دعاى روزانه

خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام نمايد. 

 

مزمور٨٨؛ 

ای یهوه خدای نجات من، شب و روز نزد تو فریاد کرده ام. دعای من به حضور تو برسد، به ناله من گوش خود را فراگیر. زیرا که جان من از بلایا پر شده است و زندگانی ام به قبر نزدیک گردیده. از فرو روندگان به هاویه شمرده شده ام و مثل مرد بی قوت گشته ام. در میان مردگان منفرد شده، مثل کشتگان که در قبر خوابیده اند، که ایشان را دیگر به یاد نخواهی آورد و از دست تو منقطع شده اند. مرا در هاویه اسفل گذاشته ای، در ظلمت در ژرفی ها. خشم تو بر من سنگین شده است و به همه امواج خود مرا مبتلا ساخته ای. آشنایانم را از من دور کرده، و مرا مکروه ایشان گردانیده ای محبوس شده، بیرون نمی توانم آمد. چشمانم از مذلت کاهیده شد. ای خداوند، نزد تو فریاد کرده ام تمامی روز. دستهای خود را به تو دراز کرده ام. آیا برای مردگان کاری عجیب خواهی کرد؟ مگر مردگان برخاسته، تو را حمد خواهند گفت؟ آیا رحمت تو در قبر مذکور خواهد شد؟ و امانت تو در هلاکت؟ آیا کارعجیب تو در ظلمت اعلام می شود و عدالت تو در زمین فراموشی؟ و اما من نزد تو ای خداوند فریاد بر آورده ام و بامدادان دعای من در پیش تو می آید. ای خداوند چرا جان مرا ترک کرده، و روی خود را از من پنهان نموده ای. من مستمند و از طفولیت مشرف بر موت شده ام. ترسهای تو را متحمل شده، متحیر گردیده ام. حدت خشم تو بر من گذشته است و خوف های تو مرا هلاک ساخته. مثل آب دور مرا گرفته است تمامی روز و مرا از هر سو احاطه نموده. یاران و دوستان را از من دور کرده ای و آشنایانم را در تاریکی.

بعد از مزمور: 

جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار، آمین. 

هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)

 

پنج شنبه، دعا به رسولان مقدس و قدیس نیکولاس

 

تروپاريون ؛

ای رسولان مقدس، نزد خدای رحیمِ ما شفاعت نمایید تا بخشایش گناهانمان را به جان ما عطا فرماید!

 

كونتاكيون ؛

ای خداوند، تو واعظین استوار، آنانی که الهام الهی یافته‌اند، یعنی رسولان مقدس را به آرامش و بهره‌مندی از برکاتت وارد ساخته‌ای. زیرا زحمات و مرگ ایشان را فراتر از هر قربانی سوختنی پذیرفته‌ای، ای تو تنها کسی که از رازهای دلمان باخبری.

 

 

 

انديشه هاى قديس تئوفان خلوت نشين

  پولس رسول می گوید که بنی اسرائیل پس از عبور از دریا، در آن تعمید یافتند (اول قرنتیان 10:2).

  چنین تعمیدی برای آنها به عنوان جدایی بین آنها و مصر عمل کرد. اما پطرس رسول می افزاید: "و آن آبْ نمونۀ تعمیدی است که اکنون نیز شما را نجات می‌بخشد..." (اول پطرس 3 :21).

  و تعمید ما را نجات می بخشد و به عنوان یک دیوار جداکننده بین قلمرو تاریک شیطانی گناه آلود، و صلح و درخشندگی زندگی در مسیح عمل می کند. فرد تعمید یافته خود را از تمام امیدها و تکیه‌گاه های زمینی و زندگی در این عصر جدا می کند، گویی در یک بیابان است و با هیچ چیز مرتبط نیست. دلش روی زمین نیست، تمامش در همان عصر است. در اینجا همه چیز او را گذرا لمس می کند، به طوری که «حتی آنان که زن دارند چنان رفتار کنند که گویی زن ندارند. و آنان که سوگوارند، چنانکه گویی سوگوار نیستند؛ و آنان که شادمانند، چنانکه گویی شاد نیستند؛ و آنان که متاعی می‌خرند، چنانکه گویی مالک آن نیستند؛ و آنان که سوگوارند، چنانکه گویی سوگوار نیستند؛ و آنان که شادمانند، چنانکه گویی شاد نیستند؛ و آنان که متاعی می‌خرند، چنانکه گویی مالک آن نیستند؛ و آنان که از این دنیا بهره برمی‌گیرند، چنانکه در آن غرقه نباشند. زیرا صورت کنونی این دنیا در حال سپری شدن است." (اول قرنتیان 7:29-31).

 

 

مبانى ارتدوكس

صفت خدا - جاودانگى

 جاودانگى خدا در این واقعیت بیان می شود که خدا كاملا مستقل از شرایط زمان است، وجود خدا آغاز زمانی ندارد و هرگز پایانی نخواهد داشت.

 خدا خود بنیانگذار زمان است. در شرایط زمان، بى زمانى الهی به طور ذهنی توسط انسان به عنوان جاودانگی وجود خدا درک می شود. خدا خارج از زمان است، گذشته و آینده ای ندارد، او همیشه به گونه‌ای می ماند که گویی در زمان حال است.

توصيه عملى

 

روز قبل از کریسمس: آیا می توان تمام روز چیزی نخورد؟

  آرحیماندریت کریل (گوورون)، دکترای فلسفه و الهیات:

  - سنت پرهیز از غذا برای تمام روز یا حتی چند روز در عهد عتیق وجود داشته است. چنین مسئولیتی می تواند در آستانه رویدادهای مهم، قبل از نبردهای نظامی یا در ارتباط با نوعی فاجعه به کل مردم اسرائیل تحمیل شده باشد. این گونه بود که موسی در کوه سینا روزه گرفت.

  همچنین روزهایی در دایره مذهبی کلیسای ارتدوکس وجود دارد که ایمانداران می توانند در طول روز از خوردن غذا خودداری کنند. این در جمعه صلیب است، ترفیع صلیب گرانبهای خداوند، شب (روز قبل) کریسمس، شب (روز قبل) رستاخیز عیسی. در یونان این سنت وجود دارد که در طول سه روز اول روزه بزرگ، یعنی تا اولین لیتورجی از پیش تقدیس شده، چیزی نخورید. و بسیاری از مؤمنان به این قاعده پایبند هستند.

  با این حال، برای اکثر مردم، چنین پرهیزکاری غیرقابل تحمل است، بنابراین کلیسا هرگز این سنت پارسا را ​​به عنوان یک قاعده واجب برای همه مؤمنان نپذیرفته است. در کلیسای ارتدوکس، تأکید بر کیفیت روزه است، نه بر کمیت آن. پرهیز از غذا یکی از عناصر مهم روزه است، اما نه تنها عنصر. نگرش به روزه در ارتدوکس پیچیده و جامع است، و نه تنها شامل رد کردن فست فود، بلکه اعمال شیطانی، و افکار شیطانی نیز می شود. با این وجود، اگر کسی قدرت و تمایل به امتناع از غذا را برای تمام روز داشته باشد، می تواند این کار را با برکت پدر روحانی انجام دهد.

 

 

درس روز

 

روزی پیری فرزند روحانی خود را به خاطر تعمید گرفتن ((یعنی فرو رفتن در آب در روز تعمید خداوند، چون راز تعمید مقدس فقط و فقط یک مرتبه انجام می شود)) در آب سرد و به خطر انداختن سلامتی خود سرزنش کرد.

 او مخالفت کرد: اما من جوان و سالم هستم.

 پیر پاسخ داد: «تو جوان و سالم هستی. چراغ عمرت سالیان سال روغن خواهد داشت. اما اگر آن را رها کنی روغن می ریزد و چراغ خاموش می شود. زندگی همین است! خداوند هدیه گرانبهای زندگی را به ما می دهد. ما آن را می پذیریم و موظف به حفاظت از آن هستیم و نباید آن را در معرض خطرات بیهوده قرار دهیم. مراقب چراغ خود باشید!