خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم
رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام
نمايد.
مزمور٨٨؛
ای یهوه خدای نجات من، شب و روز نزد تو فریاد کرده ام. دعای من به حضور
تو برسد، به ناله من گوش خود را فراگیر. زیرا که جان من از بلایا پر
شده است و زندگانی ام به قبر نزدیک گردیده. از فرو روندگان به هاویه
شمرده شده ام و مثل مرد بی قوت گشته ام. در میان مردگان منفرد شده، مثل
کشتگان که در قبر خوابیده اند، که ایشان را دیگر به یاد نخواهی آورد و
از دست تو منقطع شده اند. مرا در هاویه اسفل گذاشته ای، در ظلمت در
ژرفی ها. خشم تو بر من سنگین شده است و به همه امواج خود مرا مبتلا
ساخته ای. آشنایانم را از من دور کرده، و مرا مکروه ایشان گردانیده ای
محبوس شده، بیرون نمی توانم آمد. چشمانم از مذلت کاهیده شد. ای خداوند،
نزد تو فریاد کرده ام تمامی روز. دستهای خود را به تو دراز کرده ام.
آیا برای مردگان کاری عجیب خواهی کرد؟ مگر مردگان برخاسته، تو را حمد
خواهند گفت؟ آیا رحمت تو در قبر مذکور خواهد شد؟ و امانت تو در هلاکت؟
آیا کارعجیب تو در ظلمت اعلام می شود و عدالت تو در زمین فراموشی؟ و
اما من نزد تو ای خداوند فریاد بر آورده ام و بامدادان دعای من در پیش
تو می آید. ای خداوند چرا جان مرا ترک کرده، و روی خود را از من پنهان
نموده ای. من مستمند و از طفولیت مشرف بر موت شده ام. ترسهای تو را
متحمل شده، متحیر گردیده ام. حدت خشم تو بر من گذشته است و خوف های تو
مرا هلاک ساخته. مثل آب دور مرا گرفته است تمامی روز و مرا از هر سو
احاطه نموده. یاران و دوستان را از من دور کرده ای و آشنایانم را در
تاریکی.
بعد از مزمور:
جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار،
آمین.
هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)
پنج شنبه، دعا به رسولان مقدس و قدیس نیکولاس
تروپاريون ؛
ای رسولان مقدس، نزد خدای رحیمِ ما شفاعت نمایید تا بخشایش گناهانمان
را به جان ما عطا فرماید!
كونتاكيون ؛
ای خداوند، تو واعظین استوار، آنانی که الهام الهی یافته‌اند، یعنی
رسولان مقدس را به آرامش و بهره‌مندی از برکاتت وارد ساخته‌ای. زیرا
زحمات و مرگ ایشان را فراتر از هر قربانی سوختنی پذیرفته‌ای، ای تو
تنها کسی که از رازهای دلمان باخبری.
هاى قديس تئوفان
راهب
( اعمال رسولان 4 :1-10 ؛ یوحنا 3 :16-21 )
«هر که به پسر خدا ایمان نیاورد هم اکنون محکوم شده است» ( یوحنا 3
:18 ). چرا؟ چون وقتی نور در اطراف است، او به خاطر عشقش به تاریکی در
آن می ماند. عشق به تاریکی، نفرت از نور گنهكار را در اطراف او پر می
کند، حتی بدون اینکه مشخص کند حقیقت چیست. زیرا هر که این عشق
خالصانه به حق را داشته باشد، او را از ظلمت گمراهی بیرون می آورد و به
نور حق می رساند.
یک مثال قدیس پولس رسول است، او دوستدار صمیمانه حقیقت بود، از صمیم
قلب به آنچه که حقیقت می دانست، بدون هیچ دلبستگى اى پایبند
بود. بنابراین، به محض این که حقیقت به او نشان داده شد، نه در آنچه او
درست می دانست، او بلافاصله آن عقیده قدیمی را که معلوم شد درست نیست،
رها کرد و با تمام وجود به حقیقت جدید و کاملاً ثابت شده چسبید. همین
اتفاق در مورد هر عاشق صادق می افتد. حقیقت درباره مسیح مانند روز روشن
است: بطلبيد و خواهید یافت. کمک از بالا همیشه برای یک جوینده
صادق آماده است. بنابراین، اگر کسی در ظلمت کفر بماند، فقط به
خاطر عشق به تاریکی باقی می‌ماند و به همین دلیل هم اکنون محکوم شده
است.
