دعاى روزانه

 

خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام نمايد. 

 

مزمور١٠٣؛ 

ای جان من خداوند را متبارک بخوان! و هر چه در درون من است نام قدوس او را متبارک خواند. ای جان من خداوند را متبارک بخوان! و جمیع احسان های او را فراموش مکن! که تمام گناهانت را می آمرزد و همه مرض های تو را شفا می بخشد. که حیات تو را از هاویه فدیه می دهد و تاج رحمت و رافت را بر سر تو می نهد. که جان تو را به چیزهای نیکو سیر می کند تا جوانی تو مثل عقاب تازه شود. خداوند عدالت را به جا می آورد و انصاف را برای جمیع مظلومان. طریق های خویش را به موسی تعلیم داد و عمل های خود را به بنی اسرائیل. خداوند رحمان و کریم است دیر غضب و بسیار رحیم. تا به ابد محاکمه نخواهد نمود و خشم را همیشه نگاه نخواهد داشت. با ما موافق گناهان ما عمل ننموده، و به ما به حسب خطایای ما جزا نداده است. زیرا آنقدر که آسمان از زمین بلندتر است، به همان قدر رحمت او بر ترسندگانش عظیم است. به اندازه ای که مشرق از مغرب دور است، به همان اندازه گناهان ما را از ما دور کرده است. چنانکه پدر بر فرزندان خود رئوف است همچنان خداوند بر ترسندگان خود رافت می نماید. زیرا جبلت ما را می داند و یاد می دارد که ما خاک هستیم. و اما انسان، ایام او مثل گیاه است، مثل گل صحرا همچنان می شکفد. زیرا که باد بر آن می وزد و نابود میگردد و مکانش دیگر آن را نمی شناسد. لیکن رحمت خداوند بر ترسندگانش از ازل تا ابدالاباد است و عدالت او بر فرزندان فرزندان. بر آنانی که عهد او را حفظ می کنند و فرایض او را یاد می دارند تا آنها را به جا آورند. خداوند تخت خود را بر آسمانها استوار نموده، و سلطنت او بر همه مسلط است. خداوند را متبارک خوانید، ای فرشتگان او که در قوت زور آورید و کلام او را به جا می آورید و آواز کلام او را گوش می گیرید! ای جمیع لشکرهای او خداوند را متبارک خوانید! و ای خادمان او که اراده او را بجا می آورید! ای همه کارهای خداوند او را متبارک خوانید! در همه مکان های سلطنت او. ای جان من خداوند را متبارک بخوان!

بعد از مزمور :

جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار، آمین. 

هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)

 

جمعه، صلیب مقدس و حیات‌بخش

 

تروپاريون ؛

ای خداوند، قوم خود را نجات ده و میراث خود را مبارک ساز. عطا کن که مسیحیان راستین بر دشمنان خود پیروز گردند. و به‌خاطر صلیب خویش، مسکن خود را حفظ فرما.

 

كونتاكيون ؛

همانطور که داوطلبانه به جای ما مصلوب گشتی، به کسانی که به نام تو خوانده شده‌اند، رحمت عطا فرما. تمام مسیحیان ارتدوكس را به نام خویش شادمان گردان، با اِعطای نشانِ شکست‌ناپذیر، اسلحۀ صلح خویش، ایشان را بر دشمنانشان پیروز گردان.

 

 

 

انديشه هاى قديس تئوفان خلوت نشين

  

(عبرانیان 10: 1-18؛ مرقس 8: 30-34)

 

 خداوند با دعوت به پیروی از او با حمل صلیب، این مسیر را نشان می دهد و موانع اصلی آن را از بین می برد، نه بیرونی، بلکه درونی که در قلب انسان ریشه دارد. چنانچه خداوند گفته است ،اگر می خواهی از من پیروی کنی، اولاً به خودت رحم نکن، زیرا هر که به خود رحم کند خود را نابود می کند.  ثانیاً به دنيا گره نخورید، زیرا «انسان را چه سود که تمامی دنیا را ببَرد امّا جان خود را ببازد؟»  ( مرقس 8:36 ) .  سوماً از آنچه دیگران می گویند یا نگاه دیگران به خود خجالت نکشید: «زیرا هر که در میان این نسلِ زناکار و گناهکار از من و سخنانم عار داشته باشد، پسر انسان نیز آنگاه که در جلال پدر خود همراه با فرشتگان مقدّس آید، از او عار خواهد داشت." ( مرقس 8:38 ) .

 دلسوزی برای خود، محبت و شرمساری از چهره انسان، زنجیر اصلی است که انسان را در زندگی غیر خداپسندانه، در مسیر هوس ها و گناهان نگه می دارد. آنها مانع اصلی تبدیل گناهکاران هستند;  آنها همچنین موضوع اصلی مبارزه  روحانى در فردی اند که توبه می کند و ثمره توبه را به بار می آورد.  تا زمانی که این رشته ها قطع نشوند، زندگی مسیحی در ما غیرقابل اعتماد است، پر از موانع و سقوط، اگر نه همیشه از بیرون، آنگاه از  درون.  پس هر کس به خود خوب بنگرد و اگر چیزی در او گفته شده است، مواظب باشد که از آن دست بکشد: وگرنه امید نداشته باشيد که در مسیح به کمال برسید، هر چند از نظر ظاهری بسیار خوب خواهید بود.

 

 

مسیحیت خواستار مبارزه با شر در خود است و نه مبارزه با خود. فراخواندن به مبارزه با خود در ادبیات روحانى به معنای مبارزه با «انسان كهنه» در خود است، مبارزه با نفسانياتى که انسان را به بردگی می کشد، «من» دوم او می شود.

 یک تمرین زاهدانه سرزنش نفس وجود دارد، با انتقاد از خود گناه آلود بطوری تفاوت دارد که با ارزیابی هوشیارانه از انزوا از خدا، توبه فعال (اصلاح) و با امید به کمک او همراه است.

 قديس سرافیم ساروف: "ما باید به روح خود در ضعف ها و نقص های آن تسلیم باشیم و کاستی های خود را تحمل کنیم، همانطور که دیگران را تحمل می کنیم، اما نه برای تقلب، بلکه برای تشویق خود برای بهتر شدن. خواه زیاد خورده باشید، یا چیزی مانند آن، یکسان با ضعف انسان، انجام داده باشید - از این عصبانی نشوید و ضرری به ضرر اضافه نکنید، بلکه شجاعانه خود را به سمت اصلاح سوق دهید و در این بین سعی کنید آرامش ذهن را حفظ کنید."

 

درس روز

 مردی برای احکام دعاى عصر ایستاد.

 شروع به خواندن دعا کرد.

 بله، پاهایش خسته است. روز راحتى نبوده است.

 روی صندلی نشست و مشغول خواندن دعا بود.

 و ناگهان - زنگ در به صدا درآمد.

 همسایه ای از ماهیگیری برگشت.

 دو ساعت ایستادند و درباره اینکه او چه چیزی گرفته و چطور آن را گرفته است صحبت کردند.

 بالاخره مرد به خانه اش برگشت.

 و به خواندن دعا ادامه داد.

 ابتدا کمی ایستاد و سپس دوباره نشست.

 گذشته از همه اینها، قدرت ایستادن در دعا را نداشت!