کشاورزان به چه منظور میوه هایی را که پرورش داده اند براى تقديس به
معبد می آورند؟
برخی از "میوه های زمین" توسط فرزندان آدم به خدا ارائه شد (پیدایش 4:
2-4). از زمان حضرت موسی، اولین خوشه گندم ، اولین سبد میوه ، اولین
فنجان عسل به عنوان هدیه ای به خدا ، به نشانه قدردانی به معبد آورده
شد ، با این امید که رحمت خدا با انسان در آینده باقى بماند. "نوبر
نخستين ثمره سرزمین خود را به خانه یهوه خدای خود بیاورید" (خروج 23:
19).
معنای چنین هدیه ای در تقدیس میوه ها نیست ، به عنوان یک زیارتگاه خاص
، که پوست آن را نمی توان دور انداخت ، همانطور که گاهی افراد غیر
کلیسایی فکر می کنند. شخصی اولین میوه های برداشتی را که خدا به او
داده است به معبد اهدا می کند و بدین وسیله تصديق می كند که منبع میوه
ها نيكى خداست. از طریق این قربانی ، خداوند بقیه محصول را برکت می
دهد.
البته ، این هدیه به خانه برده نمى شود ، ارائه برای روحانیون و فقرا
در معبد باقی ماند. درست همانطور که هداياى دیگر را به عنوان هدیه به
خدا مى بريم مانند: شمع روی شمعدان ، پول در صندوق کلیسا یا در دست
مستضعفان ، آنها پس گرفته نمی شوند ، اما امیدوارند که با این مقدار
رحمت خدا را دریافت کنند. مادی به روحانى ، موقت به ابدی تغییر می کند.
مسیحی با ابراز سرسپردگى خود به خدا از طریق این قربانی - بخشی از
محصول برداشت شده به معبد - یک برکت برای تمام محصول خود ، خانه ،
زندگی خود دریافت مى كند. این امر با دعای تقدیس میوه ها نشان داده می
شود.
درس روز
زنى شکایت كرد: پدر، افکار شیطانی در سرم می
خزد. نمی دانم چگونه با آنها برخورد کنم.
كاهن لبخندى زد و گفت: اگر دو نفر به نزد تو
بیایند، یکی خوب و دیگری بد ، چه کسی را راحت تر مى توانى دور مى كنى؟
زن پاسخ داد: خوب.
كاهن: بنابراین راندن یک فکر خوب نیز آسان است.
و تو از شر بد خلاص نخواهی شد. ما باید بخواهيم: "خداوندا ، کمک کن!" و
آنها می روند ...