دعاى روزانه

خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام نمايد. 

 

مزمور١٤٣؛ 

ای خداوند دعای مرا بشنو و به تضرع من گوش بده! در امانت و عدالت خویش مرا اجابت فرما! و بر بنده خود به محاکمه برمیا. زیرا زنده ای نیست که به حضور تو عادل شمرده شود. زیرا که دشمن بر جان من جفا کرده، حیات مرا به زمین کوبیده است و مرا در ظلمت ساکن گردانیده، مثل آنانی که مدتی مرده باشند. پس روح من در من مدهوش شده، و دلم در اندرونم متحیر گردیده است. ایام قدیم را به یاد می آورم. در همه اعمال تو تفکر نموده، در کارهای دست تو تامل میکنم. دستهای خود را بسوی تو دراز میکنم. جان من مثل زمین خشک، تشنه تو است.ای خداوند، بزودی مرا اجابت فرما زیرا روح من کاهیده شده است. روی خود را از من مپوشان، مبادا مثل فرو روندگان به هاویه بشوم. بامدادان رحمت خود را به من بشنوان زیرا که بر تو توکل دارم. طریقی را که بر آن بروم، مرا بیاموز زیرا نزد تو جان خود را بر می افرازم. ای خداوند مرا از دشمنانم برهان زیرا که نزد تو پناه برده ام. مرا تعلیم ده تا اراده تو را بجا آورم زیرا خدای من تو هستی. روح مهربان تو مرا در زمین هموار هدایت بنماید. به خاطر نام خود ای خداوند مرا زنده ساز. به خاطر عدالت خویش جان مرا از تنگی برهان. و به خاطر رحمت خود، دشمنانم را منقطع ساز. و همه مخالفان جان مرا هلاک کن زیرا که من بنده تو هستم.

بعد از مزمور :

جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار، آمین. 

هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)

 

شنبه، دعا به مادر خدا، تمام مقدسین، مؤمنين وفات‌یافته

 

تروپاريون ؛

ای رسولان، شهیدان و انبیا، اسقف‌های مقدس، قديسين و پارسایان، که نبرد نیکو را جنگیده و ایمان را حفظ نموده‌اید، شما در برابر نجات‌دهنده، دلیری دارید. نزد او برایمان شفاعت کنید زیرا او نیکوست و دعا کنید که جانهایمان را نجات دهد.

 

كونتاكيون ؛

ای مسیح، به مقدسین و جانهای خادمینت آسایش ببخش، در جایی که دیگر خبری از بیماری و غم و آه و ناله نيست، بلکه تا به ابد حیات است.

 

انديشه هاى قديس تئوفان خلوت نشين

  

 (اول قرنتیان 10: 28-11 ، 7 ؛ متی 16: 24-28)

خداوند از کسانی که می خواهند او را قاطعانه پیروی کنند مى خواهد خود را انكار كنند: "خود را انکار کن" (متی 16: 24). شما می توانید اینگونه بیان کنید: منافع خود را رها کرده و تنها منافع خداوند را دنبال کنید. زمانی این را به انجام مى رسانيد که همیشه آنچه را که مورد خوشنودى اوست انجام دهید.

چگونه می توان این کار را انجام داد؟ با دقت به آنچه در درون شماست و آنچه در بیرون اطراف شماست ، نگاه کنید و با تشخيص دقیق اینکه خداوند چطور می خواهد که شما در این و در این مورد ، خارجی یا داخلی عمل کنید ، آن را انجام دهید ، بدون این که از خود مضايقه كنيد و با امور خود دخالت دهيد. با برآورد كردن وقف كامل خود ، شما خواهید گفت: تعریف و تشخيص آن دشوار است. نه ، چيز سختى نیست. ما احکام روشن و قطعی داریم. آنها هر آنچه خداوند از ما می خواهد بیان می کنند.

اين باقی مانده که کاربرد آنها در این مورد اعمال شود ، و این مشکلات بزرگی را ایجاد نمی کند. داشتن عقل سلیم کافی است. اگر حدس نمی زنید ، از پدر روحانى خود یا شخص دیگری که به كلام او احترام می گذارید بپرسید و دستورالعمل ها را دنبال کنید. اما به هر طریق ممکن بهتر است با خواندن کلام خدا و کتابهاى پدران مقدس استدلال خود را اصلاح کنید تا همیشه محاسبه گر را با خود داشته باشید.

 

چگونه می توان خود را از خودبينى و احساس برترى حفظ کرد؟

قديس جان کرونستات با برداشتن کتاب مقدس از روی میز تحرير خود و خواندن یک صفحه باز از باب چهاردهم کتاب اشعیا ، که از سقوط از آسمان بخاطر غرور اولین فرشته صحبت می کند ، پاسخ داد. پس از بازگشت کتاب به جای خود ، پدر جان گفت: "من اغلب به خواندن این سخنرانی الهامى از خدا متوسل می شوم و از سقوط وحشتناک لوسيفر شگفت زده می شوم. افتادن در جهنم دنیای زیرین از طریق افكار مغرورانه، چقدر آسان است! يادآورى تباهى رهبر مراتب بی بدن (فرشتگان) مرا تا حد زیادی از خودبينى محافظت می کند و ذهن و قلب مغرورم را فروتن می سازد."

 

درس روز

نجارى در جهان وجود داشت ، او صنعتگر بدى نبود ، فقط او دوست داشت همه چیز را به فردا موکول کند. به محض اینکه با درخواستی به او مراجعه مى کردند ، او پاسخ مى داد: "باشه ، فردا این کار را می کنم!" در جوانی نجار به او گفتند: "ازدواج کن" و او پاسخ داد: "باشه ، من فردا ازدواج می کنم!" بنابراین جوانی او گذشت.

و همیشه کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد: اکنون یک کار ، بعد دیگری ، و او همیشه پاسخ می داد: "خوب ، فردا ، فردا این کار را می کنم!" آنچه او موفق نشد انجام دهد، بنابراین زندگی به آرامی ادامه یافت. یک روز صبح مردم از او خواستند تا كارى را اجرا کند. نجار ما از روی عادت پاسخ داد: "باشه ، فردا این کار را می کنم!" و مردم به او گفتند: "اما فردا کی است؟ شما چند سال دارید؟ اگر بمیرید و این کار را نکنید چه؟ " -" و این درست است! - نجار شگفت زده شد. "در واقع ، من چند سال دارم؟" شمرد و روی صندلی نشست ، با خودش گفت: "وای! من واقعا شصت ساله شدم! این همه عمر کی گذشت؟ "

راهب پیر گفت: "در زندگی روحانى، فردا روح را نجات نمى دهد، بلكه اکنون."