دعاى روزانه
خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم
رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام
نمايد.
مزمور٨٨؛
ای یهوه خدای نجات من، شب و روز نزد تو فریاد کرده ام. دعای من به حضور
تو برسد، به ناله من گوش خود را فراگیر. زیرا که جان من از بلایا پر
شده است و زندگانی ام به قبر نزدیک گردیده. از فرو روندگان به هاویه
شمرده شده ام و مثل مرد بی قوت گشته ام. در میان مردگان منفرد شده، مثل
کشتگان که در قبر خوابیده اند، که ایشان را دیگر به یاد نخواهی آورد و
از دست تو منقطع شده اند. مرا در هاویه اسفل گذاشته ای، در ظلمت در
ژرفی ها. خشم تو بر من سنگین شده است و به همه امواج خود مرا مبتلا
ساخته ای. آشنایانم را از من دور کرده، و مرا مکروه ایشان گردانیده ای
محبوس شده، بیرون نمی توانم آمد. چشمانم از مذلت کاهیده شد. ای خداوند،
نزد تو فریاد کرده ام تمامی روز. دستهای خود را به تو دراز کرده ام.
آیا برای مردگان کاری عجیب خواهی کرد؟ مگر مردگان برخاسته، تو را حمد
خواهند گفت؟ آیا رحمت تو در قبر مذکور خواهد شد؟ و امانت تو در هلاکت؟
آیا کارعجیب تو در ظلمت اعلام می شود و عدالت تو در زمین فراموشی؟ و
اما من نزد تو ای خداوند فریاد بر آورده ام و بامدادان دعای من در پیش
تو می آید. ای خداوند چرا جان مرا ترک کرده، و روی خود را از من پنهان
نموده ای. من مستمند و از طفولیت مشرف بر موت شده ام. ترسهای تو را
متحمل شده، متحیر گردیده ام. حدت خشم تو بر من گذشته است و خوف های تو
مرا هلاک ساخته. مثل آب دور مرا گرفته است تمامی روز و مرا از هر سو
احاطه نموده. یاران و دوستان را از من دور کرده ای و آشنایانم را در
تاریکی.
بعد از مزمور:
جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار،
آمین.
هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)
پنج شنبه،
دعا به رسولان مقدس و قدیس نیکولاس
تروپاريون ؛
ای رسولان مقدس، نزد خدای رحیمِ ما شفاعت نمایید تا بخشایش گناهانمان
را به جان ما عطا فرماید!
كونتاكيون ؛
ای خداوند، تو واعظین استوار، آنانی که الهام الهی یافتهاند، یعنی
رسولان مقدس را به آرامش و بهرهمندی از برکاتت وارد ساختهای. زیرا
زحمات و مرگ ایشان را فراتر از هر قربانی سوختنی پذیرفتهای، ای تو
تنها کسی که از رازهای دلمان باخبری.
انديشه هاى قديس تئوفان خلوت نشين
( 2 قرنتیان 8: 1-5 ؛ لوقا 8: 16-21 )
«زیرا هیچ چیزِ پنهانی نیست که آشکار نشود و هیچ چیز نهفتهای نیست که
معلوم و هویدا نگردد.» ( لوقا 8:
17 ). بنابراین، هر قدر هم که با اعمال بد خود پنهان شویم، او
مستقل از ما پرونده ای را نگه می دارد که به موقع ارائه خواهد شد. این
پرونده چیست که این اثبات روی آن نوشته شده است؟ وجدان ما. ما گاهی او
را مجبور به سکوت می کنیم - او ساکت است. اما با اینکه ساکت است،
کار خود را انجام می دهد، دقیق ترین وقایع نامه اعمال ما را نگه می
دارد.
اگر چیزهای بد زیادی آنجا نوشته شده باشد چه بايد كرد؟ لازم است
آنچه نوشته شده است پاک شود. چگونه؟ اشک های توبه. این اشک
ها همه چیز را خواهد شست و اثری از بدی که نوشته شده باقی نخواهد
ماند. اگر آن را پاک نکنیم، در محاکمه باید همه چیز نوشته شده را
دوباره بخوانیم. و از آنجا که حقیقت در ذهن تسلط پیدا میکند،
آنگاه ما خود قضاوت را اعلام خواهیم کرد و خداوند آن را تأیید خواهد
کرد. سپس تصمیم قاطعانه ای اتخاذ خواهد شد، زیرا هرکس خود را محکوم
خواهد کرد و هیچ کس به دیگران اهمیت نخواهد داد. و همه اینها در یک چشم
به هم زدن اتفاق خواهد افتاد: شما نگاه خواهید کرد و خواهید دید که چه
هستید. و از جانب خداوندی که در همه جا حاضر است، فوراً تأیید داوری را
خواهید شنید. و بعد تمام می شود...