دعاى روزانه خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام نمايد.    مزمور٨٨؛  ای یهوه خدای نجات من، شب و روز نزد تو فریاد کرده ام. دعای من به حضور تو برسد، به ناله من گوش خود را فراگیر. زیرا که جان من از بلایا پر شده است و زندگانی ام به قبر نزدیک گردیده. از فرو روندگان به هاویه شمرده شده ام و مثل مرد بی قوت گشته ام. در میان مردگان منفرد شده، مثل کشتگان که در قبر خوابیده اند، که ایشان را دیگر به یاد نخواهی آورد و از دست تو منقطع شده اند. مرا در هاویه اسفل گذاشته ای، در ظلمت در ژرفی ها. خشم تو بر من سنگین شده است و به همه امواج خود مرا مبتلا ساخته ای. آشنایانم را از من دور کرده، و مرا مکروه ایشان گردانیده ای محبوس شده، بیرون نمی توانم آمد. چشمانم از مذلت کاهیده شد. ای خداوند، نزد تو فریاد کرده ام تمامی روز. دستهای خود را به تو دراز کرده ام. آیا برای مردگان کاری عجیب خواهی کرد؟ مگر مردگان برخاسته، تو را حمد خواهند گفت؟ آیا رحمت تو در قبر مذکور خواهد شد؟ و امانت تو در هلاکت؟ آیا کارعجیب تو در ظلمت اعلام می شود و عدالت تو در زمین فراموشی؟ و اما من نزد تو ای خداوند فریاد بر آورده ام و بامدادان دعای من در پیش تو می آید. ای خداوند چرا جان مرا ترک کرده، و روی خود را از من پنهان نموده ای. من مستمند و از طفولیت مشرف بر موت شده ام. ترسهای تو را متحمل شده، متحیر گردیده ام. حدت خشم تو بر من گذشته است و خوف های تو مرا هلاک ساخته. مثل آب دور مرا گرفته است تمامی روز و مرا از هر سو احاطه نموده. یاران و دوستان را از من دور کرده ای و آشنایانم را در تاریکی. بعد از مزمور:  جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار، آمین.  هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)   پنج شنبه، دعا به رسولان مقدس و قدیس نیکولاس   تروپاريون ؛ ای رسولان مقدس، نزد خدای رحیمِ ما شفاعت نمایید تا بخشایش گناهانمان را به جان ما عطا فرماید!   كونتاكيون ؛ ای خداوند، تو واعظین استوار، آنانی که الهام الهی یافته‌اند، یعنی رسولان مقدس را به آرامش و بهره‌مندی از برکاتت وارد ساخته‌ای. زیرا زحمات و مرگ ایشان را فراتر از هر قربانی سوختنی پذیرفته‌ای، ای تو تنها کسی که از رازهای دلمان باخبری.

 

انديشه هاى قديس تئوفان خلوت نشين

  

(اول قرنتيان 12: 12-26 ؛ متی 18: 18-22 ، 19: 1-2 ، 13-15)

قديس پطرس که می خواست بداند چند بار باید برادر خود را ببخشد ، با پیش داوری پرسید: "آیا باید تا هفت مرتبه ببخشم؟" (متی 18: 21) و وقتی این را گفت ، فکر کرد که من بزرگترین اندازه را تعیین کرده ام. چقدر صبر انسان کوتاه است! خداوند ، با صبورى طولانى خود بر ضعف های ما اعمال كرد، تعيين كرد: "تو را نمى گويم تا هفت مرتبه، بلکه تا هفتاد هفت مرتبه" (متی 18: 22). این مانند اين است كه مى گويد: همیشه ببخشيد و فکر نکنید که نبخشید. بخشش ویژگی بارز روح مسیحیان خواهد بود ، زیرا بخشش منبع و پشتیبان ثابت زندگی ما در خداوند از جانب خداست. بخشش همیشگی همه در هر چیزى لباس بیرونی محبت مسیحی است ، که به گفته رسول ، "حليم و مهربان است ... ، سوء ظن ندارد ... ، همه چیز را متحمل می شود" (اول قرنتیان 13: 4- 5 ، 7)

این مطمئن ترین ضمانت بخشش در داورى نهايى است ، زیرا اگر ما ببخشيم، "پدر آسمانی ما نیز ما را خواهد بخشيد" (متی 6: 14).

بنابراین ، اگر می خواهید به بهشت ​​بروید ، خالصانه از صمیم قلب همه را ببخشيد تا سایه ای از خصومت باقی نماند.

 

 

چه افرادی از نظرات ديگران ناراحت نمی شوند؟

دو نوع متضاد از افراد از اظهار نظر یا توصیه آزرده نمی شوند: افراد مقدس (یا کسانی که به دنبال تقدس هستند) و افراد مغرور.

غرور از روی خودبينى رشد می کند. با این حال ، این احساسات از یکدیگر متفاوت اند. خودبين به دنبال ستایش است ، فرد مغرور دیگر به آنها نيازى ندارد. یک فرد مغرور آنقدر خودفریبی می کند که خود را به طور غیر قابل مقایسه ای برتر از دیگران می داند. به اعتقاد وی ، عزت نفس او بسیار بالاتر از ارزیابی ها است ، و حتی توسط افراد دیگر بيشتر دست کم گرفته می شود؛ آنها می گویند اينها كى هستند و او کیست.

راهب ابا دوروتئوس می نویسد: در صومعه سنوبیتی ، قبل از اینکه من از آنجا منتقل شوم ، برادری وجود داشت که هرگز او را برآشفته ، ناراحت یا عصبانی ندیدم ، در حالی که متوجه شدم بسیاری از برادران اغلب او را آزرده و به او توهین می کردند. ... و این مرد آنقدر [توهين] از هر یک از آنها تحمل کرد ، گویی هیچکس اصلاً او را برآشفته نمى كرد. من همیشه از معصوميت شدید او شگفت زده بودم و می خواستم بدانم چگونه این فضیلت را به دست آورده است. یک بار او را در كنارى كشيدم و در مقابل او تعظیم کردم و از او خواستم تا به من بگوید که او چه فکری همیشه در قلب خود دارد ، که با توهین شدن به او یا تحمل توهین از سوی شخصی، چنین صبر و بردباری را از خود نشان می دهد. او تحقیرآميز و بدون هیچ گونه خجالت به من پاسخ داد: "آیا باید به كمبودهای آنها توجه کنم یا [توهين هاى] آنها را مانند مردم بپذیرم؟ آنها سگهايى هستند كه پارس می کنند."

 

 

 

درس روز

 

ماهیگیرى شخصى را با قایق جابجا می کرد. مسافر به ماهیگیر اصرار کرد: زود باش ، من برای کارى دیر کرده ام!

و سپس دید که روی یک پارو نوشته شده است "دعا" ، و در طرف دیگر نوشته شده "کار".

او پرسيد: چرا اینطور است؟

ماهیگیر پاسخ داد: برای اینکه فراموش نکنیم که باید دعا كنيم و کار كنيم.

مرد گفت: خوب ، واضح است ، همه باید کار کنند ، اما دعا، لازم نیست. هیچ کس به این نیاز ندارد ، چرا وقت خود را در دعا تلف می کنید.

ماهيگير پرسيد: لازم نیست؟ و پارويى كه نوشته بود "دعا"، را از آب بیرون آورد و با یک پارو شروع به قایقرانی کرد. قایق در جای خود چرخید.

و گفت: می بینید بدون دعا چه مى شود. ما در جا می چرخیم و هیچ حرکت رو به جلو وجود ندارد. از این رو واضح است: برای حرکت موفقیت آمیز در دریای طوفانی زندگی ، باید دو پارو را محکم در دستان خود داشته باشید: دعا و کار.