دعاى روزانه خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام نمايد.    مزمور٦٣؛  ای خدا، تو خدای من هستی. در سحر تو را خواهم طلبید. جان من تشنه تو است و جسدم مشتاق تو در زمین خشک تشنه بی آب. چنانکه در قدس بر تو نظر کردم تا قوت و جلال تو را مشاهده کنم. چونکه رحمت تو از حیات نیکوتر است. پس لبهای من ترا تسبیح خواهد خواند. از اینرو تا زنده هستم تو را متبارک خواهم خواند. و دستهای خود را به نام تو خواهم برافراشت. جان من سیر خواهد شد چنانکه از مغز و پیه. و زبان من به لبهای شادمانی تو را حمد خواهد گفت، چون تو را بر بستر خود یاد می آورم و در پاسهای شب در تو تفکر می کنم. زیرا تو مددکار من بوده ای و زیر سایه بالهای تو شادی خواهم کرد. جان من به تو چسبیده است و دست راست تو مرا تایید کرده است. و اما آنانی که قصد جان من دارند هلاک خواهند شد و در اسفل زمین فرو خواهند رفت. ایشان به دم شمشیر سپرده می شوند و نصیب شغالها خواهند شد. اما پادشاه در خدا شادی خواهد کرد و هرکه بدو قسم خورد فخر خواهد نمود. زیرا دهان دروغگویان بسته خواهد گردید. بعد از مزمور : جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار، آمین.  هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)   چهارشنبه، صلیب مقدس و حیات‌بخش   تروپاريون ؛ ای خداوند، قوم خود را نجات ده و میراث خود را مبارک ساز. عطا كن که مسیحیان راستین بر دشمنان خود پیروز گردند. و به‌خاطر صلیب خویش، مسکن خود را حفظ فرما.   كونتاكيون ؛ همانطور که داوطلبانه به جای ما مصلوب گشتی، رحمت عطا فرما به کسانی که به نام تو خوانده شده‌اند. تمام مسیحیان ارتدوكس را به نام خویش شادمان گردان، با اِعطای نشانِ شکست‌ناپذیر، آن اسلحۀ صلح خویش، ایشان را بر دشمنانشان پیروز گردان.

 

انديشه هاى قديس تئوفان خلوت نشين

  

( روميان.8 :2-13 ؛ متی 10 :16-22 )

 «کسی که تا آخر صبر کند، نجات خواهد یافت» ( متی 10 :22 ). آیا چیزی برای تحمل کردن داریم؟ هیچکس در این زمینه کم ندارد. میدان صبر برای همه گسترده است;  بنابراین، نجات در نوک انگشتان ما است. همه چیز را تا آخر تحمل کنید، نجات خواهید یافت. با این حال، باید ماهرانه تحمل کرد، در غیر این صورت می توانید تحمل کنید و هیچ سودی نخواهید داشت.

 اول، ایمان مقدس را رعایت کنید و طبق ایمان زندگی بی عیب و نقص داشته باشید. هر گناهی که اتفاق می افتد، فوراً آن را با توبه پاک کنید.

 دوم، هر آنچه را که باید تحمل کنید، از دست خدا بپذیرید، با قاطعیت به یاد داشته باشید که هیچ چیز بدون اراده خدا اتفاق نمی افتد.

 سوم، با اعتقاد به این که هر آنچه از جانب خداوند می آید و برای صلاح روح ما فرستاده شده است، از صمیم قلب برای همه چیز خدا را شکر کنیم، هم برای غم ها و هم برای آسایش شکرگزاری کنیم.

 چهارم، غم و اندوه را به خاطر رستگاری عظیم آن دوست بدارید و در خود تشنگی برای آن برانگیزید، چون نوشيدنى اى، هرچند تلخ، اما شفابخش.

 پنجم، به خاطر داشته باشید که وقتی مشکلی پیش بیاید، آن را مانند لباس های کهنه دور نمی اندازید. باید منتقل شود. یا مانند یک مسیحی آن را تحمل کنید یا نه مانند یک مسیحی، باز هم تحمل آن اجتناب ناپذیر است. پس بهتر است به شیوه مسیحی تحمل کنیم. غر زدن دردسر را برطرف نمی کند، بلکه فقط آن را سنگین تر می کند. و اطاعت متواضعانه در برابر قضایای عنایت الهی و خشنودی، بار مشکلات را برمی دارد.

 ششم، خود را در حالت ایستاده و نه در چنین بدبختی درک کنید - بدانید که اگر خداوند می خواست با شما به طور کامل برخورد کند، پس باید چنین مشكلى برای شما ارسال می شد.

 هفتم، بیش از همه دعا کنید، و خداوند مهربان به شما نیروی روحی عطا خواهد کرد، که در آن، در حالی که دیگران از مشکلات شما شگفت زده می شوند، به نظر شما می رسد که چیزی برای تحمل کردن وجود ندارد.

 

 

 

 "خود را پایین تر از دیگران بدانیم" به چه معناست؟

 درمان هواى نفس معمولاً در مراحل انجام می شود. چگونه فروتنی را بدست آوریم؟  توصیه معمولی که از قديسين گرفته می شود این است: «خودت را از همه بدتر بدان».  نصیحت درست است، اما این در حال حاضر حالت فیض است، به عنوان توصیه برای مسیحیان تازه کار مناسب نیست. علاوه بر این، برای آنها خطرناک است.  بالاخره آدم از روی بیهودگی می تواند خود را بزرگترین گناهکار بداند و بگوید من یک گناهکار معمولی نیستم، یک گنهكار بزرگ هستم! بنابراین، می‌توانیم مراحل زیر را برای به دست آوردن فروتنی پیشنهاد کنیم:

 1. خود را رایج‌ترین گناهکار بدانید.

 2. متوجه گناهان دیگران نباشید، به گناهان خود نگاه کنید. خودتان را با دیگران مقایسه نکنید و دیگران را قضاوت نکنید.

 3. برای اجرای احکام خدا با غیرت تلاش کنید. در عین حال، پی بردن به عجز و ناتوانی خود و فریاد کمک به درگاه خداوند، می تواند به این حقیقت منتهی شود که خداوند فیض دیدن وضعیت روحانى واقعی خودمان و فروتنی را عطا می کند.

 

درس روز

 

 یکی از بزرگان گفت: آفریدگار به ما دو گوش و فقط یک دهان داد تا نصف مقدار گوش دادن حرف بزنیم.