دعاى روزانه
خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم
رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام
نمايد.
مزمور٦٣؛
ای خدا، تو خدای من هستی. در سحر تو را خواهم طلبید. جان من تشنه تو
است و جسدم مشتاق تو در زمین خشک تشنه بی آب. چنانکه در قدس بر تو نظر
کردم تا قوت و جلال تو را مشاهده کنم. چونکه رحمت تو از حیات نیکوتر
است. پس لبهای من ترا تسبیح خواهد خواند. از اینرو تا زنده هستم تو را
متبارک خواهم خواند. و دستهای خود را به نام تو خواهم برافراشت. جان من
سیر خواهد شد چنانکه از مغز و پیه. و زبان من به لبهای شادمانی تو را
حمد خواهد گفت، چون تو را بر بستر خود یاد می آورم و در پاسهای شب در
تو تفکر می کنم. زیرا تو مددکار من بوده ای و زیر سایه بالهای تو شادی
خواهم کرد. جان من به تو چسبیده است و دست راست تو مرا تایید کرده است.
و اما آنانی که قصد جان من دارند هلاک خواهند شد و در اسفل زمین فرو
خواهند رفت. ایشان به دم شمشیر سپرده می شوند و نصیب شغالها خواهند شد.
اما پادشاه در خدا شادی خواهد کرد و هرکه بدو قسم خورد فخر خواهد نمود.
زیرا دهان دروغگویان بسته خواهد گردید.
بعد از مزمور :
جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار،
آمین.
هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)
چهارشنبه، صلیب مقدس و حیات‌بخش
تروپاريون ؛
ای خداوند، قوم خود را نجات ده و میراث خود را مبارک ساز. عطا كن که
مسیحیان راستین بر دشمنان خود پیروز گردند. و به‌خاطر صلیب خویش، مسکن
خود را حفظ فرما.
كونتاكيون ؛
همانطور که داوطلبانه به جای ما مصلوب گشتی، رحمت عطا فرما به کسانی که
به نام تو خوانده شده‌اند. تمام مسیحیان ارتدوكس را به نام خویش شادمان
گردان، با اِعطای نشانِ شکست‌ناپذیر، آن اسلحۀ صلح خویش، ایشان را بر
دشمنانشان پیروز گردان.
انديشه هاى قديس تئوفان خلوت نشين
(1 قرنتیان 5: 9–6 :11 ؛ متی 13: 54–58 )
ناصری ها کلام خداوند را باور نکردند، زیرا او در حالی که در میان آنها
زندگی می کرد، در موقعیت ظاهری خود ربوبیت و نمایندگی جذابی نداشت که
احترام غیرارادی را برانگیزد. گفتند
که او کیست، هیچ چیز خارق العاده ای نمی تواند در او وجود داشته باشد. با
این حال، این امر خداوند را بر آن نداشت که ظاهری چشمگیر به خود بگیرد. اما
خود او همیشه در ظاهر بسیار ساده بود، و سپس رسولان به همین ترتیب
رفتار کردند، و سپس همه پیروان و مقلدان واقعی آنها یکسان بودند. چرا؟ زیرا
غیرممکن است که چنین ربوبیت ظاهری ابداع شود که به طور کامل با نور
زندگی در مسیح عیسی مطابقت داشته باشد. و
تشخیص داده می شود که بهتر است براى حفظ ظاهرى گرانبها، باطن را مسدود
نکنيد. کسانی
که چشم دارند مستقیماً به این دومی نگاه می کنند، بدون اینکه توجه خود
را به اولی متوقف سازند. قدیس پولس رسول آن را اینگونه بیان کرد: «ما
این گنج را در ظروف خاکی داریم» (دوم قرنتیان 4: 7).
اگر به قیافه هایی که اکنون به آنها احترام می گذاریم و آنها را در دعا
می خوانیم نگاه می کردیم، به چشمان خود باور نمی کردیم: آنها بسیار
ساده بودند. اما
حتی تا به امروز، کسی که می داند زندگی در مسیح عیسی چیست، ظاهر را
کنار می زند و همه توجه را به درون می گرداند. به
همین دلیل است که اولی به خودی خود سقوط می کند، در حالی که دومی بلند
می شود و رشد می کند. حتی
برای خیلی ها هم پیش می آید که هیچ متوجه این ربوبیت درونی نمی شوند،
حتی صاحب آن. چشم انسان
شر است. چشم‌ها
به او نشان نمی دهند که چه چیزی واقعاً نيك است، تا زمانی که چیزی به
او آسیب برساند.
مبانى ارتدوكس
