خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم
رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام
نمايد.
مزمور٨٨؛
ای یهوه خدای نجات من، شب و روز نزد تو فریاد کرده ام. دعای من به حضور
تو برسد، به ناله من گوش خود را فراگیر. زیرا که جان من از بلایا پر
شده است و زندگانی ام به قبر نزدیک گردیده. از فرو روندگان به هاویه
شمرده شده ام و مثل مرد بی قوت گشته ام. در میان مردگان منفرد شده، مثل
کشتگان که در قبر خوابیده اند، که ایشان را دیگر به یاد نخواهی آورد و
از دست تو منقطع شده اند. مرا در هاویه اسفل گذاشته ای، در ظلمت در
ژرفی ها. خشم تو بر من سنگین شده است و به همه امواج خود مرا مبتلا
ساخته ای. آشنایانم را از من دور کرده، و مرا مکروه ایشان گردانیده ای
محبوس شده، بیرون نمی توانم آمد. چشمانم از مذلت کاهیده شد. ای خداوند،
نزد تو فریاد کرده ام تمامی روز. دستهای خود را به تو دراز کرده ام.
آیا برای مردگان کاری عجیب خواهی کرد؟ مگر مردگان برخاسته، تو را حمد
خواهند گفت؟ آیا رحمت تو در قبر مذکور خواهد شد؟ و امانت تو در هلاکت؟
آیا کارعجیب تو در ظلمت اعلام می شود و عدالت تو در زمین فراموشی؟ و
اما من نزد تو ای خداوند فریاد بر آورده ام و بامدادان دعای من در پیش
تو می آید. ای خداوند چرا جان مرا ترک کرده، و روی خود را از من پنهان
نموده ای. من مستمند و از طفولیت مشرف بر موت شده ام. ترسهای تو را
متحمل شده، متحیر گردیده ام. حدت خشم تو بر من گذشته است و خوف های تو
مرا هلاک ساخته. مثل آب دور مرا گرفته است تمامی روز و مرا از هر سو
احاطه نموده. یاران و دوستان را از من دور کرده ای و آشنایانم را در
تاریکی.
بعد از مزمور:
جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار،
آمین.
هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)
پنج شنبه، دعا به رسولان مقدس و قدیس نیکولاس
تروپاريون ؛
ای رسولان مقدس، نزد خدای رحیمِ ما شفاعت نمایید تا بخشایش گناهانمان
را به جان ما عطا فرماید!
كونتاكيون ؛
ای خداوند، تو واعظین استوار، آنانی که الهام الهی یافته‌اند، یعنی
رسولان مقدس را به آرامش و بهره‌مندی از برکاتت وارد ساخته‌ای. زیرا
زحمات و مرگ ایشان را فراتر از هر قربانی سوختنی پذیرفته‌ای، ای تو
تنها کسی که از رازهای دلمان باخبری.
انديشه هاى قديس تئوفان منزوى
( اعمال 10 :21-33 ؛ یوحنا 7:
1-13 )
«جهان نمی‌تواند از شما متنفر باشد وليكن از من نفرت دارد، زیرا كه من
بر آن شهادت می‌دهم که اعمالش بد است.» (یوحنا 7:7). خداوند این
را به شاگردان نگفت، بلکه بعداً برای شاگردان پيش بينى کرد که آنها نیز
مورد نفرت و آزار دنيا قرار خواهند گرفت، زیرا آنها را از دنيا خارج
کرده بود. بنابراین توجه داشته باشید که نفرت از دنيا به کجا می رود، و
خواهید دانست که قسمت مسیح کجاست. هرچه دنيا بیشتر در برابر فرد قیام
کند، بیشتر او مال مسیح است، و به او نزدیکتر است و با روح او مطابقت
دارد. این یک اشاره گر خارجی است، اما برای موارد خارجی این کافی است.
خود جهان عمل نمی کند، بلکه توسط شاهزاده اش، شیطان، که اعمالش را
خداوند در درون و از طریق مؤمنان نابود کرد و به نابودی ادامه می دهد،
برانگیخته می شود. او نمی تواند مستقیماً نسبت به خداوند کاری انجام
دهد. از این رو خشم خود را بر کسانی که به او ایمان آورده اند می ريزد
تا خداوند را با آزار آنها آزار دهد. و در اینجا مستقیماً عمل نمی کند،
بلکه از طریق اندام هایش که جهان را می سازند، عمل می کند. این بدان
معنا نیست که او قوی است. از او نترسید، بلکه جرأت کنید، زیرا خداوند
بر جهان و شاهزاده آن غلبه کرده است. هر که تسلیم نشود، او کاری از
دستش برنمی آید.
