خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم
رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام
نمايد.
مزمور٦٣؛
ای خدا، تو خدای من هستی. در سحر تو را خواهم طلبید. جان من تشنه تو
است و جسدم مشتاق تو در زمین خشک تشنه بی آب. چنانکه در قدس بر تو نظر
کردم تا قوت و جلال تو را مشاهده کنم. چونکه رحمت تو از حیات نیکوتر
است. پس لبهای من ترا تسبیح خواهد خواند. از اینرو تا زنده هستم تو را
متبارک خواهم خواند. و دستهای خود را به نام تو خواهم برافراشت. جان من
سیر خواهد شد چنانکه از مغز و پیه. و زبان من به لبهای شادمانی تو را
حمد خواهد گفت، چون تو را بر بستر خود یاد می آورم و در پاسهای شب در
تو تفکر می کنم. زیرا تو مددکار من بوده ای و زیر سایه بالهای تو شادی
خواهم کرد. جان من به تو چسبیده است و دست راست تو مرا تایید کرده است.
و اما آنانی که قصد جان من دارند هلاک خواهند شد و در اسفل زمین فرو
خواهند رفت. ایشان به دم شمشیر سپرده می شوند و نصیب شغالها خواهند شد.
اما پادشاه در خدا شادی خواهد کرد و هرکه بدو قسم خورد فخر خواهد نمود.
زیرا دهان دروغگویان بسته خواهد گردید.
بعد از مزمور :
جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار،
آمین.
هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)
چهارشنبه، صلیب مقدس و حیات‌بخش
تروپاريون ؛
ای خداوند، قوم خود را نجات ده و میراث خود را مبارک ساز. عطا كن که
مسیحیان راستین بر دشمنان خود پیروز گردند. و به‌خاطر صلیب خویش، مسکن
خود را حفظ فرما.
كونتاكيون ؛
همانطور که داوطلبانه به جای ما مصلوب گشتی، رحمت عطا فرما به کسانی که
به نام تو خوانده شده‌اند. تمام مسیحیان ارتدوكس را به نام خویش شادمان
گردان، با اِعطای نشانِ شکست‌ناپذیر، آن اسلحۀ صلح خویش، ایشان را بر
دشمنانشان پیروز گردان.
انديشه هاى قديس تئوفان منزوى
( اعمال رسولان 6:8-7:5،
47-60 ؛ یوحنا 4:46-54 )
استفانوس قدیس می‌گوید: «خداوند متعال در معابدی که با دست ساخته شده
زندگی نمی‌کند... خداوند می پرسد، چه خانه‌ای یا چه مکانی برای
استراحت من خواهی ساخت؟». تنها معبد قلب است که با دست ساخته
نشده است، همانطور که خداوند فرمود: «اگر کسی مرا دوست بدارد، کلام مرا
نگاه خواهد داشت، و پدرم او را دوست خواهد داشت، و ما نزد او خواهیم
آمد و با او مسکن خواهیم گزید.» (یوحنا 14
:23).
نحوه انجام این کار برای ما قابل درک نیست. اما چنین است، زیرا
آشکارا اتفاق می‌افتد که «زیرا خداست که با عمل نیرومند خود، هم تصمیم
و هم قدرت انجام آنچه را که خشنودش می‌سازد، در شما پدید می‌آورد.»
( فیلیپيان 2 :13 )
بحث نکنید و فقط قلب خود را به خداوند بسپارید و او خود معبدی از آن
برای خود خواهد ساخت، اما آن را به طور غیرقابل تقسیم به او بدهید.
اگر قسمت هایی وجود داشته باشد که داده نشود، نمی توان یک معبد کامل از
آن ساخت، زیرا یکی پوسیده می شود، دیگری شکسته می شود - و اگر از آن
معبدى بیرون آید، معبدى با حفره، یا بدون سقف، یا بدون در بجا می
گذارد. و شما نمی توانید در چنین مکانی زندگی کنید. خداوند
در آن نخواهد بود. فقط به نظر می رسد که این یک معبد است، اما در
واقع نوعی توده است.
