دعاى روزانه

 

خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام نمايد. 

 

 مزمور٣٨؛

ای خداوند مرا در غضب خود توبیخ منما و در خشم خویش تادیبم مفرما. زیرا که تیرهای تو در من فرو رفته و دست تو برمن فرود آمده است. در جسد من به سبب غضب تو صحتی نیست و در استخوانهایم به سبب خطای خودم سلامتی نی. زیرا گناهانم از سرم گذشته است. مثل بارگران از طاقتم سنگین تر شده. جراحات من متعفن و مقروح شده است، به سبب حماقت من. به خود می پیچم و بی نهایت منحنی شده ام. تمامی روز ماتم کنان تردد میکنم. زیرا کمر من از سوزش پر شده است و در جسد من صحتی نیست. من بی حس و بینهایت کوفته شده ام و از فغان دل خود نعره می زنم. ای خداوند تمامی آرزوی من در مد نظر تو است و ناله های من از تو مخفی نمی باشد. دل من می طپد و قوتم از من رفته است و نور چشمانم نیز با من نیست. دوستان و رفیقانم از بلای من برکنار می ایستند و خویشان من دور ایستاده اند. آنانی که قصد جانم دارند دام می گسترند و بد اندیشانم سخنان فتنه انگیز می گویند و تمام روز حیله را تفکر می کنند. و اما من مثل کر نمی شنوم. مانند گنگم که دهان خود را باز نکند. و مثل کسی گردیده ام که نمی شنود و کسی که در زبانش حجتی نباشد. زیرا که ای خداوند انتظار تو را می کشم. تو ای یهوه خدایم جواب خواهی داد. چونکه گفته ام مبادا بر من شادی نمایند و چون پایم بلغزد بر من تکبر کنند. زیرا که برای افتادن نصب شده ام و درد من همیشه پیش روی من است. زیرا گناه خود را اخبار می نمایم و از خطای خود غمگین هستم. اما دشمنانم زنده و زور آورند و آنانی که بی سبب بر من بغض می نمایند بسیاراند. و آنانی که به عوض نیکی به من بدی می رسانند. برمن عداوت می ورزند زیرا نیکویی را پیروی میکنم. ای خداوند مرا ترک منما. ای خدای من از من دور مباش. و برای اعانت من تعجیل فرما ای خداوندی که نجات من هستی.

بعد از مزمور: 

جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار، آمین. 

هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)

 

سه شنبه، دعا به قديس يحيى تعميد دهنده

تروپاريون ؛

یاد و خاطر پارسایان شایان ستایش است، اما تو ای پیشگام، به شهادت خودِ خداوندگار، پسندیدۀ او هستی. تو بزرگترین نبی معرفی شدی زیرا او را که از قبل درباره‌اش نبوت کرده بودند، در آب تعمید دادی. از این رو، پس از آنکه برای راستی جنگیدی و رنج کشیدی، به آنانی که در قبرها بودند، انجیل خدای جسم‌ شده را اعلان نمودی، خدایی که گناه از جهان برمی‌گیرد و رحمت عظیم خود را شامل حال ما می‌گرداند.

 

كونتاكيون ؛

ای نبی خدا و پیشگام فیض، سر تو همچون مقدس‌ترین گُل رز از زمین شکوفه زده. هر آینه شفا یافتیم، زیرا تو مانند گذشته، جهان را به توبه وعظ می‌کنی.

 

 

انديشه هاى قديس تئوفان خلوت نشين

  

 (دوم قرنتيان 2: 4-15 ؛ متی 23: 13-22)

"وای بر شما ... که در ملكوت آسمان را بر روی مردم مى بنديد" (متی 23: 13). این به اسقف هايى گفته می شود ، که خودشان راه نجات را به مردم نمی آموزند ، و كاهنانى كه خود را مجبور به انجام این کار نمى دانند. همچنین به کاهنانى گفته می شود ، که مردم را در غفلت می گذارند ، و زحمت نمی کشند آنچه را که برای نجات روح لازم است برای آنها تفسیر کنند. به همین دلیل ، مردم در نابینایی باقی می مانند و برخى مطمئن هستند که اوضاعشان خوب پیش می رود؛ برخى دیگر، اگرچه متوجه می شوند که همه چیز برايشان خوب پيش نمى رود ، اما نمی دانند چه باید بكنند، زیرا نمی داند چطور و کجا باید بروند. از این رو مفاهیم پوچ مختلف در بین مردم وجود دارد. به اين ترتيب تفرقه افکنى پیدا مى شود ، و از این طریق براحتى همه آموزه های شیطانی به راحتی به او می رسد.

معمولاً كاهن فکر می کند که همه چیز در كليساى محلى او مرتب است و فقط زمانی دست بكار می شود که این شر در حال رشد است و بیرون می آید. اما بعد هیچ کاری نمی شود کرد. كاهن باید اولین چيز كه وجدان اوست را در نظر بگیرد - بزرگسالان را در انجام ایمان مسیحی کامل کند ، و نسل جوان را از اولین سالهای آگاهاى آماده کند و آنچه را که آنها نیاز دارند و می توانند بدانند برای آنها تفسیر کند. مدارس چیزی برای انتظار ندارند. این کار باید به صورت شفاهی انجام شود ، کودکان را عصر یکشنبه در کلیسا و خانه جمع کنید ، یا اینکه هر موقع و هرطور راحت تر خواهد بود.

 

درس روز

 

دو نفر کنار جاده ایستاده بودند و صحبت مى کردند.

یک فرد مشروب خوار در جاده از کنار آنها می گذشت و فکر کرد: "به نظر می رسد این افراد در حال بحث در مورد این هستند که بعد از یک روز سخت به کدام میخانه بروند تا مشروب بخورند." و فراموش کرد که کجا می خواست برود ، و فرد مشروب خوار به میخانه رفت.

يك بى بند وبار از آنجا گذشت با دیدن آنها ، با خود گفت: " چه مردم ركى! بدون خجالت ، در بین مردم تصمیم می گیرند که امشب به کدام فاحشه خانه بروند." شهوت در اینجا به شخص هرزه حمله کرد و با فراموش کردن كارهاى خود ، به فاحشه خانه رفت.

مردی صالح از آنجا عبور کرد و با دیدن آنها در حال گفتگو، با خود گفت: "در اینجا مردم وقت پیدا کرده اند و مکالمه خوبی دارند و بطالت را پشت سر می گذارند. من ، گناهکار ، سه روز است که ساعتی را برای ملاقات با همسایه بیمار خود نگذاشته ام." و با کنار گذاشتن نگرانی های خود ، صالح با محبت به ملاقات بیمار رفت.

بنابراین ، صالحان همه جا نيكى را می بینند ، اما برای برده رذیله ، تمام جهان وسوسه گناه است.