف، سرزنش مى کرد.

 سپس دوست از دکتر پرسید:

 "چطور می توانی به چنین توهین هاى کفرآمیزی گوش کنی؟"

 دکتر جواب داد:

 "دوست من، من به زخم های چرکین عادت دارم. چرک از زخم های چركين جاری مى شود. اگر چرک در بدن جمع شده باشد، از زخم باز بیرون می ریزد. اگر چرک در روح جمع شود از دهان خارج می شود. سرزنش هاى امدادگر من، تنها شر انباشته شده در روح او را آشکار می کند و آن را مانند چرک زخم از روحش می ریزد.

 

.