دعاى روزانه

 

يكشنبه، دعاى رستاخيز

 

تروپاريون ؛

قدرتهاى فرشته اى در مقبره تو هستند ، و کسانی که از آن محافظت می کردند مردند و مریم در مقبره ایستاد و به دنبال خالص ترین بدن تو بود. تو جهنم را ویران کردی، و از آن رنج نبردی. با باكره ، دهنده حيات ملاقات کردی. اى خداوند، برخاسته از مردگان، جلال بر تو باد.

 

كونتاكيون ؛

مسیح خدا، بخشنده حيات، با دست حیات بخش خود همه مردگان را از اعماق تاریك عالم مردگان بلند كرد ، طبیعت انسانى را برخيزاند ، زیرا او منجى همه ، رستاخیز و حيات و خدای همه چیز است!

 

 

انديشه هاى قديس تئوفان راهب

  

(روميان 2: 14-29 ؛ متی 5: 33-41)

"ليكن من به شما می گویم، با شر مقاومت نکنید" (متی 5: 39). در عوض - خود را با فداکاری تسليم سماجت و خباثت انسانی کنید. اما شما نمی توانید اینگونه زندگی کنید؟ نگران نباشيد. آنكه این دستور را داده است ، همان مهيا کننده و امانت دار ما است.

وقتی با ایمان کامل ، با تمام وجود ، آرزو می کنید زندگی کنید تا در برابر هیچ شرى مقاومت نکنید ، آنگاه خداوند خودش راهی در زندگى برای شما ترتیب می دهد ، نه تنها قابل تحمل است، بلکه شاد هم است. علاوه بر این ، در واقع ، چنین اتفاقی می افتد که مقاومت دشمن را بیشتر تحريك مى كند و او را تشویق به ایجاد مشکلات جدیدى می کند ، و امتیاز او را خلع سلاح و فروتن می کند. به همین دلیل است که اتفاق می افتد ، فقط اولین هجوم خشم را تحمل کنید ، مردم ترحم می كنند و شما را تنها می گذارند. و مخالفت و انتقام خشم را تحریک می کند ، که از یک شخص به خانواده منتقل می شود ، و سپس از نسلی به نسل دیگر.

 

 

 

اگر بعد از اعتراف ، درست قبل از دريافت عشاء مقدس ، یک گناه یادآوری شود ، و دیگر فرصتی برای اعتراف وجود نداشته باشد، آیا باید عشاء مقدس را به تعویق انداخت؟

در کلیسا ، آيين مقدس توبه وجود دارد و نه "آيين آمرزش گناهان ذکر شده". اگر شخصی صادقانه به گناهان اعتراف کند و آگاهانه گناهى را پنهان نکند ، همه گناهان در آن بخشیده می شوند. اگر درست قبل دريافت عشاء مقدس گناهى به ياد شما آمد شما نباید عشاء مقدس را به تعویق بیندازید ، این گناه را می توان در اعتراف بعدی اعتراف کرد (شاید خداوند به طور خاص در مورد آن یادآوری کرده باشد).

 

                                                      درس روز                                                     

 

یک بار یک ماتریالیست با ايماندارى ملاقات کرد و وارد گفتگو شد. هنگامی که صحبت به خدا رسید ، مادی گرای گفت که او به هیچ خدایی اعتقاد ندارد ، که همه اینها افسانه ها و یادگارهای گذشته است. و ايماندار گفت كه خدا وجود دارد. ماترياليست گفت:

- آیا تا به حال او را دیده ای؟

- نه

- شاید شنیدی؟

- نه

- پس از کجا فکر كردى که او هست؟ ماتریالیست پرسید.

- بگذارید من هم از تو سوالى بپرسم. به من بگو ، آیا عشق وجود دارد؟

- البته.

- او را دیدی؟

- نه

- شاید شنیدی؟

- نه

- اما از این آيا نتیجه نمی گیری که او نیست؟

- اين به این دلیل است که آنرا احساس می کنم.

- در مورد خدا هم همینطور است. تو نمی توانی او را ببینی ، فقط می توانید تأثیر او را بر خود احساس کنی. همانطور که مظهر خورشید نور و گرماست ، مظهر خدا نیز عشق و محبت است. اگر نابینا باشی ، ممکن است خورشید را نبینی ، اما وقتی اشعه آن تو را لمس می کند ، قطعاً گرمای آن را روی خود احساس خواهی کرد. و اگر "کور" هستید و خدا را "نمی بینید" ، مطمئناً وقتی عشق قلب شما را گرم می کند ، تأثیر او را بر روی خود احساس خواهید کرد.